روز چهار شنبه، تیم ملی فوتبال افغانستان برای نخستین بار در جام فدراسیون فوتبال جنوب آسیا توانست با قدرت بی سابقه بازی کند و تیم بوتان را با نتیجه 8 بر 1 شکست دهد.

این پیروزی در ورزشگاه دهلی نو یک روز پس از آن به دست آمد که یک بمبگذار انتحاری به عزاداران روز عاشورا در کابل حمله کرد و حدود 60 تن به شمول 4 عضو خانواده یکی از بازیکنان تیم ملی فوتبال افغانستان (مصطفی مدار) را کشت. در این حادثه دو عضو سابق تیم ملی و یک بازیکن تیم فوتبال زیر 17 سال افغانستان نیز زخمی شدند.

هر بازیکن افغان که می توانست گلی را به ثمر برساند مصطفی را در آغوش می گرفت. پس از مسابقه، محمد یوسف کارگر، مربی تیم ملی فوتبال افغانستان پیروزی تیمش را به قربانیان حمله روز 15 قوس تقدیم کرد.

خبرگزاری "تراست اف ایندیا" به نقل از مصطفی مدار نوشته است: "ما بسیار خوش بودیم وقتی که این جا آمدیم، اما پس از شنیدن این خبر غم انگیز من نمی توانم گریه ام را متوقف کنم. حالا من مجبورم خودم را کنترول کنم، چرا که ما حالا یک چانس در این مسابقات داریم".

در کشوری که خشونت امری روزمره است، حمایت مالی از تیم فوتبال بسیار دشوار است و امکانات محدود می باشد. بنابراین جای تعجب ندارد که تیم ملی افغانستان رتبه 178 را در رده بندی جهانی دارد. در رده بندی هشت تیم جنوب آسیا نیز افغانستان تنها از بوتان بالاتر است. اما "شیرهای خراسان" – نام دیگر این تیم – تاکنون در سه بازی گروهی این دور مسابقات خوش درخشیده اند.

افغانستان پس از بازی با تیم قدرتمند هند که با نتیجه 1 برابر 1 پایان یافت، توانست تیم سریلانکا را با نتیجه 3 بر 1 مغلوب کند. پس از آن تیم ملی افغانستان بوتان را با نتیجه شگفت انگیزی شکست داد و آماده می شود تا در مرحله نیمه نهایی روز جمعه با تیم نیپال بازی کند.

مربی تیم ملی فوتبال افغانستان می گوید: "در بازی با بوتان، من از بازیکنان خواستم تا اندکی ساده بازی کنند، چرا که بوتان کمی ضعیف است". او در ادامه می افزاید: "در مرحله نیمه نهایی ما جدی تر خواهیم بود. بگذار ببینیم که چه اتفاق می افتد".

تیم فوتبال نیپال که از سال 1999 در چهار تیم پایین منطقه می باشد با حریف محکمی رو به رو خواهد شد. مربی تیم نیپال گراهام روبرتز می باشد که سابق بازیکن دفاع تیم بین المللی انگلیس، توتنهام و رینجرز بوده است.

روبرت در مورد تیمش می گوید: "هدف ما رسیدن به نیمه نهایی بود و حالا ما بر روی بازی های این مرحله تمرکز می کنیم". او در ادامه می افزاید: "ما استراحت طولانی داشته ایم و ما به تیم انرژی می دهیم. سه بازی در شش روز بسیار دشوار است. بازیکنان خسته هستند".

فوتبال در افغانستان در 30 سال گذشته با دشواری هایی دچار بوده است. در دهه 80 میلادی پس از آن که افغانستان توسط شوروی سابق اشغال شد، اعضای تیم ملی فوتبال افغانستان به آلمان پناهنده شدند. در دهه 90 میلادی نیز، طالبان در آغاز بازی فوتبال را منع کردند و از استدیوم برای اجرای مراسم اعدام استفاده نمودند. اما پس از آن که بازی فوتبال از سر گرفته شد، برخی از بازیکنان به دلیل ریش کوتاه یا فرم موی سر بازداشت شدند.

تیم ملی فوتبال افغانستان از سال 1984 تا 2001 هیچ بازی بین المللی نداشت. در سال 2004 نه بازیکن تیم فوتبال از یک دوره آموزشی در ایتالیا ناپدید و بعدا در آلمان یافت شدند.

این ورزش بار دیگر در سال های اخیر جان گرفته است و اکنون دو لیگ حرفه یی در افغانستان برگزار می شود: لیگ ملی افغان و لیگ برتر کابل؛ اما این لیگ ها هنوز به شدت از نبود کمک و زمین بازی رنج می برند. حمید الله یوسفزی، دروازه بان تیم می گوید: "لیگ ها رشد کرده اند اما فدراسیون [فوتبال افغانستان] پول کمی دارد".

یوسفزی در ادامه می افزاید: "باشگاه ها معمولا به موسساتی مرتبط هستند که آنها را تمویل می کنند، اما شما می توانید حدس بزنید چقدر این مسئله مفید است. ما نه آن تعداد بازی های رقابتی که دل مان می خواهد، بازی می کنیم، نه پول زیادی به دست می آوریم. به همین دلیل است که بیشتر بازیکنان پیش کسوت تمام وقت بازی نمی توانند".

هشت تن از 20 بازیکن که برای مسابقات جنوب آسیا رفته اند، در بیرون از افغانستان به دنیا آمده اند. شاخص ترین بازیکن بلال آرزو می باشد که چهار گل را در بازی مقابل بوتان به ثمر رساند. او در ناروی بازی حرفه یی می کند.

دیگران نیز در هند، لیگ دسته پنجم آلمان، تیم های آماتور امریکا و قبرس بازی می کنند. یوسفزی به این باور است که تیم افغانستان برای پیشرفت تنها به حمایت مالی نیاز دارد. او می گوید: "بدون هیچ انتقادی از فدراسیون باید بگویم که آنها به ما کشمش نخود می دهند... اما در مقابل تیم هند حمایت مالی بسیاری دارد. دستاوردی که آنها داشتند به این مسئله همسان نیست. اگر آنها 10 درصد مخارج سالانه خود را به ما بدهند، نتیجه را 1 برابر 1 نه، بلکه 5 برابر 1 می ساختیم".

اسوشیتد پرس / عاصف حسینی
ویراستار: سید روح الله یاسر