هیلگای ۸۰ ساله گفت: «اگر تلاش نکنیم که زمین را نجات بدهیم، کاری از پیش برده نمی شود. ما علیه همه آن چیزهایی هستیم که به اقلیم آسیب می رسانند».

یوهانیس که مامور خدماتی برای مولدهای انرژی بادی است، در مورد گفت: «زغال سنگ اصلا ارزان نیست، بلکه فقط شدیدا یارانه می گیرد؛ اما این مصارف اضافی مثل آلودگی هوا و تغییرات اقلیمی محاسبه نمی شوند. اگر کاملا اقتصادی ببینیم، مولدهای بادی و آفتابی از جمله ارزانترین راه تولید انرژی هستند که وجود دارند».

والدین این مظاهره کننده کوچک از بلجیم نیز گفتند: «وضع اقلیم خوب نیست، چراکه طمع همیشه در جایگاه نخست قرار دارد. دولت باید نحوه تولید برق را تغییر دهد. اما به نظر می رسد که طمع مهمتر باشد و به همین دلیل ما اینجا هستیم. ما یک تغییر می خواهیم.»

یوزفزانه از سازمان مبارزان اقلیم اقیانوسیه گفت: «ما می خواهیم مطمئن شویم که صدای ما از اقیانوس که تغییر اقلیم را تجربه می کند با چنین حرکت هایی، مثل حرکت امروز بروز کند و شنیده شود.»

اینجا یک خانواده مظاهره می کند. گریگور پدر خانواده گفت: «من همراه شدم و باور دارم که تغییر در تولید انرژی باید جدی تر شود. به جز این ما نمی توانیم به هدف تعیین شده برای حفاظت از اقلیم برسیم». تینی مادر خانواده اضافه کرد: «برای کودکان بسیار مهم است. ما باید امروز برای حفاظت از اقلیم تلاش کنیم تا آینده کودکان مان را نابود نکنیم».

بویا یکی از این فعالان جوان گفت: «من همراه شدم چون مردم باید کاری بکنند. از همه پیش تر جوانان باید چاپ دست شان را بالا ببرند. چاپ دست به عنوان یک سمبول برای حفظ محیط زیست و چاپ پا برای جلوگیری از کاهش آلاینده ها. این مهم است که جوانان فعال شوند. نسل آینده بیشتر از تغییر اقلیم تاثیرپذیر است. مسئولیت به دوش ما است.»

ایوا نیز گفت: «ما به شدت مهم می دانیم که در این زمینه کار کنیم تا کماکان چیزی در دنیا تغییر کند. هر کسی می تواند برای اقلیم کاری بکند؛ حتی به صورت فردی. این با تصامیم کوچک آغاز می شود؛ مثلا زمانی که برای خرید می رود و یا با یک تظاهرات همراه می شود». نویسنده: کاتارینا ویکر/ر.ش

شهر بن میزبان کنفرانس اقلیم از ۶ تا ۱۷ نومبر است. در خلال فقط چند ماه این پایتخت قدیمی آلمان فدرال تغییر چهره داد: از یک ایستگاه قطار جدید گرفته تا هزاران متر مربع شهر خیمه ئی ساخته شدند. یک خیمه بزرگ مستقیماً در مقابل دویچه وله برپا شده است. در این تصویر آمادگی ها در آغاز کار ساختمانی در پایان ماه آگست دیده می شوند.

ویلکم! ویلکومن! بولا! این کلمات چه را حکایت می کنند؟ نخست یک خوش آمدید ساده به انگلیسی برای این تفاهم جهانی- بعداً به آلمانی خوش آمدید گفته می شود، زیرا کنفرانس در آلمان برگزار می شود. اما بولا چرا؟ با آنکه این کنفرانس در بن برگزار می شود، مهمان رسمی آن جمهوری جزایر فیجی در اقیانوس آرام است که بولا به زبان آنجا خوش آمدید است.

در این سالون بزرگ که مستقیماً در کنار دریای راین قرار دارد، نمایندگان همه کشورهای جهان جمع می شوند. در حدود ۴۰ پاولیون نمایندگان ۱۹۶ کشور آن کارهای شان را معرفی می کنند که به سود حفاظت از اقلیم انجام داده اند. به اصطلاح تمام جهان زیر یک سقف جمع شده اند.

غرفه آلمان بعد از اکمالش با یک کره زمین به قطر سه متر تزئین می شود. علاوه بر این یک امفی تیاتر کوچک همچنین یک ویترین مجازی برای وزارت فدرال همکاری های اقتصادی و انکشافی و همچنان وزارت محیط زیست آلمان در آن وجود می داشته باشد. در اینجا بیش از ۶۰ مراسم برگزار می شود.

هند غرفه اش را به طور خاص در ساحه بزرگی ایجاد کرده است و احتمالاً از غرفه های برجسته در این خیمه خواهد بود. کشورها هزینه ساحه ای را که نمایشگاه را در آنجا برگزار می کنند باید خود بپردازند. ده ها کارگر مصروف کار اند که این شهر خیمه ئی را تا ۶ نومبر به پایان برسانند. همه جزئیات کار باید در انطباق با کنفرانس باشد.

البته در کنار یک مقدار تفریح و تبادل نظر قبل از همه این کنفرانس ایجاب کار سخت را می نماید. به دور از جلسات مباحثه، شرکت کنندگان می توانند در مکان های مختلفی دم راست کنند و انرژی شان را برای خود شان و آلات الکترونیک شان ذخیره نمایند.

البته در چنین کنفرانس طاقت فرسا برای یک اقلیم خوب، قهوه را نباید فراموش کرد. این را پروژه پایداری کوستکاریکا فراهم می سازد. این ایستگاه قهوه نوشی که در اینجا دیده می شود، فقط یکی از بسیار ایستگاه هائی است که مهمانان می توانند در وقفه ها دور هم جمع و روی این یا آن مساله مباحثه کنند.

کانتین در خیمه اصلی در دو طبقه امتداد یافته است. حدود ۱۵۰۰ مهمان کنفرانس می توانند همزمان نان بخورند. در میز بزرگی که برای علاقه مندان سبزیخوار تهیه شده است، آن ها در بدل ۱۰ تا ۱۲ یورو انواع مختلف غذاهای گیاهی را می توانند دستیاب نمایند که متعلق به غذاهای مناطق مختلف، فصل های مختلف و مواد عضوی می باشند.

سازمان های غیردولتی (ان جی اوها) و سائر فعالان جامعه مدنی قرار است رول کلیدی در این کنفرانس داشته باشند. بنا بر این آن ها ساحه خاص برای نمایشگاه های شان را در کمپ بن دارند. حدود ۵۰۰ سازمان غیر حکومتی با صرف ۱۶۰ قفسه بعد از هفته اول به صورت دوره یی باید نمایش بدهند.

پس از ۱۱ ماه تلاش، اکنون تقریباً زمان آن فرا رسیده است. تا یک هفته کنفرانس شروع می شود. در مقایسه با عکس نخستین کارهای زیادی صورت گرفته است. شهر خیمه ئی در انتظار مهمانان از سرتاسر جهان است. حفاظت از اقلیم در دستور کار قرار دارد . بن آماده است - و شما چه طور؟