شهرداری کابل می گوید مناطقی را در این شهر برای دستفروشان تعیین کرده است اما معترضان می گویند که این مناطق برای کار آنها مناسب نیستند.

عبدالرازق، یک تن از اشتراک کنندگان تظاهرات روز یکشنبه، 14 حوت / 4 مارچ، گفت که حکومت زمینه کار و معیشت او را گرفته است: "می خواهند ما را از خانه ما بکشند. نان ما را گرفتند. در خانه کرایی زندگی می کنیم. برای ما راه چاره نمانده کاسه صبر ما لبریز شده است".

تظاهر کنندگان با حمل پلاکارت هایی که در آنها نوشته شده بود "ما کار می خواهیم"، فریاد می زدند که اگر زمینه کار برای آنها فراهم نشود، کودکان شان به مکتب رفته نمی توانند و خرج خانواده شان را نیز نمی توانند به دست آورند.

پاک کاری شهرها

وزارت داخله افغانستان با همکاری چندین ارگان دولتی، در خزان سال جاری دستفروشان و کراچی دارانی را که در شهر کابل و سایر شهرهای بزرگ افغانستان در کنار جاده ها کار می کردند، جمع آوری کرد.

نهادهای حکومتی بر این نظرند که جمع آوری دستفروشان به شهرها رونق داده و از بی نظمی و نا امنی جلوگیری کرده است.

اما اسماعیل، یک تن دیگر از اشتراک کنندگان این تظاهرات می گوید که دولت هیچ برنامه ای برای اشتغال آنها ندارد؛ زیرا پس از آن که کراچی های شان از بازارها چیده شد، ماه ها بیکار مانده اند: "ما می خواهیم برای ما کار داده شود. برای ما جای مناسب داده شود. ما تظاهرات کردیم و گفتیم باید موتر را نزنیم، بلند منزل را نزنیم. ما به خاطر اولاد خود آمدیم که نان ندارند. ما شب و روز در برابر پارلمان می مانیم تا مشکل ما حل شود".

کراچی دارانی که در روبروی پارلمان تجمع کرده اند، هشدار می دهند در صورتی که دولت مشکل آنها را حل نکند به اعتراض شان ادامه خواهند داد.

"مجبوریم دزدی کنیم"

علی آغا، یک تن از اشتراک کنندگان این تظاهرات می گوید در صورتی که کراچی داران و دستفروشان نیز به جمع بیکاران بپیوندند، به شمار دزدان و جنایتکاران افزوده خواهد شد: "آیا باید بعد از این دست به دزدی بزنیم؟ دیگر چاره نیست. یازده نفر عیال دارم از من نان می خواهند. مجبورم چند نفر یکجا شویم و از مردم دزدی کنیم".

این کارگر افغان می گوید که زورمندان و پولداران با چیدن موانع سمنتی پیاده روهای شهر را مسدود کرده اند؛ اما دولت هیچ واکنشی در برابر آنها نشان نمی دهد. ولی نمی گذارد غریب کاران کراچی خود را که از آن نفقه عیال شان را به دست می آورند، در شهر جابجا کند.

عطا محمد، یک دست فروش دیگر می گوید با پاک کاری شهرها موافق است؛ ولی نباید به قیمت بی کاری آنها تمام شود: "دو و نیم - سه ماه می شود که ما بیکاریم. در این سه ماه که دولت برای ما مشکل ایجاد کرده، باید جایی برای ما پیدا می کرد. ما در شهر به شکل مخفی کار می کنیم. اگر عسکر بیاید اموال ما را به دریا می اندازد و خود ما را بندی می کند".

در همین حال، برخی کارشناسان می گویند که نبود پروژه های زیربنایی سبب شده تا مشکل بیکاری در افغانستان رفع نشود. پروژه هایی که در ده سال گذشته تطبیق شده اند اکثرا فقط کارهای مقطعی و کوتاه مدت را ایجاد کرده اند.

حسین سیرت / کابل

ویراستار: عاصف حسینی