غنا یکی از فقیرترین کشورهای جهان است. شهروندان آن ماهانه به صورت متوسط ۱۰۰ یورو درآمد دارند. این کشور در غرب افریقا غنی از مواد خام است و بعد از افریقای جنوبی دومین تولید کننده بزرگ طلا است. طلا به عنوان مهمترین کالای صادراتی باعث شد که این کشور از سوی بریتانیای سابق لقب "ساحل طلا" را بگیرد.

طلا برای غنا به جای گنج تبدیل به رنج شده است. افزایش قیمت طلا در بازار جهانی باعث افزایش جستجوکنندگان طلا شده است. دولت در همه جا بر ضد استخراج غیرقانونی معادن طلا مبارزه می کند. اما حدود ۴۰ درصد طلای غنا از این طریق به دست می آید. بیش از یک میلیون نفر به طور غیر قانونی در جستجوی یافتن طلا هستند.

کارگران در کمپ‌های موقتی با ساده ترین روش ها این فلز گرانبها را جستجو می کنند. ارزانترین و معمولی ترین روش ها. آنها خاک هاوی زرات طلا را با آب می شویند، گل و لای آن زدوده شده و در پایان قطعات کوچک طلا در ته جالی باقی می ماند. در این تصویر معادنی در کیبی نشان داده شده که کارگران مشغول ساختن جایی هستند که از سطح رودخانه بالاتر باشد.

روزانه بین ۵ تا ۵۰ کارگر حدود ۱۴ ساعت به دنبال طلا می گردند. آنها در بدترین وضعیت ۸۰ یورو در ماه در آمد دارند. این کارگران معمولا در کنار معادن زندگی می کنند. مردم غنا افرادی را که به صورت غیر قانونی در جستجوی یافتن طلا هستند " گالامسی" می گویند که از کلمات " جمع آوری و فروش" گرفته شده است.

در حاشیه محله ای که در آن طلا از خاک توسط شستشو جدا می شود، برخی افراد به دنبال دانه های کوچک طلا اند که شاید همراه با گل از چشم استخراج کنندگان افتاده و بیرون انداخته شده باشند. به این توته های کوچک به اصطلاح "طلای ثانویه" می گویند. "طلای اولیه" روزانه از بزرگترین معادن به طور قانونی استخراج می شود.

برای پیدا کردن توته های کوچک و ذرات طلا باید گل و لای آن به طور کامل تصفیه شود. کارگران برای این کار معمولا از وسایل ساده و ابتدایی چون تشت و کاسه و جالی ها برای شستشو استفاده می کنند.

در بیشتر موارد علاوه بر ریگ و سینگ ریزه ها به طلای شسته شده مواد کیمیاوی جیوه یا سیماب افزوده می شود. این ماده با طلا ترکیب می شود و آلیاژ یا خواص تشکیل دهنده مواد را کاهش می دهد. بعدا به وسیله گرمایش جیوه سوختانده می شود و طلای خالص باقی می ماند. جیوه یا سیماب ماده ی بسیار سمی اما ارزان قیمت است.

جیوه یا سیماب نه تنها به سلامت کارگران بسیار مضر است بلکه وقتی این ماده وارد گردش آب می شود منجر به آسیب های شدید به محیط زیست نیز می گردد که پیامدهایی چون ضعیف شدن گیاهان و مرگ و میر ماهی ها را در پی دارد. همچنان مناطق جنگلی غنا نیز از استخراج معادن سر باز یا هموار و هم سطح زمین رنج می برند.

بسیاری از گالامسی ها تهدیدی برای تولید بسیار مهم کاکاو در غنا هستند. غنا دومین تامین کننده کاکاو در جهان است. نه تنها به طور روز افزون زمین های کشاورزی به هدف جستجوی غیر قانونی طلا فروخته می شود بلکه این کار آلودگی آب و هوا را در پی دارد که باعث ضعیف و خشک شدن گیاهان کاکاو می شود. اکنون در میان دهقانان به طور فزاینده یی استقامت علیه استخراج غیر قانونی معادن وجود دارد.

در اوایل سال های ۲۰۰۰ معدن چیان خارجی طلا نیز چانس خود را برای به دست آوردن پول زیاد آزمایش کردند. در عین حال ۵۰ هزار از آنها یا در معادن غنا یا برای خود کار می کنند. آنها بیشتر از چین آمده بودند.

هزاران تن از اطفال نیز برای شستشوی طلا کار می کنند. مانند امانوئل ۱۱ ساله که اینجا در معدن طلا در شهر بورنگ اهافو دیده می شود. استخراج غیر قانونی معادن طلا این فرصت را برای آنها مهیا کرده است که برای خانواده هایشان در آمدی داشته باشند. با آنکه کار کودکان در غنا غیر قانونی است اما در معادن کوچک و در مناطقی از این کشور کودکان کار می کنند.

فلیکس ۲۰ ساله از نیجر است. مانند بسیاری که به دنبال استخراج طلا هستند تا به سرعت ثروتمند شوند. با وجود خطرات سلامتی که از استفاده جیوه یا سیماب ناشی می شود و فشارهای جسمانی که ممکن به قیمت جان آنها تمام شود، این کارگر معدن یا به اصطلاح عامیانه " گالامسی" از زندگی بهتر صحبت می کند. نویسنده: هلینا وایزه/ پ.ع

هنوز هم روزانه صدها کودک در نایجریا در جستجوی طلا مشغول حفاری در معادن هستند. تنها در ماه می 28 طفل زیر سن شش سالگی جان خود را پس از آن از دست دادند که خواهران و برادران آنها سنگ های مملو از مواد زهری را از معدن با خود به خانه آورده بودند. برای جدا سازی و حل این فلز گرانبها از سنگ، مواد شیمیایی زهری مانند سرب استفاده می شود. حتی مقدار کمی از این ماده برای کودکان زیر 6 سال مرگبار و کشنده است.

برای نوزادان کافی است که حتی با لباس سمی تماس پیدا کنند. اینکار می تواند جریان خون آنها را برهم بزند و منجر به مرگ آنها شود. سه ماه پس از فاجعه مرگ 28 طفل، وضعیت در این مکان هنوز هم تکان دهنده است. بسیاری از کودکانی که در معادن طلا کار می کنند تنها شش سال عمر دارند. در تمام روز از صبح زود تا اواخر شب در معادن به جستجوی طلا می گردند. در اینجا بزرگسالان دیده نمی شوند.

برای حفاظت هر چه بهتر کودکان یک سازمان امداد رسانی در روستا ها خطرات ناشی از سرب را توضیح می دهد که اطفال کارگر اجازه ندارند کالای کار خود را با خود به خانه بیاورند، نباید از مواد کیمیایی استفاده شود و مخصوصا از معادنی که خطرناک هستند باید اجتناب شود. امداد رسانان نمی توانند با اینکار کاملا مانع کار اطفال شوند.

درست مانند این دخترک به نام هابی. او می گوید: "خانواده من به پول ضرورت دارد." اینکه او چند ساله است خودش نمی داند. اما از دوسال به این سو تا کنون در معدن کار می کند. در هرحال بر خلاف بسیاری از دوستانش که از مکتب باز مانده اند حداقل او به گهگاهی به مکتب می رود.

بسیاری از معادن طلا در کشور نیجر می باشد. درطول موسم بارندگی راه ارتباطی این مناطق با سایر مناطق این کشور قطع می باشد. تنها راهی که وجود دارد در موسم بارندگی به رودخانه مبدل می شود. موتر نمی تواند از این راه عبور کند و موترسایکل ها باید روی شانه ها نقل داده شوند. چهار ساعت از نزدیکترین جاده آسفالت به روستاها طول می کشد. هرج و مرج و بی نظمی واضحا بیانگر ناکامی وناتوانی دولت در این مناطق است.

بعد از مرگ 28 طفل یک نیروی کار برای مسمومیت با سرب تاسیس شد. اما در منطقه کاگارا حکومت محلی کار اطفال را انکار می کند. الحاجی عبداللهی عثمان کاتاکو رئیس گروه کاری می گوید: "کار کودکان چه معنی میدهد؟" او تاکید می کند که اقدامات بیشتر در طول موسم بارندگی به دلیل وضعیت بد راهها غیر ممکن است.

مقدار سرب در خون 80 درصد کودکان در مناطق معدنی افزایش یافته است. اما در اینجا کمبود داکتر وجود دارد که بتواند کودکان را تداوی کند. در مجاورت معدن در نزدیکی آن تنها یک معاینه خانه موقت وجود دارد. داکتر معالج هرگز در رشته طب تحصیل نکرده بلکه فقط یک دوره کوتاه مدت را در مرکز شهر به پایان رسانده است. بنا براین دهها طفل برای تداوی به شهرهای بزرگ انتقال داده شده اند.

در مکتب روستایی در شکیرا تنها یک معلم 143 دانش آموز را در تمام بخش ها درس میدهد. عبداللهی می گوید: "اغلبا دانش آموزان غیر حاضر هستند وبه جستجوی طلا می روند." بسیاری از والدین نمی توانند کالای مکتب تهیه کنند بنابراین فرزندان خود را برای کار به معادن می فرستند. او ادامه می دهد: "ما به حمایت های بیشتری نیاز داریم تا در برابر اینکار بتوانیم کاری انجام دهیم."