در حال حاضر هزاران خانواده بر فراز کوه های شهر کابل مسکن گزیده اند. این خانه ها بدون نقشه و اکثراً خودسرانه ساخته شده اند، آب ندارند، راه های رفت و آمد آنها خراب است و اکثراً از برق نیز محروم هستند.

فاروق، یکی از کوه نشینان منطقه کارته سخی کابل می باشد. او مجبور است همه روزه با زحمت فراوان، بشکه های آب را تا خانه اش حمل کند که در بلندی های کوه می باشد. مشکلات او در فصل زمستان چند برابر می شوند: «نل ها را یخ می زند. راه درست نداریم تا بالا و پایین شویم».

در سه ماه زمستان راه ها و کوچه ها را در مناطق مسکونی کوه های کابل یخ می زند و رفت و آمدهای عادی روزمره برای ساکنین این منطقه به چالشی خطرناک تبدیل می شود.

شمس الدین، یکی دیگر از باشندگان کوه کارته سخی از نبود آب آشامیدنی می نالد و از حوادث خطرناکی می گوید که بر سر کودکان می آید: «آن ها مجبورند در بالای کوه آب ببرند. برخی اوقات می افتند و افگار می شوند. چطور کنیم، این مشکلات ما است».

کوچه‌های یخبندان

کیفیت راه های سرک و کوچه در کوه ها و تپه های کابل بسیار پایین است و علاوه بر این ساکنین این منطقه از سهولت های حمل و نقل نیز محروم می باشند. تنها شمار اندکی از کوچه های این مناطق از سوی وزارت شهرسازی پخته کاری شده است. مردم کوه نشین هنوز هم مجبورند آب مورد نیاز شان را با الاغ به نقاط مختلف کوه ها حمل کنند.

حکومت تا به حال برای تمام مناطق مسکونی بر فراز کوه های کابل خدمات آب رسانی فراهم نکرده است. برخی از شرکت های خصوصی در این مناطق نل دوانی کرده اند. اما کوه نشینان از خدمات آن ها راضی نیستند.

فاروق از کوه نشینان کابل می گوید آبی که شرکت های خصوصی از طریق نل توزیع می کنند، شور است و قابل نوشیدن نمی باشد. او از حکومت با تاکید تقاضا می کند که کار نل دوانی را در کوه های مسکونی کابل به پایان برساند و راه ها را نیز پخته کاری کند.

کیفیت آب شرکت های خصوصی نه تنها بسیار پایین است، بلکه قیمت آن نیز دو برابر مبلغی است که ساکنان کابل به تصدی آب رسانی دولتی می پردازند.

شاروالی کابل پیش از این گفته بود که قرار است کوه های کابل با غرس نهال و گل بته به کمربند سبز این شهر تبدیل شوند. اما با گذشت زمان، تقریبا تمام کوه های پیرامون شهر به مناطق مسکونی تبدیل شده اند.