سه دوشیزه از ایالات متحده امریکا، نزدیک به نصف راه را جهت پیوستن به "دولت اسلامی" پیموده بودند. اما پولیس آلمان این نوجوانان را که بین 15 تا 17 سال داشتند، در میدان هوایی فرانکفورت متوقف ساخته و دوباره به ایالات متحده امریکا فرستاد. این در حالی است که سایر دوشیزگان از اروپا و امریکا به سوریه و شمال عراق رسیده اند. در بین هزاران داوطلب در صفوف گروه تروریستی "دولت اسلامی"، شمار زیاد زنان جوان از غرب نیز وجود دارند.

قضیه یک دختر مکتب 16 ساله از کونستانس واقع در جنوب آلمان، پس از آنکه به طور مخفی از طریق ترکیه به یک اردوگاه آموزشی در سوریه سفر کرد، سروصدا برانگیخت. او از آنجا اعلام نمود که به القاعده پیوسته است. کاترین براون، استاد در کالج تحقیقات دفاعی لندن، تخمین می کند که 200 زن از سرتاسر اروپا به جنگ داخلی سوریه رفته اند و او چندین دلیل را برای این تصمیم آن ها بر می شمارد.

براون در مصاحبه‌ای با دویچه وله گفت: «"دولت اسلامی" یک آرمانشهر سیاسی ارائه می کند. در مورد "دولت اسلامی" آرمانی سازی ساده لوحانه و رومانتیک صورت می گیرد که فکر می شود دولتی است بر مبنای برداشت اسلامی. چنین چیزی در اروپا، جایی که بسیاری مسلمانان جوان احساس می نمایند از مباحثات سیاسی بیرون انداخته شده اند، نقش بازی می کند».

او علاوه می کند: «جوانان تشنه ماجراجویی اند. این چیزی مشابه به جنگ داخلی اسپانیا در 75 سال پیش می باشد. این جنگ برانگیزنده بود و جوانان می خواستند در آن شریک باشند». براون فکر می کند که مسلماً برای برخی زنان مسلمان جوان یک ارتباط بین این ماجراجویی و احساس متعلق بودن به یک دولت جدید وجود دارد: «آن ها می خواهند به مثابه مادران دولت و همسران جنگجویان، بخشی از یک چیز نو باشند».

زنان جوانتر از مردان حامی "دولت اسلامی" اند

بورکهارد فرایر، رئیس اداره استخبارات ایالت نوردراین ویستفالن آلمان تخمین می کند که 25 زن برای پیوستن به "دولت اسلامی" این ایالت را ترک گفته اند. فرایر گفت: «این زنان بسیار جوان اند، جوانتر از مردان و بین 16 تا 20 ساله اند». تقریباً همه این زنان منسوب به خانواده های مهاجر می باشند. فرایر معتقد است که این زنان مانند مردان فاقد احساس احترام و جهت یابی می باشند. به گفته او «این نوعی فرهنگ اعتراض نیز است...آرزویی برای جدا ساختن از خانواده های خود شان».

بسیاری دختران جوان حامی " دولت اسلامی" از طریق انترنت به تندروی می گرایند و توسط ویدیوها، بلاگ ها و پست های فیس بوکی توسط زنان دیگری که قبلاً در قلمرو این ملیشه ها قرار دارند، به آن سو کشانده می شوند.

تفسیر خشن از اسلام که داوطلبان جوان خود را وقف آن کرده اند، برای زنان محلی برای بالیدن باقی نمی گذارد. زنان فقط می توانند دو نقش داشته باشند، یعنی یا مصاحبان مومن جنگویان باشند و یا اینکه مادر باشند.

قطع نظر از این که ظاهراً برخی زنان در جنگ حضور دارند و یا این که دست کم خود را جنگجو جا می زنند. براون کلماتی را نقل می کند که او در یک صفحه انترنتی یک داکتر مالیزیایی دیده است: «من ستاتسکوپ و تفنگ کلاشینکوفم را گرفتم- دیگر به چه چیزی ضرورت دارم؟». درهفته گذشته عکسی انتشار یافت که یک خانم فرانسوی را در حالی نشان می داد که به حیث یک بمبگذار انتحاری واسکت انفجاری پوشیده بود.

احتمالاً زنان مسلمان در جنگ شرکت ندارند

با اینهم فرایر معتقد است که زنان مسلمان در ماموریت های جنگی شرکت ندارند. او گفت: «آن ها موظف اند از مردان حفاظت و حمایت کنند. آن ها آن طوری که می خواهند آزاد نیستند، در آنجا قید هستند. غالباً حتا اگر بخواهند، دیگر نمی توانند دوباره برگردند».

طبق گزارش های رسانه یی، تجربه دو دختر جوان اتریشی چنین بوده است. آنها پس از شش ماه حضور در کنار "دولت اسلامی" و ازدواج با جنگجویان این گروه، گفته می شود که با دوستان شان تماس گرفته اند، زیرا دیگر نمی توانسته اند این خونریزی را تحمل کنند. همچنان دو دختر 16 و 17 ساله که قبلاً اعلام نموده اند در راه خدا کشته خواهند شد، تصویرهایی را فرستاده اند که در آن سرتاپا حجاب پوشیده و تفنگ هایی با خود دارند.

برای براون و فرایر، تندرو شدن زنان بیشتر به سیاست و اعتراض ارتباط دارد تا به دین. براون می گوید این حقیقت از آنجا معلوم می شود که برخی آن ها هنگامی به این سفر می پردازند که معلومات بسیار سطحی از اسلام دارند: «آنچه می فهمند معمولاً همان اظهارات، پرچم سیاه و مناجات هایی ویدیویی می باشد. اما آن ها بسیار کم از الاهیات جهاد و اینکه چگونه با سبک زندگی جدید رابطه دارد، می فهمند».