با بیماری دونوانیوزیس، در آلت تناسلی زخم ایجاد می شود. این بیماری که از طریق مقاربت جنسی سرایت می کند، می تواند برای مردان و زنان اتفاق بیفتد، اما موارد ابتلاء به آن در بین مردان دو برابر بیشتر از زنان دیده شده است.

دونوانیوزیس به نام «گرانولوما اینگویناله» یا «بیماری گوشتخوار مقاربتی» نیز شناخته می شود، زیرا باعث التهاب گسترده آلت تناسلی می گردد.

نخست دانه های سفت خارش دار در ناحیه آلت تناسلی و مقعد پدید می آیند که بیشتر گسترش یافته و بزرگ می شوند. اگر این دانه ها معالجه نگردند، بیماری دونوانیوزیس به انساج حمله ور شده و به تدریج آن ها را از بین می برد. جای زخم آن باقی می ماند.

بیماری مناطق استوایی

بیماری دونوانیوزیس اغلب در کشور های مانند هند، پاپوا گینه نو، و مناطق مرکزی و شمالی آسترالیا بروز می کند. در ویتنام و برخی از کشور های افریقایی نیز این بیماری ناشناخته نیست. دونوانیوزیس شامل بیماری های آمیزشی یا مقاربتی است. در اروپا این بیماری به ندرت دیده شده و در عوض بیماری های مقاربتی مانند کلامیدیا، سفلیس و سوزاک در صدر فهرست شایع ترین بیماری های مقاربتی قرار دارند. اما حالا برخی از داکتران در بریتانیا از گسترش دونوانیوزیس در این کشور هشدار می دهند، زیرا شمار مبتلایان به این بیماری رو به افزایش است.

سیر بیماری دونوانیوزیس

چون دونوانیوزیس دردناک نیست، در اکثر موراد به طور مستقیم تشخیص داده نمی شود. در محلی که باکتری وارد بدن می شود، نخست دانه های سفت سرخ رنگ ایجاد می گردند، اما نسبتاً سریع دوباره ناپدید می شوند. سپس زخم های التهابی در نزدیکی این دانه ها ایجاد شده، که با دست زدن به آنها شروع به خونریزی می کنند. این زخم ها می توانند در قسمت های مختلف بدن پدید بیایند، اما بیشتر روی آلت تناسلی تأثیر می گذارند.

در مردان آلت تناسلی و در زنان داخل لبه فرج یا لابیای داخلی متأثر می گردد. اگر این عفونت به موقع معالجه نگردد، انساج محل متورم، التهابی شده و در نهایت از بین می روند. دوره کمون یا نهفتگی دونوانیوزیس، یعنی مدت زمان ورود عامل بیماری زا به بدن تا ظهور نشانه بیماری، نامشخص بوده و می تواند بین یک تا شانزده هفته باشد.

تشخیص از طریق نمونه برداری صورت می گیرد

بیشتر افرادی بین سنین ۳۰ تا ۴۰ سال به دونوانیوزیس مبتلا می شوند. برای تشخیص، داکتر از ناحیه آسیب دیده بدن نمونه می گیرد. در صورتی که نمونه برداری نتیجه واضحی بدست ندهد، می توان کشت سلولی را انجام داد. به این ترتیب داکتر همچنان می تواند مشخص کند که آیا واقعاً دونووانیوزیس است یا کدام بیماری مقاربتی دیگری با علایم مشابه، مثل سفلیس.

مرتبط:ناتوانی جنسی؛ چرا باید اختلال نعوذ را جدی گرفت؟

درمان زودهنگام مهم است

در صورتی که تشخیص واضح باشد، داکتر معمولاً بیمار را با انتی بیوتیک معالجه می کند. با یک معالجه زودهنگام، بیماری می تواند به طور کامل بهبود یابد.

اما اگر این بیماری در مرحله پیشرفته باشد، عواقب آن می تواند شامل ورم یا پندیدگی باشد که با آن مجرای ادرار، مهبل یا مجرای مقعدی می تواند باریک شده و زخم های دایمی ایجاد گردند.

در همچو موارد یک عمل جراحی می تواند مؤثر باشد. بدن انسان در برابر پاتوژن یا عامل بیماری، ایمنی ایجاد نمی کند و انسان می تواند حتی پس از شفا یافتن از بیماری دونوانیوزیس، مجدداً به آن مبتلا شود.

تدابیر وقایوی

برای جلوگیری از آلوده شدن با عامل بیماری دونوانیوزیس، مانند بقیه بیماری های مقاربتی، کاندوم بهترین وسیله محافظت کننده است. استفاده از کاندوم به ویژه هنگام سفر به کشور های حاره یی و نیمه حاره یی توصیه می شود، زیرا دونوانیوزیس بیشتر در همین کشور ها شیوع دارد.

گودرون هایزه / ص.ا، ع.ف