لینداو یک شهر کوچک در همجواری مستقیم با مثلت کشورهای آلمان، اتریش و سویس قرار دارد. در ساحل دریای کنستانس که در آلمان «بودن زه» نام دارد، گردشگران بی شماری این جا سفر می کنند و از جزیره گل ها موسوم به مایناو و کوه های پربرف لذت می برند. یک بار در سال حتی یک گروه بسیار ویژه بازدیدکنندگان این جا سفر می کند.

در آغاز ماه جولای، محققان از سرتاسر جهان راهی این شهر کوچک می شوند. آن ها به لینداو می آیند تا ستاره های محبوب شان را ببینند. این ستاره ها از نوازندگان و خوانندگان مشهور نمی باشند، هنرپیشه هم نیستند، بلکه از جمله برندگان جایزه نوبل هستند.

امسال 35 تن از آن ها این جا در لینداو حضور دارند. در میان آن ها شخصیت هایی همچون ماریو مولینا، کیمیادان مکسیکویی، هارتموت میشل، کیمیادان آلمانی و هارالد سو هاوزن، دانشمند آلمانی طب می باشند.

این همایش که از 1951 به این سو همه ساله برگزار می شود، به یک سنت تبدیل شده است. در آغاز قرار بود که این گردهمایی ها، جهان علم آلمان را از انزوای پس از جنگ جهانی دوم بیرون آورد. در آن زمان تنها هفت برنده جایزه نوبل بودند که برای شرکت در نخستین همایش از کشورهای دنمارک، سویدن، سویس، ایالات متحده امریکا و از مناطق همچوار به این جا سفر کردند.

امکان ایجاد گفتگو میان نسل ها

امروزه در کنار شمار زیادی از برندگان جایزه نوبل، بیش از 600 دانشمند جوان نیز از سراسر دنیا به لینداو سفر می کنند. روند انتخاب، پرزحمت و وقت گیر است. هرساله هزاران تن برای اشتراک در این همایش، تقاضا می دهند.

اولیویا مرکل، پروفیسور 32 ساله سال گذشته اجازه یافت که در این گردهمایی شرکت کند. او از این جلسات به عنوان یک واقعه بی نظیر یاد می کند.

اما چرا همایش های علمی لینداو، اینقدر پرطرفدار است؟ مسلم است که اشتراک کنندگان صرف به این خاطر این جا نمی آیند که سخنرانی های طولانی برندگان جایزه نوبل را بشنوند. آن ها می توانند در مورد دست آوردهای علمی سخنرانان از طریق مطالعه مجله های فنی مطلع شوند. لینداو با این گردهمایی هایش جاذبه خاصی برای دانشمندان جوان دارد و آن ها می خواهند برای یک بار هم که شده آن را تجربه کنند.

والتر کوله، دانشمند کیمیا می گوید: «من احساس آن ها درک می کنم. این یک تجربه بی نظیر است». او که امروز تقریبا 80 سال دارد، هنوز نخستین اشتراک اش در دیدار برندگان جایزه نوبل در سال 1964 را خوب به یاد دارد.

والتر کوله مدت کوتاهی پیش از نشر کار دکترایش، دعوت کمیته برندگان جایزه نوبل را دریافت کرد. این دانشمند 80 ساله می گوید که شرکت در این گردهمایی برای او که آن زمان صرف 28 سال داشت، یک افتخار بزرگ بوده است. هرکدام از مهمانان جوانی که به این اجلاس دعوت می شوند، تنها یک بار اجازه سهم گیری در آن را دارند. مگر این که این دانشمندان جوان، برنده جایزه نوبل شوند، در این صورت می توانند یک بار دیگر به حیث سخنران در این گردهمایی ها اشتراک کنند.

آن گونه که والتر کوله می گوید، فضای بی نظیر این اجلاس، آن را به یک تجربه خاص تبدیل می کند. او می گوید: «دانشمندان پیر و جوان در لینداو با یکدیگر ملاقات می کنند. برندگان جایزه نوبل خود را برتر از دانشمندان جوان نمی بینند و با آن ها هنگام صرف غذای ظهر و یا شرکت در جشن شامگاهی دانشجویان، در فضایی خودمانی معاشرت می کنند».

«کیمیای سبز» در معرض توجه

هر سال در این همایش موضوعات مختلفی در معرض توجه هستند. برخی سال ها، بهترین فزیک دان ها از سرتاسر جهان این جا گردهم می آیند، برخی اوقات هم نوبت دانشمندان اقتصادی است. امسال نوبت دانشمندان علم کیمیا است.

موضوع قابل توجه در سال روان، محیط زیست می باشد. در مورد صرفه جویی در مصرف انرژی و طرز تفکر دوراندیشانه برای نسل های آینده بحث و گفتگو می شود. هدف از برگزاری این همایش ها این است که دانشمندان جوان، ایده های جدید خود را این جا مطرح کنند و برندگان جایزه نوبل تجربیات چندین ساله خود را ارایه نمایند.