چهار تن از چهره های اپوزیسیون حکومت افغانستان، روز دو شنبه، 19 جدی 1390/ 9 جنوری 2012، با هیات چهار نفری نمایندگان کانگرس امریکا در برلین دیدار کردند. احمد ضیا مسعود رییس جبهه ملی افغانستان، جنرال عبدالرشید دوستم رهبر جنبش ملی اسلامی افغانستان، حاجی محمد محقق رهبر حزب وحدت اسلامی مردم افغانستان، و امر الله صالح، رییس پیشین امنیت ملی افغانستان در این نشست حضور داشتند.

جنرال عبدالرشید دوستم گفت که گفتگوهای کنونی صلح، به طالبان فرصت می دهد که بعد از خروج نیروهای خارجی، خود را تقویت کنند. او در یک کنفرانس خبری گفت: «این پندار وجود دارد که طالبان روند مصالحه را به عنوان یک پوشش استفاده می کنند، به عنوان ابزاری تا ایالات متحده امریکا را آرام سازند، و سپس در سال 2014 فرصت به دست آورند تا عملیات خود را دوباره شدت بخشند».

عبدالرشید دوستم افزود: «ما نمی توانیم این قدر ساده لوح باشیم و امکان یک چرخش منفی در وضعیت را نادیده بگیریم».  

حاجی محمد محقق در این نشست گفت: «ما مخالف رسیدن به صلح از طریق گفتگو نیستیم، تردیدهای ما در مورد کیفیت و میکانیزم این گفتگوهاست».

دانا روراباکر، رییس هیات کانگرس ایالات متحده امریکا در این دیدار، گفت که او و سه عضو دیگر کانگرس به این دلیل در این نشست شرکت کرده اند که هراس دارند، حکومت ایالات متحده امریکا ممکن است به سازش غیرقابل قبولی با طالبان برسد.

این رهبران احزاب سیاسی افغانستان، خواستار شمولیت همه جناح ها در روند مصالحه با طالبان شده اند. آنها در بیانیه مشترک شان گفته اند: «پروسه جاری مذاکرات با طالبان به این دلیل ناقص است که افغان های مخالف بینش طالبانی در آن حضور ندارند».

آنها در بیانیه شان یاد آور شده اند که طالبان «به برکت فداکاری افغان های شامل نیروی مقاومت» و اشتراک عده محدودی از نیروهای امریکایی از قدرت رانده شدند، اما در روند جاری مذاکره با طالبان، «فداکاری ها، قربانی ها و نگرانی های مشروع» افغان هایی نادیده گرفته شده است که با براندازی رژیم طالبان، به رنج و عذاب مردم پایان دادند.

این چهار تن از رهبران احزاب و ایتلاف های سیاسی افغانستان گفته اند که «نظام سیاسی و اداری افغانستان به دلیل تمرکز بیش از حد قدرت، کارایی لازم را از دست داده است». به گفته آنها، نظام متمرکز قدرت باعث فساد گسترده، کندی در روند رشد اقتصادی، سوء استفاده از قدرت و بی ثباتی روزافزون سیاسی شده است. آنها گفته اند که خواستار دموکراسی پارلمانی به جای نظام ریاستی فرد محور می باشند.

شماری از این چهره ها، در زمان طالبان رهبری تنظیم های نظامی را به عهده داشتند و با گروه طالبان در جنگ بودند. آنها بعد از شکست طالبان، گاهی با حکومت حامد کرزی همکار بوده اند و زمانی نیز از مخالفان سیاسی او بوده اند.

عارف فرهمند (رویترز)

ویراستار: رسول رحیم