گرسنگی و بی‌سرپناهی خود مصیبت بزرگی بود که حالا باران شدید نیز بر آن اضافه شده است. صدها هزار روهینگیا در منطقه مرزی بنگله دیش زیر خیمه و کلبه‌های دست‌ساز زندگی می‌کنند. آن‌ها از خشونت‌های اردوی میانمار فرار کرده اند.

باران موسمی از روز یک شنبه به این سو وضعیت را وخیم‌تر کرده است. در شهر «کوکس بازار»، اندکی آنسوتر از مرز میانمار در غرب بنگله دیش، به صورت متوسط در یک شبانه روز هشت سانتی‌متر آب ایستاده است. از قبل هم به تعداد کافی خیمه وجود نداشت، حالا آن‌ها هم پر از آب شده اند.

بسیاری آوارگان هیچ جایی ندارند تا خود را از باران‌ها نگهدارند. بسیاری آن‌ها مجبورند در کمپ‌های دست‌ساز در امتداد جاده اصلی که میانمار را به بنگله دیش وصل می‌کند خواب کنند. انتظار می‌رود که بارش شدید باران ادامه یابد.

موترهای سازمان‌های امدادی به جاده اصلی رسیده و به مردم غذا و دیگر مواد اساسی کمکی را توزیع می‌کنند. به کمک‌های بین‌المللی شدیداً ضرورت احساس می شود. سخنگوی کمیساریای عالی ملل متحد در محل گفته است که این منطقه در وضعیتی نیست که به شمار زیاد مهاجران تازه وارد رسیدگی کند.

حکومت بنگله دیش در نظر دارد که برای توزیع بهتر کمک‌ها، این مهاجران را در یک کمپ مرکزی اسکان بدهد. منتقدان می‌گویند هدف این برنامه حکومت، جلوگیری از پراکنده شدن روهینگیاها در سراسر کشور است. پولیس بنگله دیش روز شنبه خروج این مهاجران از زون‌های تعیین شده را ممنوع کرد. به این دلیل، برخی از این مهاجران نمی‌توانند در اثنای بارش باران در کنار خانواده و دوستان خود پناه بجویند.

از اواخر آگست تا حالا حدود ۴۱۰ هزار تن از میانمار به بنگله دیش فرار کرده اند. در اثر خشونت‌های قبلی نیز ۳۰۰ هزار نفر به بنگله دیش آواره شده بودند. محافظان مرزی گفته اند که با توجه به باران شدید موسمی، هجوم مهاجران اندکی کاهش یافته است.

روهینگیا یک اقلیت مسلمان از کشور بودایی میانمار است که توسط حکومت آن به حیث شهروند پذیرفته نمی‌شوند و مورد تبعیض و پیگرد قرار دارند. حکومت میانمار آن‌ها را مهاجران غیرقانونی از بنگله دیش عنوان می‌کند، هرچند که آن‌ها چند نسل است در میانمار زندگی می‌کنند. ملل متحد اقدامات حکومت میانمار علیه روهینگیاها را پاکسازی قومی عنوان کرده است.

دلیل موج جدید مهاجرت، بروز خشونت میان شورشیان روهینگیا و نظامیان میانمار است. به تاریخ ۲۵ آگست شورشیان روهینگیا چندین عضو نیروهای حکومتی را کشتند. نظامیان با خشونت شدید واکنش نشان داد. پس از آن صدها نفر کشته شده، خانه‌ها آتش زده اند. پایانی برای این خشونت‌ها در چشمرس قرار ندارد.

به گزارش صندوق حمایت از کودکان ملل متحد (یونیسف)، از هر ده مهاجر جدید شش نفر شان کودک اند که به شدت ضعیف و معروض به سوء تغذیه شده اند. به دلیل تغییرات آب و هوایی و بارش باران، بسیاری آن‌ها به ذکام و بیماری‌های دیگر دچار شده اند. بنگله دیش در نظر دارد در هفته‌های آینده به ۱۵۰ هزار کودک واکسین سرخکان، سرخکانچه و پولیو تزریق کند.

انزجار بین‌المللی علیه میانمار تنها متوجه نظامیان این کشور نیست، بلکه آونگ سان سوچی برنده جایزه نوبل که در عمل رهبری دولت را به عهده دارد، نیز زیر انتقاد شدید قرار گرفته است. او روز سه شنبه در یک سخنرانی تلویزیونی در این مورد سخن گفت و هرگونه خشونت را محکوم کرد.

یک سلسله حملات هم آهنگ شده توسط شورشیان روهینگیا بر نیروهای امنیتی در شمال میانمار، عملیات سرکوب نیروهای میانمار را برانگیخت و هزاران روستائی را مجبور به فرار به بنگله دیش ساخت. در این زد و خوردها در میانمار که اکثریت جمعیتش بودائی می باشند، بیش از صد تن کشته شده اند.

یک مرد روهینگیا کودکی را از بین سیم خاردار مرز با بنگله دیش عبور می دهد. میانمار شورشیان روهینگیا را متهم می سازد که هفت قریه، یک پوسته و بخش هایی از شهر ماونگداو را آتش زده اند.

این سرکوب توسط نیروهای میانمار همچنان سبب فرار هزاران تن از باشندگان بودائی منطقه نیز شده است. تنش های طولانی بین مسلمانان روهینگیا و بودائی های راخین منجر به شورش های خونین در ۲۰۱۲ شد. بودائی های راخین بعد از بروز جنگ ها، از ترس نا امنی به سمت جنوب به سوی مرکز ایالت در شهر ستوه پناه بردند که اکثریت جمعیت آن بودائی اند.

محافظان مرزی بنگله دیش مانع عبور افراد از مرز می شوند. هزاران روهینگیا از جنگ فرار کرده اند که حدود ۳۰۰۰ تن شان به بنگله دیش عبور کرده اند که قبلاً ۴۰۰ هزار بنگله دیشی را جاداده است و با وجود تقاضای انتنیو گوتریش دبیرکل ملل متحد از بنگله دیش، برای اجازه دادن به روهینگیاها، داکه می گوید که بیشتراز این پناهجویان را نمی پذیرد.

یک کارمند امدادی یک سازمان بین المللی در بنگله دیش گزارش می دهد: «ما می بینیم که بسیاری روهینگیاها مریض استند. این به دلیل آن است که آن ها پیش از آنکه بتوانند داخل بنگله دیش شوند در مرز گیر می مانند. اینها بیشتر زنان و اطفال می باشند.» با آنکه روهینگیاها می گویند که از قرن ها به اینسو در میانمار زندگانی داشته اند، در آن کشور به آن ها تابعیت داده نمی شود و مهاجران غیر قانونی شناخته می شوند.

یک گروه مهاجران روهینگیا در سرپناه های موقتی اردوگاه کوتوپالنگ در کوکس بازار بنگله دیش پناه جسته اند. برنامه حکومت بنگله دیش برای تغییر مکان روهینگیاها به یک جزیره دور دست که اکثراَ در جریان فصل توفان های مانسونی در معرض آبخیزی قرار دارد، نشان دهنده این است که تمایلی به قبول آنها ندارد.

اطفال روهینگیا راه شان را از طریق آب ها در اراضی ئی که متعلق به هیچ کشور نیست به سوی بنگله دیش باز می کنند. فکر می شود که حدود ۶۰۰۰ پناهجوی روهینگیا در مرز بنگله دیش گیر مانده اند.