حملات بر کارمندان موسسات کمکی در افغانستان افزایش یافته است. دسترسی به مناطق جنگ زده کم شده است. با وجود این، پیتر ماورر رئیس کمیته بین المللی صلیب سرخ روز جمعه در مصاحبه ای با خبرگزاری آلمان (دی پی ای) گفت که کمیته بین المللی صلیب سرخ بودجه اش را برای افغانستان افزایش می دهد. او از سایر سازمان ها نیز تقاضا نمود که چنین کاری بکنند.

آقای ماورر، شما برای یک هفته در افغانستان سفر کردید، نتیجه این سفر شما چیست؟

ماورو: نتیجه آن است که جنگ در افغانستان به شدت مورد تغافل قرار گرفته است. ما با یک وضعیت متناقض مواجه هستیم. شمار قربانیان افزایش می یابند، نیازمندی ها بیشتر می گردند. منازعه خاموش نگردیده، بلکه خشونت‌بارتر گردیده است. حقوق بشر از سوی همه جوانب نادیده گرفته می شود. همه عوامل حالت اضطراری را نشان می دهند اما کمک های کمتر به این کشور می رسند.

چطور به این نتیجه رسیدید؟ و چه می توان کرد؟

ماورر: در هفته گذشته هر جایی که رفته ام، چه در جلال آباد (شرق) و یا در مزار شریف (شمال) مردم به من گفته اند: هر کمکی که در گذشته می آمد، دیگر نمی آید. سازمان هایی که یک سال پیش در اینجا بودند اکنون رفته اند. بلی، این بی توجهی به این مساله هم ارتباط دارد که نوعی رقابت برای جلب توجه با سایر منازعات وجود دارد. اما موسسات امدادی با وجود آن نیز باید فعالیت های شان را گسترش دهند.

و این کار را کمیته بین المللی صلیب سرخ نیز انجام می دهد؟

ماورر: ما بودجه مان را برای 2016 به تناسب سال 2015 میلادی ده درصد بیشتر کرده ایم و به این ترتیب در افغانستان سومین عملیات بزرگ کمیته بین المللی صلیب سرخ در سطح جهانی صورت می گیرد. بودجه ما اکنون 90 میلیون فرانک سویسی است و من بیم دارم که در جریان سال مجبور به افزایش این بودجه شویم.

اما مساله بر سر دسترسی کارمندان به مناطق ناامن و امنیت کارمندان نیز است. کمیته بین المللی صلیب سرخ نیز پس از حمله بر دفتر و کارمندانش، کارش را در افغانستان تعطیل کرده است و یا برای ماه ها محدود گردانیده است. با این وجود، چطور می شود استدلال کرد که پول بیشتر داده شود؟

ماورر: این مانند یک تناقض به نظر می رسد، بلی ما جداً نگران آنیم. به طور مثال تاسیسات طبی که باید به طور خاص حفاظت شود، به طور خاص هدفی برای حملات شده است. در سال 2015 کمیته بین المللی صلیب سرخ یک افزایش 50 درصدی در حملات بالای تاسیسات و پرسونل طبی را ثبت کرده است. این منجر به آن گردیده است که ما کار کمتر از آنچه می توانستیم و می بایست انجام بدهیم، انجام داده ایم. اما ما توانسته ایم با کسانی که در جنگ قرار دارند کمک کنیم و با همه جناح های منازعه تماس داشته باشیم. همراه با سره میاشت افغانی ما توانسته ایم در بسیاری مناطق فعال باشیم.

در کدام قسمت شما نیازمندی بیشتر به کمک های انسانی می بینید؟

ماورر: من فکر می کنم در قسمت بیجاشدگان داخلی. اکنون بیش از یک میلیون انسان در درون افغانستان در حال فرار و آواره اند. ما نتیجه آن را در میان کسانی می بینیم که به اروپا می آیند. اما هنگامی که من در مزار شریف از مردم یک قریه در این مورد سوال کردم که بنابراین شماها هم به اروپا فرار می کنید، آنها بر من خندیدند و گفتند که این فرار گران تمام می شود. اروپا تنها برای اغنیاست.