شاهراه‌های افغانستان در ماه‌های اخیر به شدت ناامن شده است. طالبان در چندین مورد در ولایات کندز و غزنی دست به گروگان گیری زده و شماری از مسافران را کشته‌اند. طالبان بس‌های حامل مسافران را دو بار در ولایت کندز متوقف کرده و حداقل در یک مورد ۱۲ تن از مسافران را کشته‌اند.

در این گروگان‌گیری‌ها بیشتر جان نظامیان و کارمندان دولت در خطر است، اما به تکرار اتفاق افتاده است که مردم ملکی نیز قربانی می‌شوند. طالبان در صورتی که هویت آن‌ها را تشخیص دهند، پس از ربودن، آن‌ها را به قتل می‌رسانند.

ساکنان کابل در اعتراض به این گروگانگیری‌ها روز جمعه در پارک شهر نو کابل گردهم آمدند و خواستار اقدام جدی حکومت برای تامین امنیت شاهراه‌ها شدند. سمیع دره‌ای یک تن از معترضان گفت: «ما امروز از حکومت می‌خواهیم که جدا در قبال رهایی گروگان‌ها تلاش کند و هرچه زودتر همانگونه که وعده کرده بودند، آن‌ها را رها کنند. بهانه حکومت فعلا این است که می‌کوشند جان گروگان‌ها محفوظ نگهدارند.»

با وجودی که برگزار کنندگان این راهپیمایی تلاش کردند تا معترضان به صورت مسالمت آمیز به راهپیمایی ادامه دهند اما در مسیر راه برخی از راهپیمایان با پولیس برخورد کردند و چند تن از آن‌ها زخم برداشتند.

نظامیان و کارمندان دولتی در معرض خطر

پس از اولین گروگان گیری در ولایت کندز، گفته شد که طالبان به دستگاه بایومتریک دسترسی یافته و از طریق همین دستگاه‌ها هویت افرادی را که عضو نهادهای امنیتی افغانستان هستند شناسایی کرده و آن‌ها را به قتل رساندند.

هرچند حکومت گفته است که طالبان به دستگاه بایومتریک دسترسی ندارد اما طالبان در گروگانگیری‌های کندز آن‌هایی را که در صفوف نیروهای امنیتی فعالیت کرده بودند، شناسایی و به قتل رساندند.

کارمندان عادی دولتی و موسسات نیز نمی‌توانند به آسانی در شاهراه‌های افغانستان سفر کنند. در صورتی که هویت کارمندان دولت تشخیص داده شود، به دست طالبان کشته می‌شوند. در اکثر موارد افرادی که در نهادهای دولتی و موسسات فعالیت دارند می‌کوشند که با لباس‌های عادی و بدون حمل اسناد در شاهراه سفر ‌کنند.

صلح محمد یک باشنده ولایت هلمند که کارمند دولت است، می‌گوید سه سال است که به دلیل ناامنی‌ها نتوانسته از راه زمینی به ولایتش سفر کند: «من کارمند دولت هستم. سه چهار سال است که در کابل زندگی می‌کنم و متاسفانه به دلیل ناامنی‌ها نتوانسته‌ام از خانه، دوستان و فامیلم دیدن کنم.»

ناامنی روانی

معترضان گفتند که گروگان‌گیری‌ها در شاهراه‌ها همچنان ادامه دارد و حکومت برنامه‌ای برای امن کردن مسیرهای خطرناک ندارد. حسیب معترف یک تن از معترضان گفت: «ما این‌جا جمع شدیم و از حکومت می‌خواهیم که مصونیت و امنیت جان و مال مردم را به آن‌ها برگرداند. پس از دو حادثه گروگان گیری در کندز، ثابت شد که حکومت هیچ برنامه‌ای برای تامین امنیت شاهراه‌ها ندارد.»

این معترض می‌گوید ناامنی در شاهراه‌ها امنیت سفر را از مردم گرفته و از نظر روانی نیز شهروندان افغانستان ناآرام هستند: «گروگان گیری بر مردم بسیار فشار وارد کرده است. پس از این حوادث مردم نمی‌توانند سفر کنند. مردم توان سفر هوایی را ندارند. این فاجعه است و مردم از نظر روانی بسیار آسیب دیده اند.»

راهپیمایان با نشر قطعنامه‌ای از حکومت خواستند تا تمام تلاشش را برای رهایی مسافران ربوده شده، انجام دهد. در قطعنامه معترضان تاکید شده آن عده از مسئولان حکومتی که در این راستا غفلت و کارشکنی می‌کنند از کار برکنار و به دستگاه عدلی و قضایی معرفی شوند.

قطعنامه گفته است که طالبان تلاش دارند از طریق گروگان‌گیری نفاق قومی را دامن بزنند و حکومت باید جلو چنین اقدامات را بگیرد. معترضان گفتند تا زمانی که امنیت شاهراه‌ها تامین نشود، آن‌ها باز هم دست به اعتراض خواهند زد.