خانواده ها، زوج های جوان، افراد بازنشسته و کودکان روز شنبه مقابل "کلیسای زنان" شهر دریسدن یکجا شدند تا احساسات بیگانه هراسی و نژادپرستی را که اخیرا در چندین شهر آلمان رو به افزایش بوده، محکوم نمایند.

پس از یک دقیقه سکوت به خاطر قربانیان حمله تروریستی پاریس، خانم هلما اوروز، شهردار دریسدن به روی صحنه رفت تا با هزاران شهروند ضد جنبش "پگیدا" سخن بگوید. او گفت: «من اینجا نیستم به خاطر این که مخالف مردمی باشم که به تظاهرات "پگیدا" می روند؛ بلکه من اینجایم زیرا از مردمی با رنگ پوست و آداب و رسوم متفاوت نمی ترسم.»

شهردار دریسدن ادامه داد: «ما اینجا به خاطر اعتراض یا مخالفت با یکدیگر جمع نشده ایم، بلکه به خاطر همه دریسدن اینجاییم؛ برای ایالت زاکسن و همه کسانی که اینجا زندگی می کنند». خانم اوروز همچنان افزود: «فرقی نمی کند که ما مسیحی هستیم، یهودی، هندو یا مسلمان، ما نباید با تنفر از یکدیگر جدا شویم.»

خانم اوروز گفت که این همایش تظاهرات نیست، بلکه اعلام اتحاد است؛ و افرادی از تمام گروه های سنی، نژادها و مذاهب در آن اشتراک کرده اند. اتحادی که نشان می دهد آلمان "خانه ای برای همه است".

شعارها نشان می دادند که این شهر به روی همه باز است. بر یکی از لوحه ها نوشته شده بود "همگی به یک زبان می خندند". با این شعارها تلاش می شود تا از شمار هواداران "پگیدا" که قرار است بار دیگر روز دوشنبه دور هم جمع شوند، کاسته شود.

جنبش "پگیدا" یا "میهن پرستان ضد اسلامیزه شدن غرب" در تظاهرات اخیر خود توانست 18 هزار هوادار خود را جمع کند و توجه بین المللی را به خود جلب نماید. این جنبش یک ماه پیش فقط با 500 نفر آغاز شده بود.

"هیچ فرقی نیست"

اشتفن مان، یک تظاهرکننده و شهروند دریسدن به دویچه وله گفت که او هرچند از برخی مسائل مطرح شده توسط "پگیدا"، سیاستمداران و رسانه ها حمایت می کند، با آن هم مشکل این است که موضع جنبش "پگیدا" درباره تفاوت "بین مسلمانان و اسلامگرایان [تندرو]" روشن نیست.

مان با اشاره به حمله تروریستی اخیر در پاریس گفت که این واقعه می تواند بدون شک بهانه خوبی برای بسیاری از مردمی باشد که از جنبش هایی مانند "پگیدا" حمایت می کنند.

در همین حال، "پگیدا" در صفحه فیسبوک خود نوشته است که تیراندازی بر هفته نامه "شارلی هبدو" نشان داد که "اسلامگرایان - کسانی که پگیدا 12 هفته است درباره آن هشدار داده است - با دموکراسی سازگار نیستند؛ در عوض، با خشونت و مرگ به عنوان یک پاسخ می پردازند".

مان در مورد این راهپیمایی که هدف آن ایجاد "گفتگو با یکدیگر" بود، گفت که این موضوع مانع تلاش برای دستیابی به یک راه حال جدی درباره نگرانی از مهاجرین می شود. او گفت: «پگیدا آماده نیست تا پشت میز بنشیند و درباره این مشکل حرف بزند.»

موفقیت نگران کننده

سوزانه کراوسه، مادر دو طفل که همانند صدها فامیل دیگر در تظاهرات شرکت کرده بود، گفت که آلمان مسئول است تا به پناهجویان و آوارگان پناه بدهد. او گفت: «ما در آلمان این مسئولیت را داریم که به مردم کمک کنیم. ما یک کشور بسیار ثروتمند هستیم... بنابراین نگران می شوم وقتی می بینم که مردمی با شعارهای نسبتا راستگرایانه تلاش می کنند تا گروه های بزرگی از مردم را جمع کنند.»

کراوسه گفت که او فکر می کند مشکل در داخل حکومت است: «آنها تلاش می کنند تا زاکسن را یک ایالت روشن اندیش نشان بدهند، اما حزب "سی دی یو" که 25 سال است اینجا قدرت دارد، متاسفانه به این هدف نرسید.»

دیوار همبستگی

دیواری، برخلاف دیوارهایی که در گذشته بخش های آلمان را از هم جدا می کرد، در تظاهرات روز شنبه وجود داشت. این دیوار ده متری بخشی از کارزار در شبکه های اجتماعی بود که به نام "# lovestorm" نمایان می شد. کریستوف اسکات، رهبر این تبلیغ به دویچه وله گفت: «دیوار "دوستی بدون مرز" نشان می دهد هر کسی که به آلمان می آید، خوش می آید.»

در این پروژه از مردم خواسته شده است تا با یک دوست از کشوری دیگر یا مذهبی دیگر، عکس بگیرند و روی دیوار بچسپانند یا به شبکه های اجتماعی پست کنند.

اسکات افزود: «ما می خواهیم نشان بدهیم که بیشتر آلمانی ها در خطی نیستند که "پگیدا" انجام می دهد.» او در ادامه توضیح داد: «بسیار مهم است که بگوییم آلمان در مورد چنین مسائلی کجا ایستاده است. در آینده، آلمان جمعیت متنوع تری خواهد داشت.»

در پاسخ به این که آلمان چگونه با بیگانه هراسی ای که از طریق جنبش "پگیدا" نمایان شده، مقابله کند، اسکات می گوید: «فکر نمی کنم که ما باید بترسیم. ما باید با امید بر این ترس غلبه کنیم».

هرچند شمار زیادی از تظاهرکنندگان تردید خود را نشان دادند که آیا این همایش می تواند تاثیر بیدرنگ بر تظاهرات پیش روی "پگیدا" در روز دوشنبه داشته باشد، با آن هم آنان غالبا به درازمدت چشم امید دوخته اند.

بر اساس گفته مردم دریسدن، امید و گفتگو می توانند حداقل در کوتاه مدت راه حلی برای شهر باشند؛ شهری که چند هفته است زیر سایه بدبینی قرار دارد.