اکثر مردم زراعت پیشه افغانستان 9 ماه تمام زحمت می‌کشند تا اعاشه خانواده خود را تامین کنند. زراعت سنتی از شاقه‌ترین کارها در روستاهای افغانستان است.

مشکل زراعت افغانستان این است که هنوز ماشینی نشده است. کشت و کار و جمع آوری حاصلات با دست انسان و توسط حیواناتی مانند گاو و مرکب انجام می‌شود.

آمار وزارت زراعت افغانستان نشان می دهد که این کشور سالانه حدود هفت میلیون متریک تن گندم نیاز دارد که قادر است پنج میلیون متریک تن آن را تولید کند.

برای دهقانان خرده کار که به شکل سنتی زراعت می‌کنند، پروسه حاصل برداری طولانی و پر از زحمت است.

دهقانان سنتی توان خریداری تراکتور و ماشین آلات را ندارند و صرفاً با کرایه کردن و یا خریدن گاو زراعت و شالی کاری خود را به پیش می‌برند.

کسانی به شغل شان دهقانی است، نه تنها کلان سالان بلکه کودکان شان نیز مجبور اند که در مزرعه کار کنند. مانند این کودک که در مزرعه برنج مصروف کار است.

آمار وزارت زراعت و مالداری افغانستان نشان می‌دهد که حدود 85 درصد مردم مصروف زراعت و مالداری اند.

وزارت زراعت افغانستان می‌گوید که زراعت در این کشور از سال 1381 هجری شمسی به این سو پیشرفت تدریجی داشته است.

پروسه کشت برنج یا شالی کاری پرزحمت و طولانی است.

افغانستان کشور میوه هاست و جغرافیای این کشور دارای اقلیم‌های گونه‌گونی است که انواع مختلف میوه‌ها را نیز دارا است.

برخی میوه‌ها و ترکاری‌ها در فصل برداشت آن بسیار ارزان می‌شود و دلیل آن هم نبود زمینه پروسس و سردخانه برای نگهداری آن می‌باشد.

انار قندهار نام خاص خود را دارد. حالا در برخی ولایت‌ها سردخانه‌ها و زمینه‌های بسته بندی میوه‌ها مساعد شده است.

در یک دهه گذشته کاشت زعفران (در تصویر) و سویابین در افغانستان رواج یافته و حاصلات خوبی نیز داشته است. زعفران افغانستان برای سومین بار لقب بهترین ذایقه دنیا را گرفته است.

این امیدواری وجود دارد که با ماشینی شدن زراعت افغانستان، تولیدات به مراتب افزایش یابد. تا حالا حدود 7850 عراده تراکتور به دهقانان و کوپراتیف های زراعتی توزیع شده است.

"آیسا" یا اداره حمایت از سرمایه گذاری در افغانستان خبر می دهد که زعفران این کشور در سال 2013 توانسته است مقام نخست را در رده بندی سازمان بین المللی ذایقه و کیفیت به دست آورد. در این عکس زنان کارگر برای جمع آوری گل زعفران به سوی کشتزاری در ولسوالی غوریان ولایت هرات می روند.

مقامات آیسا همچنان از رشد کشت و تولید زعفران در افغانستان خبر می دهند. بنا بر آمار ارائه شده تنها در ولایت هرات در سال جاری 700 جریب زمین زعفران کشت شده که حاصل آن دست کم 3000 کیلوگرام خواهد بود. زنان سرخ پوشی که برای شرکت "افغان زعفران" کار می کنند به گونه منظم کارشان را به پیش می برند.

وزارت تجارت و صنایع افغانستان می گوید که شرکت افغان زعفران که در بخش های کشت، تولید، پروسس و بسته بندی زعفران فعالیت دارد، بزرگترین شرکت تولید زعفران کشور است که به قاره های مختلف از جمله اروپا صادرات دارد. اکثر کارگران این شرکت را زنان بی بضاعت تشکیل می دهند.

زعفران به یکی از اقلام صادراتی مهم افغانستان تبدیل شده است. تلاش می شود این کشت جایگزین کوکنار شود؛ کشتی که افغانستان را در جامعه بین المللی با انتقادهای زیادی روبرو کرده است. وزارت زراعت، مالداری و آبیاری افغانستان برای ترویج این کشت برنامه های مختلفی دارد.

در تازه ترین مورد برای 200 تن از دهقانان سراسر افغانستان زمینه آموزش کشت زعفران فراهم شده است. قرار است که این افراد پس از به دست آوردن پیاز زعفران و آغاز به کشت این گیاه، اندوخته های شان را با دیگر دهقانان منطقه شان شریک بسازند. گل زعفران باید هر روز صبح زود چیده شود در غیر آن پژمرده می شود.

هم اکنون یک کیلوگرام زعفران افغانستان در بازارهای جهانی حدود 2000 دالر قیمت دارد. در بازارهای افغانستان یک کیلوگرام زعفران قبل از پروسس و بسته بندی از 1500 تا 1800 دالر به تناسب کیفیت اش قیمت دارد. زنان کارگر پس از آنکه گل زعفران را از زمین جمع کردند تحویل می دهند تا برای پروسس منتقل شود.

در حال حاضر شمار زیادی از زنان در افغانستان در کشتزارهای زعفران کار می کنند. چیدن گل زعفران و کشیدن تارهای زعفران از میان گل آن کار ظریفی می باشد؛ به همین دلیل شرکت های تولید کننده ترجیح می دهند زنان را استخدام کنند. تنها شرکت افغان زعفران دست کم 1500 کارمند دارد.

هرچند تلاش می شود که زعفران جای کوکنار را در افغانستان بگیرد و در برخی ولایت ها کشت زعفران افزایش یافته است، اما افغانستان هنوز تولید کننده اول مواد مخدر در سطح جهان است.

کشت زعفران در افغانستان در ابتدا از ولسوالی غوریان هرات آغاز شد. ابتدا پیاز این گیاه را مهاجران عودت کننده با خود به افغانستان آوردند و به کشت آن آغاز کردند. سپس این کشت به ولسوالی پشتون زرغون منتقل شد. در حال حاضر در 14 ولایت افغانستان اتحادیه های زعفران کاران و تولید کنندگان زعفران وجود دارد.

گفته می شود که تقاضا برای پیاز زعفران در افغانستان به شکل روز افزونی رو به افزایش است. مقامات می گویند از کشور اسپانیا و برخی دیگر کشورها پیاز زعفران را برای دهقانان افغان تهیه می کنند و تولید داخلی پیاز این کشور نیز بیشتر شده است. اما چندین سال است که ایران، فروش پیاز زعفران به افغانستان را ممنوع قرار داده و قاچاق محسوب می کند.