سه چهارم از مسلمانانی که در آلمان به دنیا آمده اند، با آلمانی به عنوان زبان اول بزرگ می شوند. در میان مهاجرین فقط یک پنجم آنها ادعا می کنند که آلمانی زبان اول شان است. به نظر می رسد که روند توانایی زبانی با نسل های بعدی در سطح اروپا رو به بهبودی است. در آلمان ۴۶ درصد همه مسلمانان می گویند که زبان ملی زبان اولی شان است. این رقم در اتریش ۳۷ درصد، در سویس ۳۴ درصد است.

براساس مطالعات کارشناسان دینی، ۸۷ درصد از مسلمانان سویس در اوقات فراغت شان با غیر مسلمانان غالباً تماس دارند. این شمار در آلمان و فرانسه ۷۸ درصد، در بریتانیا ۶۸ درصد و در اتریش ۶۲ درصد است. بخش بزرگ از مسلمانان نسل های اخیر می گویند که باوجود موانع موجود اجتماعی، با غیر مسلمانان تماس منظم دارند.

۹۶ در صد از مسلمانان فرانسه احساس می کنند که با این کشور تعلق یافته اند. شمار درصدی مسلمانان که همین گونه احساس دارند، در آلمان به همین میزان بالا است. اما در سویس این شمار در بالاترین سطح است. اما در بریتانیا با وجود این که تاریخ طولانی از باز بودن در برابر تنوع دینی و فرهنگی دارد، شمار کمتری مسلمانان (۸۹ درصد) نسبت به این کشور احساس تعلق می کنند.

مسلمانان از خانواده هایی با پیش زمینه مهاجرت التزام دینی قوی دارند که در نسل های بعدی ادامه می یابد. ۶۴ درصد مسلمانان در بریتانیا خود شان را به عنوان زیاد مذهبی توصیف می کنند. میزان مسلمانان که فریضه های دینی شان را عملی می کنند، در اتریش ۴۲ درصد، در آلمان ۳۹ درصد، در فرانسه ۳۳ درصد و در سویس ۲۶ درصد اند.

براساس یک بررسی، ۳۶ درصد از مسلمانانی که در آلمان به دنیا آمده اند، دوره مکتب را در سن ۱۷ سالگی به پایان می رسانند، بدون آنکه بعد به تحصیل ادامه دهند. در اتریش این میزان ۳۹ درصد است. از طرف دیگر به دلیل سیستم مناسب تر درسی مکاتب در فرانسه، مسلمانان در این کشور به میزان قابل توجهی نتایج بهتر در بخش آموزش مکاتب دست می یابند. در این کشور فقط یک دهم شاگردان مسلمان مکتب را پیش از ۱۷ سالگی ترک می گوید.

حدود ۶۰ درصد از مسلمانانی که پیش ازسال ۲۰۱۰ به آلمان آمده اند، حالا یک شغل پوره وقت (هشت ساعت در روز) دارند، درحالی که ۲۰ درصد آنها به کارهای پاره وقت مشغول اند. همین میزان درمورد غیر مسلمانان نیزصادق است. مسلمانان درآلمان بالاترین میزان اشتغال را درمقایسه با دیگرکشورهای اروپایی دارند. درفرانسه میزان بیکاری درمیان مسلمانان ۱۴ درصد است، درحالی که این شمار در میان غیر مسلمانان ۸ درصد گزارش شده است.

بیش از یک چهارم از غیر مسلمانان در اتریش نمی خواهند همسایه مسلمان داشته باشند. این میزان به صورت قابل توجهی در بریتانیا با ۲۱ درصد بالاتر است. در آلمان ۱۹ درصد غیرمسلمانانی که ازآنها سوال شده است، گفته اند نمی خواهند همسایه های مسلمان داشته باشند. این میزان درسویس ۱۷ درصد ودر فرانسه ۱۴ درصد است. درتمام کشورهای اروپایی، مسلمانان بیشترین گروه اجتماعی هستند که احساس عدم پذیرش در برابر آنها زیاد است.

"مسلمانان در اروپا ادغام شده، اما مورد پذیرش قرار نگرفته اند؟"،عنوان نتایج مطالعات بنیاد برتلسمن است که در این گالری عکس جمع آوری شده است. این بررسی نتیجه نظرسنجی از بیش از ۱۰ هزار نفر در آلمان، اتریش، سویس، فرانسه و بریتانیا است. مهاجرین مسلمانی که بعد از سال ۲۰۱۰ به اروپا رسیده اند، در این بررسی در نظر گرفته نشده اند.

ساناز کمالی، یک دختر ایرانی الاصل است که در آلمان زندگی می کند. وی به گروهی از پناهجویان در مدرسه رقص در شهر بن آلمان به پناهجویان رقص می آموزد.

ساناز این گروه رقص را تشکیل داده است تا از یک سو مهاجران را کمک کند از کمپ های پناهجویان بیرون شوند و ساعتی با رقص آرامش بیابند، و از سوی دیگر بتوانند دوستان جدیدی بیابند.

علاوه بر ساناز، آلمانی هایی هم به این صنف آموزش رقص می آیند و با پناهجویان می رقصند. آنها با موسیقی های مختلفی می رقصند که از کشورهای پناهجویان هستند.

این برنامه "رقصا" نام دارد. این برنامه حمایت کننده مالی ندارد و در حال حاضر به صورت رضاکارانه به پیش برده می شود.

مکانی که برنامه های رقصا برگزار می شود، یک مدرسه خصوص رقص در شهر بن است. این مدرسه به صورت رایگان سالون رقص را در اختیار پناهجویان قرار می دهد.

پناهجویانی که در این صنف رقص شرکت کرده اند، از تاثیرگذاری اش خرسند هستند. آنها می گویند از این طریق چیزهای زیادی در مورد جامعه آلمان و سبک زندگی در این کشور می آموزند.

هرچند اکثر پناهجویانی را که در این دوره های آموزشی رقص شرکت می کنند مردان مهاجر تشکیل می دهند، اما برگزار کنندگان می گویند که زنان مهاجری هم هستند که در برخی از جلسات تمرین رقص شرکت می کنند.

ساناز می گوید در تمرین رقص با مردان مهاجر مشکلی نداشته است. به باور وی آنها در برنامه های اینچنینی بهتر می توانند در مورد رفتار اجتماعی در آلمان بیاموزند.

برعلاوه تمرین اساسات رقص، رقص های محلی و سنتی پناهجویان نیز در این مدرسه رقص تمرین می شوند تا آلمانی ها با فرهنگ و سبک زندگی مهاجران آشنا شوند. این کمک می کند که پناهجویان با آنها حرف بزنند و زودتر زبان آلمانی را بیاموزند.

کارین دوبرنز، یک زن آلمانی است که در آموزش رقص با پناهجویان کمک می کند. او تلاش می کند پناهجویان را خوشحال بسازد. کارین همزمان از پناهجویان رقص های محلی، زبان و رسوم شان را می آموزد.

پناهجویان کارین را "ماما" صدا می کنند. کارین خوشحال است که جوانان پناهجو او را مادر صدا می کنند. کسانی که مثل کارین در این دوره آموزش رقص شرکت می کنند، با پناهجویان خارج از صنف رقص هم ملاقات کرده و آنان را در عرصه های مختلف کمک می کنند.