روسیه با استفاده از هواپیماها و احتمالاً در همین نزدیکی ها استقرار نیروهای زمینی و راکت ها از بحیره کسپین، با تمام نیرو از رژیم اسد حمایت می کند. فرستنده تلویزیونی "العربیه" می گوید اطمینانی وجود ندارد که این همه تلاش ها به آرامش در سوریه کمک کند، بلکه برعکس امکان آن وجود دارد که روسیه خود در سوریه زمینگیر شود. العربیه می افزاید: «کاملاً قطع نظر از دعوت به جهاد، روسیه در سوریه می بازد، چنانکه حزب الله و ایران قبلاً در آنجا ناکام شده اند». العربیه علاوه می کند که عملیات گسترده نمی تواند وضعیت را تغییر بدهد: «روس ها می کوشند رژیمی را در آستانه از هم پاشیدنش نجات بدهند».

روزنامه "الحیات" می نویسد که حتی اگر اسد از لحاظ سیاسی باقی بماند، معلوم نیست که روسیه بیش از آن چه خواهد کرد. این روزنامه ابراز تردید می نماید که اوضاع بتواند بهتر گردد. از همین جهت است که این روزنامه به اظهارات روسیه نیز کدام اعتقادی ندارد :«روس ها می گویند که نمی گذارند سوریه یک لیبیای دوم گردد. این در صورتی ممکن می بود که اوضاع در سوریه اندکی بهتر از لیبیا می بود».

به خاطر آوردن جنگ چچن

وب سایت "العربی الجدید" انتظار دارد که در یک آینده قابل پیش بینی نیز اوضاع بهتر نمی گردد. این روزنامه دومین جنگ چچن را به خاطر می آرود که در آن پوتین بر اهالی شهر گروسنی تلفات سنگینی وارد کرد. روزنامه نوشته است که بگذارید اکنون این ذهنیت پوتین را در سوریه بازشناسی کنیم: «این ذهنیت نه تنها سوریه را نابود می کند، بلکه تاثیرات بسیار فراتر از آن دارد». به نوشته این روزنامه، مسکو با این مداخله نه تنها سوریایی ها را علیه خود بر می انگیزد که از همین حالا روسیه را دشمن خود می پندارند، بلکه همچنان جهان عربی و اسلام نیز علیه روسیه می گردند، دقیقاً مانند آنچه قبلاً در جریان جنگ افغانستان اتفاق افتاد.

روسیه با مداخله اش نقش میانجیگرانه اش را از دست می دهد: «البته دیگر کدام میانجیگری ای مطرح نیست، زیرا که مداخله مسکو توافقات ژنیو را زیر خاک کرده است».

روز نامه "شرق الاوسط" براین نظر است که روسیه اوضاع در سوریه را پیچیده تر از آن می گرداند که قبلاً بوده است.ین مداخله فاقد «هرگونه استدلال قناعت بخش »است. این روزنامه می نویسد که با اینهم همه جهان درمانده نیست وسفارش ایجاد یک منطقه ممنوع برای پرواز را می کند. روزنامه به طور خاص این را مکلفیت ایالات متحده امریکا می داند «تا در این قسمت کمک کند. این کمترین کاریست که ایالات متحده امریکا که تا همین اواخر مهمترین ابرقدرت جهان بود، می تواند انجام دهد. این امر می تواند برای نجات حیثیت بین المللی امریکا کمک کند که به دلیل منفعل بودن وحشتناکش در سوریه صدمه دیده است».

خطر یک جنگ نیابتی منطقه یی

روزنامه "القدس العربی" می نویسد که در صورتی که عراق به طور فزاینده ای با روسیه نزدیکی می جوید، ایالات متحده امریکا نیز می بایست کاری بکند. اما این روزنامه هشدار می دهد که این پروسه می تواند به این ترتیب پیچیده تر گردد. یعنی خطر آن وجود دارد که منازعه ابعاد گسترده تری بیابد. بنابراین پس از سوریه ایالات متحده امریکا و روسیه می توانند در سایر کشورها، مثلاً یمن در برابر هم قرار بگیرند. تلاش های آن چنانی این هردو قدرت بزرگ، هرچه باشد مثبت نیست: «حضور امریکا و روسیه در منطقه نگرانی را گسترش می دهد، ولو آنکه در آینده منطقه صرف به طور مشروط تاثیر بگذارند. اما چنین چیزی به دشوارتر ساختن راه حل ها کمک می کند».

روزنامه "الحیات" می نویسد که خطر عمده از جانب روسیه متصور است. این از آن جهت قابل نگرانی است که روسیه دیگر کدام گزینه سیاسی در اختیار ندارد: «یا روسیه از این خطر آگاه است که به استراتژی ای متوصل شده است که خود را با یک مرد در زنجیر بسته است و تمام کشور را قربانی می کند و اینکه یک روز متوجه می شود که در دامی افتاده است که خود به وجود آورده است، یعنی در حین یک جنگ داخلی و در یک جنگ مستقیم با جهادی ها مانند آنچه قبلاً در افغانستان با آن آشنا شده است».

از نظر روزنامه "الوطن" که در عربستان سعودی انتشار می یابد، در اینجا قبل از همه خصلت اعتقادی سوریایی ها مطرح می باشد. همین اکنون این کشور هرچه بیشتر زیر نفوذ ایران، مهم ترین شریک روسیه در منطبقه می رود. به این ترتیب "الوطن" ترس از آن دارد که ایران مذهب شیعه را نیز در کشوری ترویج کند که اکثریت باشندگان آن سنی مذهب می باشند: «بنابراین، نباید متعجب بود هرگاه ساختار مردم نگارانه و اعتقادی این کشور مطابق برداشت قدرت نو استعماری ایران برپا شود».

یک دولت بی سر و پا در مدیترانه

با این انکشافات سیاسی در خاورمیانه، چنان شک و تردید هایی وجودارد که مجله انترنتی "المانیتور" نیز به آن پرداخته است. سوریه یک دولت دارای تمامیت ارضی نه بلکه یک دولت متلاشی شده اس: «پوتین می خواهد یک خرده دولت علوی در ساحل مدیترانه را نجات دهد، نه همه کشور را. علویستانی که در پیش چشم وی قرار دارد یک منطقه است با ارتباطاتی با دمشق و حلب، و اما از بقیه کشور منزوی گردیده است». با اینهم دفاع از این بخش کوچک را نیز نمی توان با حمله زمینی انجام داد. چنین چیزی را به مشکل عربستان سعودی اجازه می دهد. "العربیه" هشدار می دهد که خشونت در سوریه می تواند آتش گسترده جنگ را به وجود آورد.