تنها در سه ماه نخست سال روان در مرزهای آلمان، بیش از 3652 مهاجر کودک و نوجوان توسط پولیس آلمان فدرال راجستری شده اند.

به گزارش مقامات مسئول در برلین، در سال گذشته در نواحی مختلف شهرهای آلمان، حدود 60 هزار مهاجر زیر سن اقامت گزین شده اند.

در صورتی که با کارمندان خدمات اجتماعی و افراد رضا کار که به کمک برای مهاجرین مشغول هستند، صحبت شود، از آنها دو اظهار ضد و نقیض درباره این دسته از مهاجرین شنیده می شود:

اولاً: کودکان و نوجوانان مهاجر در مقایسه با مهاجران بزرگسال شرایط بهتری برای ادغام در جامعه آلمان دارند، زیرا سرپرستی از آن ها جامع تر است و زبان آلمانی را سریع تر می آموزند. پولیس همواره اداره جوانان را از وضع آنها با خبر می کند، آنها در نهاد های کمک برای جوانان جذب می شوند و یا توسط خانواده های آلمانی مورد سرپرستی قرار می گیرند.

دوم: مهاجرین زیر سن و بدون همراه غالباً با بار گران ضربه های روحی به آلمان می آیند. بسیاری از آنها فقر، جنگ داخلی و ترور را تجربه کرده اند و یا ازخانه های شان رانده شده اند. در عین زمان، تجارب فرار نیز تاثیر طولانی مدت بر کودکان مهاجر دارد.

این مهاجرین زیر سن و بدون همراه، از لت و کوب توسط پولیس در بلغاریا، قایق های واژگون شده مهاجران و تحمل ساعات طولانی در کانتینر های تاریک به همراه شمار زیاد بزرگسالان قصه می کنند.

معلمان و اتحادیه معلمان ایالت بایرن در آغاز این ماه، خواهان حمایت بیشتر آموزش دادن به معلمانی شدند که در صنف های درس شان کودکان مهاجر زیادی با ضربه های روانی می نشینند.

بسیاری از نوجوانان مهاجر نیز همواره زیر فشار بیش از حد قرار دارند، زیرا آنها توسط خانواده های شان با یک "توصیه" مشخص به آلمان فرستاده می شوند. در میان نوجوانان مهاجر سوریایی، با این توصیه که آمدن والدین و خواهران و برادران را به آلمان سازماندهی کنند.

براین اساس، مهاجرین زیر سن از افغانستان و افریقا باید در آلمان کار کنند تا به به والدین شان پول روان کنند. کارمندان خدمات اجتماعی می گویند، زمانی که آنها به آلمان می آیند و متوجه می شوند که نمی توانند انتظارات والدین شان را عملی کنند، ضربه های روانی بزرگ می بینند.

یک استاد دانشگاه که در مونشن کارمندان خدمات اجتماعی، رضاکاران و معلمان را آموزش می دهد، گزارش می دهد که شوک فرهنگی به خصوص برای نوجوانان افغان ازمناطق روستایی در آغاز بسیار بزرگ است.

او می گوید: «این که زنان در انظار عموم دیده می شوند، برای آن ها غیرمعمول است. به یک باره یک خانم معلم در برابر آن ها قرارمی گیرد و این وضعیت برای آن ها دشوار است»، در حالی که آوارگان از سوریه با چنین مشکلاتی روبرو نیستند.