مي توان گفت كه اسنبخر در سرمايه گذاري اش به پولي توجه دارد كه به وسيله آن درختان و جنگلات كشور هاي رو به توسعه را رشد بدهد.

بعد از گذشت چند دهه، از يك بخش درختان، چوب مورد نياز به دست مي آيد كه شركت اسنبخر و كارمندان آن در كشور هاي رو به توسعه از آن سود مي برند. يك بخش جنگلات قطع نمي شوند تا توازن سيستم طبيعت و محيط زيست محفوظ بماند. تا به حال اسنبخر در كشورهاي پانامه و ويتنام، در بخش درخت شاني درازمدت سرمايه گذاري كرده است. زيرا او در آن جاها فضاي مناسبي از جانب حكومت و نظام حقوقي با ثباتي براي سرمايه گذاري اش فراهم ديده است.

قسمي که اسنبخر مي گويد، چنين امكانات خوبي در همه جا وجود ندارد: ”ما تقاضاهاي مكرري براي راه اندازي پروژه هايي در افريقا، در كشورهاي كامرون و نيز در كنگو دريافته ايم. ‌اما ما همواره از اين تقاضاها به دليل فراهم نبودن شرايط كاري، دوري گزيده ايم. نظام سياسي و حقوقي در اين كشورها براي يك سرمايه گذاري عادي، قابل پيش‌بيني و نيز قابل محاسبه نيست”.

درخت هاي شركت اسنبخر، دست كم بيست سال نياز دارند تا حاصل دهند. بسياري كشورهاي افريقايي حوصله صبر كردن تا اين مدت را ندارند. تلاش هاي كوتاه مدت براي به دست آوردن سود در اين قاره حاكم است. اين كار غالبا بدون در نظر گرفتن پيامدهاي اين نوع تلاش‌ها صورت مي گيرد: خليج گينه و دره نيجريا به وسيله نفت آلوده شده اند، حتا وسايل كهنه مورد استفاده در استخراج نفت، تبديل نمي شوند. در جنگلات مگادسكار، قطع درختان از ريشه يک روش معمولي براي به دست آوردن چوب است. از ديد روبرت كاپل، رييس نهاد تحقيقاتي آلماني ”انستيتوت لايبنيتس براي مطالعات جهاني و منطقه اي” اين يك رشد هراس انگيز است.

روبرت کاپل در اين باره مي گويد: ”اگر ما به اين نوع قطع جنگلات در افريقاي غربي و در كنگو نظر كنيم، درمي يابيم كه اين امر با حفظ سيتسم جنگلات اصلاَ هيچ تطابق ندارد. با وجود آن كه از اين روش سود زيادي از صادرات به دست مي آيد، ارز به كشور سرازير مي شود و به اين وسيله اقتصاد كشور به جريان مي افتد، اما از حفظ سيستم جنگلات نمي توان سخن گفت. اگر افريقا خود را صنعتي نكند، در درازمدت نمي تواند اصلاَ به رشد و توسعه ادامه بدهد. زماني كه مواد خام تمام شوند، فاجعه بزرگ رخ مي دهد“.

کسي نمي خواهد خبري از فاجعه بزرگ در افريقا بشنود، زيرا اقتصاد اين قاره از سال ها به اين سو در حال رشد است. نظر به ارزيابي بانك توسعه افريقايي، رشد اقتصاد در سال جاري ۴،۵ درصد خواهد بود. اين روند رو به افزايش است. البته آنچه هراس آور است، تركيب و چگونگي اين رشد است: اين عمدتا پول صادرات مواد خام است كه به افريقا سرازير مي شود. اين قاره نفت و ماده كولتان، ماده اي معدني كه در امور فن آوري از آن زياد استفاده مي شود و کاکو به فروش مي رساند و در عوض آن ها موتر، تيليفون‌ موبايل و چاكليت خريداري مي كند. به اين دليل جهت جلوگيري از وقوع فاجعه بزرگ بايد افريقا در درازمدت صنعتي شود.

کريش ادريان/ مبلغ

ويراستار: فرهمند