خانواده های کوریای جنوبی که از طریق یک قرعه کشی کمپیوتری انتخاب شدند، با موتر مسافربری به منطقه مرزی غیرنظامی برده شدند. فهرست خانواده هایی که می خواهند پس یکجا شوند، طولانی است؛ به درازای عمر این افراد. برخی اصلا بخت یارشان نبود. سال گذشته فقط ۳۸۰۰ کوریایی بی آن که بتوانند اقارب خود را ببینند، درگذشتند.

برنامه دیدار خانواده های کوریایی پس از یک نشست سران دو کوریا در سال ۲۰۰۰ آغاز شد. از آن پس بیست برنامه دیدار انجام شد که آخرین آن در سال ۲۰۱۵ بود. دیدارهای جدید در زمانی انجام می شود که تنش بین دو کوریای شمالی به شدت کاهش یافته است. سیستمی که بر اساس آن اشتراک کنندگان کوریای شمالی انتخاب می شوند، مشخص نیست اما احتمالا بر اساس وفاداری افراد به رژیم باشد.

به گفته خبرگزاری کوریای جنوبی، یونهاپ، اشتراک کنندگان اجازه دارند تا شش بار، به مدت جمعا ۱۱ ساعت طی سه روز با یکدیگر ملاقات کنند. چهار خانواده از ۹۳ خانواده کوریای جنوبی برنامه دیدار را به دلیل بیماری لغو کردند.

خانواده های شبه جزیره کوریا به طور خشونتباری بر اثر جنگ دهه ۵۰ از یکدیگر جدا شدند. هر دو کوریای فقط در آتش بس به سر می برند و به توافقنامه صلح بین آنها امضا نشده است. بسیاری از شهروندان کوریای جنوبی اقارب و خانواده هایی در کوریای شمالی دارند؛ مانند این مرد که عکسی از محبوبش را در دست دارد.

بسیاری از اشتراک کنندگان در برنامه دیدار افرادی کهنسال هستند اما آنها علاقه دارند تا خویشاوندان محبوب خود را ببینند. به این دلیل آنها با وجود کهولت، تن به سفر داده اند. برنامه های دیدار در گذشته، دوگانگی ها، والدین و فرزندان و حتا زن و شوهرها را به یکدیگر رساند. اما دیدار با اقارب دورتر کم رخ داده است. بسیاری ها حالا با خویشاوندانی مانند کاکازاده ها و مامازاده هایشان دیدار می کنند.

همان طور که انتظار می رود، چنین دیدارهایی شدیدا عاطفی است؛ چون این دیدار ممکن است اولین و آخرین دیدار باشد.

بسیاری از شهروندان کوریای جنوبی، برای خویشاوندان خود لباس، دوا و غذا هدیه می آورند. خویشاوندان کوریای شمالی نسبتا زندگی فقیرانه ای دارند. اما ارزشمندترین هدیه، یقینا دیدار و ملاقات آنها است.