عماره یکی از زنان مسلمان در آمستردام است که در بیرون از برقع استفاده می‌کند که سر تا پای او را می پوشاند. او سه سال پیش به  پوشیدن آن آغاز کرد. او در مصاحبه با دویچه وله گفت: «مردم اغلب فکر می‌کنند که من مجبورم برقع بپوشم، گویا شوهرم مرا به پوشیدن آن امر می کند. اما این انتخاب خودم است. صادقانه بگویم، من زمانی که ازدواج نکرده بودم، نیز برقع می پوشیدم.»

او با ابراز ناامیدی افزود که مشکل است که از  برقع ای استفاده کرد که تمام بدن را بپوشاند، زیرا مردم آن را فقط به دیده خصم می بینند: «من کاملاً احساس تنهایی می کنم. من مورد تبعیض قرار می گیرم، فقط به این دلیل که می‌خواهم مطابق دین ام عمل کنم.»

منع برقع فقط در موارد کمی عملی می‌شود

یک سال پیش حکومت هالند قانون مشاجره برانگیز منع لباسی را که «چهره را کاملاً بپوشاند» تصویب کرد. در فرانسه و بلجیم نیز ممنوعیت های حتی شدید تر در این ارتباط وضع شد.

باوجود آنکه قانون هالند پوشش چنین لباسی را در وسایط نقلیه عامه یا ساختمان‌های عامه مانند مکاتب، شفاخانه ها و ساختمان‌های حکومتی منع می کند، اما در  این کشور برعکس فرانسه و بلجیم، پوشش برقع باز هم در سرک ها ممنوع نیست.

مساله امنیت عامه دلیل اصلی برای منع برقع در هالند بود. روندی که باعث این منع شد، ۱۴ سال قبل توسط خیرت ولدرس رهبر گروه دست راستی «حزب برای آزادی» راه اندازی شد.

براساس این قانون، زنانی که از پوشش تمام صورت خودداری نمی کنند، با پرداخت جریمه نقدی میان ۱۵۰ و ۴۵۰ یورو مواجه می شوند. اما براساس اظهارات یک سخنگوی پولیس هالندی، این جریمه در سال قبل فقط چند باری عملی شد.

پرخاش گری فزاینده

عماره می‌گوید: «واکنش ها در ملا عام پرخاش جویانه تر از پیش اند.» این در حالی است که تا هنوز  استعمال برقع در سرک ها  قانونی است، اما او پیش از آن نیز خشونت را تجربه کرده است. او می افزاید که مردم در مغازه های بزرگ، کراچی هایی که برای حمل مواد خریداری شده استفاده می شود را به سویش رانده اند تا به این وسیله او از راه آن‌ها دور شود.

براساس اظهارات عماره، از  زمانی که یک سال قبل قانون منع برقع اجرایی شد، پرخاش گری آشکارا افزایش یافته است: «یک مرد حتی تلاش کرد که مرا با موترش زیر بگیرد.»

عماره با ابراز تأسف می گوید، باوجود آنکه هالندی ها در سطح جهان برای آزاد بودن و بی تعصبی شهرت دارند، اما «به صورت فزاینده ناشکیبا تر می شوند.» او قانون منع برقع را به عنوان «حمله بر اسلام»می نگرد و می‌گوید که این قانون تخطی مستقیم از حقوق او برای آزادی دینی است، حقوقی که مبتنی بر قانون اساسی هالند و کنوانسیون حقوق بشر اروپا می باشد.

او می گوید، اگر مجبور به منع پوشیدن برقع شود، در این صورت احساس می‌کند که تحقیر شده است: «این تصمیم خودم بود که برقع بپوشم و می‌خواهم بازهم خود تصمیم بگیرم که چه زمانی دیگر آن را نپوشم.»

صفا زن ۳۰ ساله دیگر مسلمان احساس می‌کند که منع برقع، ترس را در میان زنان مسلمان ایجاد کرده است، باوجود آنکه در هالند یک  اقلیت کوچک زنان، شاید ۱۵۰ تن، برقع و یا پوشش شبیه آن را به تن کنند.

برقع نه، اما ماسک‌های کرونا آری؟

 عماره و دیگر زنان که برقع یا چادر های شبیه آن را می پوشند، تا حدی این را طنز گونه می یابند که قاعده های جدید در زمان پاندمی کرونا در هالند، استفاده از ماسک‌ها در وسایط نقلیه الزامی شده است. به نظر می‌رسد که حالا این زنان برای هر دو مجازات می شوند، هم  برای استفاده از ماسک‌ و برای استفاده نکردن آن،  مساله این است که به کدام هدفی.

عماره می‌گوید: «این کاملاً ضد و نقیض است.» از دید او این قاعده نادرست است که برای صحت عامه، پوشش صورت یک دلیل قابل قبول است، اما برای باور دینی نه.

او در این باورش تنها نیست. چندین سازمان که گروه «به برقع ام دست نزنید»(Don't Touch My Niqab) در راس آن‌ها قرار دارد، حالا از رهبران سیاسی حکومت می‌خواهند قانون منع پوشش صورت را لغو کنند. آن‌ها استدلال می‌کنند که دلیل حقوقی برای این منع با در نظر داشت قاعده های کنونی کرونا، بی اعتبار می باشد.

نام زنانی که در این گزارش از آنها نام برده شده و یا نقل قول شده، مستعار است.

Sanne Derks/hm/pa