با افزایش خشکسالی، کم آبی و جنگل زدایی ساحات جنگلی همواره کوچکتر و کمتر می‌شود. یافته های تحقیق اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت نشان می دهد که به خصوص در کشورهای فقیر زنان مجبورند راه های طولانی تری را برای جمع آوری هیزم به منظور پخت و پز طی کنند. از این جهت خطر تجاوز جنسی افزایش می یابد.

نویسندگان این تحقیق بیش از یک هزار مورد را بررسی کردند. نتایج نشان می دهد که در مواقع خشکسالی و بعد از جاری شدن سیلاب ها آمار ازدواج های زیر سن افزایش می یابد. از آنجایی که دسترسی به مواد غذایی کاهش می یابد، بسیاری از خانواده ها دخترانشان را در بدل مواشی به ازدواج می دهند و یا هم به هدف اینکه یکی از اعضای نان خور خانواده کمتر شود و مصارف کاهش یابد، تلاش می کنند که آنها در خورد سالی ازدواج کنند.

هنگامی که پیامدهای ناشی از بحران های اقلیمی برداشت حاصلات را کاهش داده و یا از بین ببرد، در هر آن جایی که مسئولیت زراعت به دوش زنان باشد، موقعیت اجتماعی و خانوادگی آنها کاهش می یابد. از این رو بار دیگر زنان بیشتر در خانواده هایشان در معرض خشونت قرار می گیرند. به گفته کارشناسان مهمترین وسیله برای حفاظت زنان در برابر خشونت ها تنوع در منابع درآمد زنان است.

وقتی که بسیاری از مردان مناطق شان را به دلیل تغییرات اقلیمی و یا نبود فرصت های کاری ترک می کنند، زنانی که در آنجا باقی می مانند باید به تنهایی با پیامدهای تغییرات اقلیمی کنار بیایند و با همه مشکلات زندگی دست و پنجه نرم کنند.

نقش های کلیشه ای جنسیتی باعث شده است که که آمار مرگ و میر زنان در هنگام بروز فجایع و بلایای طبیعی به طور قابل توجهی نسبت به مردان زیادتر باشد. این معمولا وظیفه زنان است که در خانه از افراد مسن و یا کودکان مراقبت و نگهداری کنند. آنها به خانه تعلق دارند، چیزی که آنها را بیشتر در برابر طوفان ها و یا جاری شدن سیلاب ها آسیب پذیر می کند.

بعد از وقوع فجایع طبیعی نیز زنان و دختران آسیب پذیر باقی می مانند، به گونه مثال زمانی که آنها در کمپ های بیجاشدگان هیچ پناهگاهی برای حفاظت ندارند و در مسیر رفتن به حمام و یا تشناب در معرض خشونت مردان قرار دارند.

به خصوص زنانی که متعهد به محیط زیست اند در معرض خطر قرار می گیرند. تحقیقی که از سوی اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت انجام شده، نشان می دهد که این زنان مورد تهدید یا خشونت جنسی قرار می گیرند تا جایگاه شان در جامعه تضعیف شده و سایر زنان از فعالیت در این عرصه بترسند. چنین مواردی به خصوص در امریکای جنوبی دیده شده است.

ساموئل تنها ده سال دارد، اما هنگامی که از او پرسیدند تغییرات اقلیمی روی سیاره ما چگونه تاثیر می گذارد، واکنش واضحی داشت: سطح آب آنقدر بالا می رود که مردمی که در نزدیکی بحر زندگی می کنند، نیازمند کمک می شوند. چرا این اتفاق می افتد؟ او با نگاه جدی می گوید: «به دلیل آلودگی شدید».

دانیل ۷ ساله دوست دارد به خورشید نگاه کند. با این حال او ترس دارد که ۵۰ سال بعد، آفتاب دیگر وجود نداشته باشد. شاید او امیدوار باشد، فقط اندکی تغییر وارد شود، بنابراین پس از آن طلوع و غروب خورشید همچنان رنگارنگ خواهند بود. در همین حال، او از والدینش خواست تا در استفاده از مواد مصرفی به بازیافت بیشتر توجه کنند. از همه بیشتر این آینده اوست که در معرض خطر قرار دارد.

موترها در آینده نزدیک پرواز می کنند- اما باز هم برای محیط زیست آسیب رسان اند، مانند امروز. به دلیل آلودگی، آسمان خاکستری تر از آبی خواهد بود. بشریت به طور کامل فراموش کرده است که طبیعت مهم است. حتی آخرین درختان نیز نابود شده اند. پالومای ۱۰ ساله در مورد فراه رسیدن چنین روزی می گوید که ما نیاز نداریم ۵۰ سال منتظر بمانیم، بلکه ۱۵ سال بعد چنین روزی فراه می رسد.

ایما (۷ ساله) اخیرا با مادرش به آسیای جنوب شرقی سفر کرده بود. او از همه چیز هیجان زده بود، اما تنها اگر آنقدر گرمای شدید نمی بود! او از مادرش آموخت که زمین هر سال گرمتر می شود. جای تعجب نیست که او در آینده از سیاره ما چنین تصوری دارد: خورشید تقریبا همه چیز را می سوزاند و مردم باید از زمین خارج شوند، البته با راکت ها.

زندگی در سیاره دیگری دقیقا همان چیزی است که لینوس (۱۲ ساله) تصور می کند - در مریخ. ۵۰ سال بعد در زمین هرج و مرجی حاکم می شود که ما باید به دنبال یک مکان بهتر باشیم. اما در مریخ هم مردم همه چیز را از بین می برند. امید زیادی برای آینده نزدیک ما وجود ندارد، یا لینوس نظر دیگری دارد؟ "خوب، ما هنوز هم می توانیم این امر را متوقف سازیم."

یان (۱۲ساله) معتقد است که طبیعت در آینده دیگر اهمیت نخواهد داشت. اما برای او این امر بد نیست، زیرا پس از آن ما تکنولوژی مدرن و بسیار "چیزهای که پرواز می کنند" خواهیم داشت. به نظر یان سیاره ما ۵۰ سال بعد مانند این نقاشی به نظر می رسد: چشم انداز پر از زیرساخت های مدرن و ماشین های که انقلاب به راه می اندازند.

آسترید (۶ ساله) یک ایده بسیار انتزاعی از زمین دارد: رودخانه ها جریان دارند، مردم در حال حرکت هستند، هوا جریان دارد. همه در یک مسیر در حرکت اند و همه با تهدید مشابه مواجه می شوند: یک "چاپ دست" بسیار غول پیکر از کاربن دای اکساید. آسترید از این مساله در مکتب شنیده بود: به هر اندازه که "چاپ دست" بزرگ باشد به همان اندازه بدتر است.

همه هنرمندان یک تفسیری روشن از آثار شان که چه معنی می دهند، پیش کش نمی کنند. در این اثر، میگول (۱۰ ساله) دو گزینه برای ما دارد: شاید روبات تغییرات اقلیمی را نمایش می دهد که آن قدر بد نیست. یا شاید هم هوش مصنوعی از کنترول بیرون می شود و از ما قوی تر می شود، این امر نامطلوب است. در هر صورت، زمان آن فراه رسیده است تا کاری کنیم.

یودیت هفت ساله هنگامی که درباره آینده سیاره ما صحبت می کند بسیار جدی می شود. او معتقد است که همه ما تا سال ۲۰۶۷ به شمول حیوانات خانگی می میریم. سپس "مخلوقات فرازمینی" فرصتی برای تسخیر زمین پیدا می کنند. در صورتی که این اتفاق نیفتد، یودیت می خواهد منابع را ذخیره کند. وقتی یک کاغذ دو روی دارد، پس برای رسم کشیدن می توان از هر دوی روی کاغذ استفاده کرد و نیاز به یک ورق جدید نمی رود.