فقط چند روز بعد از آنکه ایران از نابودی "یک شبکه جاسوسی" مرتبط با سازمان استخبارات مرکزی امریکا "سی آی ای" خبر داد، اعدام یک تن به جرم جاسوسی در زندان رجایی شهر تائید شد. براساس گزارش های رسمی، فرد اعدام شده سید جمال حاجی زواره، کارمند پیشین بخش هوافضای وزارت دفاع ایران بود.

برعکس فعالان حقوق بشر گزارش می دهند که زواره ۴۷ ساله کارمند پیشین نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب ایران بوده است و مدت ها پیش در سپتمبر ۲۰۱۷ زندانی شده و شدیداً مورد شکنجه قرار گرفته بود.

مسئولیت اصلی مبارزه با جاسوسی را سپاه پاسداران انقلاب ایران به عهده دارد. اما از قرار معلوم سپاه پاسداران مصروف مبارزه با خائیان در صفوف خود است. در ماه می ۲۰۱۸ بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل جزئیاتی را در باره برنامه اتومی ایران معرفی کرد. پیش از آن "موساد"، سازمان استخبارات اسرائیل، به اسناد استخباراتی ۵۵ هزار صفحه ای ایران دست یافته بود.

ظاهراَ جاسوسان "موساد" با ابزارهای مخصوص جعبه‌های متعددی را در یک انبارخانه باز کرده بودند. بدون اطلاعات از داخل این سازمان، شناسایی این اسناد ممکن نبوده است. چگونگی این قضیه تا امروز روشن نشده است. نتانیاهو در مجمع سازمان ملل در سال ۲۰۱۸ این اطلاعات را نشان داد.

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران در مقابل هشت فعال محیط زیست را بازداشت کرد که ادعا شده است در حوالی انبارخانه نامبرده در یک بیابان دیده شده بودند. آنها از سال ها به این سو به اتهام جاسوسی در بازداشت موقت به سر می برند. اما حکومت ایران می گوید که اسناد و دلایل کافی در دست ندارد و شروع جریان بررسی‌ها ممکن نیست.

ظاهراَ "اسناد" علیه خروش احمدی (تصویر) برای حکومت کافی بوده است تا او با یک همدستش، محمد حیدری، در سال ۲۰۱۳ اعدام شوند. گزارش شد که خروش احمدی اطلاعات را در اختیار "سی آی ای" قرار داده بود و حیدری "اسناد در باره مسایل امنیتی و اسرار دولتی" را به جاسوسان موساد تحویل کرده بود.

ادعا شده است که علی اشتری (تصویر) نیز اسرار محرمانه داخلی در اختیار داشته است. این مرد تاجر پیشه ۴۳ ساله به حلقات امنیتی سپاه پاسداران دسترسی داشته و به آنها تجهیزت امنیتی و ارتباطی می فروخته است. محکمه به این نتیجه رسید که او سه سال با موساد همکاری کرده است و به این دلیل در سال ۲۰۰۸ به جرم جاسوسی اعدام شد.

شهرام امیری (نفر چهارم سمت چپ) نیز به اتهام افشای "اطلاعات محرمانه" محکوم شد. این پژوهشگر اتومی به "جرم جاسوسی" برای ایالات متحده امریکا در ماه آگست ۲۰۱۶ اعدام شد. ایران ایالات متحده امریکا را متهم کرد که این دانشمند فزیک را در یک سفر زیارتی ربوده و "سی آی ای" او را جذب کرده است. امریکا این اتهام را رد کرده است.

علیه نزار ذکا هرگز اسنادی در مورد اتهام جاسوسی برای امریکا ارایه نشد. این شهروند لبنانی-امریکایی در سال ۲۰۱۵ بعد از اشتراک در یک همایش سیاسی در تهران بازداشت شد. سازمان شیعی لبنانی حزب الله درخواست آزادی او را به مقامات ایرانی ارایه کرد و ایران در ماه جون سال ۲۰۱۹ آن را پذیرفت.

گروه ملیشه‌ای حزب الله به عنوان یکی از متحدین سپاه پاسداران انقلاب ایران شهرت دارد. نزار ذکا یک سازمان غیرانتفاعی را پیش می برد و به حکومت در واشنگتن نیز مشوره می دهد. رهایی او در زمان افزایش تشنج ها میان ایران و امریکا، از جانب رسانه ها به عنوان اشاره ای به آدرس واشنگتن تفسیر شده است.

دستگیری جیسون رضاییان، خبرنگار امریکایی – ایرانی روزنامه "واشنگتن پست" نیز ظاهراً با انگیزه سیاسی صورت گرفته است. او به اتهام جاسوسی مدت از سال ۲۰۱۴ به بعد برای ۱۸ ماه در زندان به سر برد. بعد از پایان موفقیت آمیز مذاکرات اتومی، او در جنوری سال ۲۰۱۶ رها شد. او بعد علیه حکومت ایران دعوا کرد که او را به عنوان گروگان نگهداشته و شکنجه روانی کرده است.

نازنین زاغری-رتکلیف، کارمند بنیاد انگلیسی تامسون رویترز در سال ۲۰۱۶ در سفری در ایران بازداشت شد. محکمه به این باور بود که زاغری از طریق آموزش خبرنگاری، سقوط رژیم را برنامه ریزی کرده است. او این اتهام را رد کرد و محکمه او را به پنج سال زندان محکوم کرد.

شوهر او ریچارد راتکلیف، یک شهروند بریتانیایی در مصاحبه با دویچه وله گفت که سپاه پاسداران به او یک زیگنال قوی را صادر کرد که به روشنی نشان می دهد که حکم علیه همسرش دلیل سیاسی دارد. راتکلیف دو هفته پیش دست به اعتصاب غذایی زد و به صورت منظم یک لوحه هشداری را در برابر سفارت ایران در لندن حمل می کند.

ژینا مهسا امینی چهره خیزش مردمی در ایران است. او به تاریخ ۱۳ سپتمبر ۲۰۲۲ در تهران توسط گشت ارشاد بازداشت شد، به این اتهام که روسری‌اش مطابق با مقررات  جمهوری اسلامی نبوده است. سه روز بعد این دختر ۲۲ ساله کرد به احتمال قوی بر اثر رفتار ادارات امینتی جان باخت. مرگ او خیزشی را در کشور برپا کرد.

در ۱۷ سپتمبر اعتراض‌های سرتاسری علیه رژیم ملاها آغاز شد. هنگام مراسم خاکسپاری امینی در زادگاهش در شهر سقز، زنان روسری‌های شان را از سر کشیدند و با تکان دادن آن شعار «زن، زندگی، آزادی» را سر دادند. این فریاد به شعار اعتراض‌های جدید در ایران تبدیل شد.

مرگ امینی سرآغاز یک جنبش تاریخی است. از آن به بعد اعتراض‌ها علیه حکومت سرکوبگر جمهوری اسلامی همه مناطق این کشور را به لرزه درآورد، مانند این تصویر که اعتراض‌های پایان ماه سپتمبر را در تهران نشان می‌دهد. در این تظاهرات نه تنها زنان، بلکه مردان از هر سن و سالی و از همه اقشار مردم اشتراک می‌کنند.

همواره زنان بیشتر، مانند این تصویر از شهر کردنشین سنندج، با برداشتن روسری خود در روی سرک‌ها اعتراض می‌کنند. آن‌ها به این وسیله از خود شجاعت بی‌نظیری نشان می‌دهند. کسانی که قاعده پوشش روسری اجباری را نقض می‌کنند، خطر شلاق خوردن و زندانی شدن را قبول می‌کنند. قسمی که قضیه مرگبار مهسا امینی نشان داد.

اما زنان و دختران نمی‌خواهند زیر تاثیر تهدید و ارعاب قرار گیرند. این دختران مکتب روسری‌های شان را به نشانه اعتراض برداشته اند. معترضان همچنین شعار «مرگ بر دیکتاتور» را سر می‌دهند که منظور شان آیت‌الله علی خامنه ای رهبر دینی این کشور است. در دانشگاه‌ها اعتراض‌های جمعی صورت می‌گیرد و افزون بر آن در سراسر کشور، معلمان، دانشجویان و نیز کارگران نفت دست به  اعتصاب می‌زنند.

رژیم با خشونت شدید علیه معترضان برخورد می‌کند. نیروهای پولیس و ملیشه‌های بدنام بسیجی تلاش می‌کنند اعتراض‌ها را سرکوب کنند. در این عکس دیده می‌شود که چگونه ماموران پولیس با دنده‌ها به یک گروه از تظاهرکنندگان در حال فرار نزدیک می‌شوند. براساس تخمین سازمان‌های حقوق بشر، نیروهای امنیتی بیش از ۴۰۰ نفر را کشته اند که در جمله آن‌ها شمار زیادی کودکان و نوجوانان نیز بوده اند.

خودسری و بی‌رحمی: براساس اظهارات شاهدان عینی، نیروهای پولیس و ملیشه‌ها به صورت بیرحمانه تظاهرکنندگان را لت و کوب می‌کنند. افزون بر آن بازداشت‌های جمعی معمول است. براساس گزارش‌ها، احتمالاً ۱۴ هزار نفر به دلیل اشتراک در اعتراض‌ها بازداشت شده‌اند، مانند این زنان که در موتر پولیس دیده می‌شوند. 

زندان‌ها از زندانیان سیاسی مملو می‌شوند. به‌خصوص زندان بدنام اوین در تهران که نماد بیدادگری است. در این زندان روشنفکران سیاسی مخالف رژیم تحت شرایط فاجعه بار نگهداری می‌شوند. آنانی که از این زندان نجات یافته اند، از شکنجه گزارش می‌دهند. در نیمه ماه اکتبر زندان اوین آتش گرفت. روشن نیست که چه تعداد زندانیان جان باختند.

افراد معروف از بخش‌های هنر، فرهنگ و ورزش، به معترضان می‌پیوندند. تیم ملی فوتبال در مسابقه نخست در جام جهانی قطر از خواندن سرود ملی خودداری کرد. الناز رکابی، ورزشکار سنگ‌نوردی در مسابقات در سئول بدون روسری ظاهر شد. اما به زودی وادار به سکوت و معذرت خواهی گردید.

اعتراض‌های ایران در سرتاسر جهان حامیان زیادی پیدا کرده است: هزاران نفر از پاریس تا سان فرانسیسکو برای تغییر رژیم در تهران مظاهره می‌کنند. در استانبول این خانم ایرانی تبعیدی در برابر قونسلگری ایران به رسم همبستگی با زنان تحت ستم در کشورش، موهایش را قطع کرد. زنان معروف و نیز مردان در نقاط مختلف جهان به این اعتراض پیوستند.

سرنوشت زنانی که در ایران آزار و اذیت می‌شوند، واکنش و همبستگی جهان را در پی داشته است. دروازه براندنبورگ در برلین با  کلمات کردی «زن، زندگی آزادی» مزین شد. مجله امریکایی «تایم» از زنان ایرانی با لقب «قهرمانان سال ۲۰۲۲» تجلیل کرد.

اعتراض‌ها در سرتاسر جهان، مانند اینجا در تورنتو، حکومت ایران را تحت فشار قرار می‌دهند. وضع تحریم‌های اضافی اقتصاد ایران را به شدت متأثر می‌کند. نرخ واحد پولی ریال از ماه سپتمبر به این سو در مقایسه با یورو و دالر، بیش از ۲۰ درصد کاهش یافته است. ایران پیش از آغاز تظاهرات نیز در یک بحران مالی مزمن قرار داشت.

تهران علیه اعتراض‌ها با شدت هرچه بیشتر واکنش نشان می‌دهد. دو معترض زندانی تا به حال اعدام شده اند. محسن شکاری، آواز خوان رپ و مجید زاده رهنورد. دست کم ۳۸ معترض زندانی را خطر اعدام به اتهام «محاربه با خدا» تهدید می‌کند. حتی کودکان ممکن است اعدام شوند.

اشک‌های خونین: یک زن به این شکل در مسابقات جام جهانی قطر علیه رژیم جمهوری اسلامی ایران اعتراض کرد. اعدام‌ها انزجار بین‌المللی را برانگیخته است. دولت‌های عضو اتحادیه اروپا این اعدام‌ها را محکوم کرده و تحریم‌های جدید وضع نموده اند. اعتراض‌ها در ایران ادامه دارند. مخالفان حکومت می‌گویند «آنکه باد می‌کارد، طوفان درو می کند.»