به گزارش سازمان عفو بین الملل، در افغانستان دریافت کمک برای قربانیان زن خشونت از زمان تصرف قدرت توسط طالبان تقریبا غیرممکن شده است. در  گزارش این سازمان حامی حقوق بشر که روز دوشنبه نشر شد، آمده است، شبکه های حمایتی از قربانیان خشونت در سرپناه هایی مانند خانه های امن زنان تقریبا به کلی از بین رفته اند.

طالبان در اواسط ماه اگست قدرت را در افغانستان به دست گرفتند و از آن زمان حقوق زنان را به صورت محسوسی محدود کرده اند.

بر بنیاد گزارش سازمان عفو بین الملل، آن ها خانه های زنان را مسدود کردند و افزون براین محبوسین را از زندان رها کردند. در حالی که بسیاری از آن ها به خاطر ارتکاب اعمال خشونت آمیز مبتنی بر جنسیت محکوم شده بودند. 

حالا ساکنان پیشین خانه های امن زنان، کارمندان چنین تاسیساتی، وکیلان، قاضیان یا کارمندان حکومت که در اداره این خانه ها و کمک به زنان سهم داشتند، در خطر هستند.

بر بنیاد گزارش عفو بین الملل، مسئولان خانه های امن زنان مجبور شدند زنان و دختران را به نزد خانواده های شان پس بفرستند. قربانیان دیگر را اعضای خانواده های شان به زور به همراه برده اند.شماری دیگر بی سرپناه شده اند. سازمان عفو بین الملل گفت، گزارش هایی دریافت کرده که براساس آن، طالبان این گروه از زنان را به زندان ها انتقال داده اند.

بیشتر بخوانید: شهرداری کابل برای کارگران زن می گوید که "در خانه بمانید"

اگنس کالامار، دبیرکل سازمان عفو بین الملل از طالبان خواست که اجازه گشایش مجدد سرپناه های عاجل را صادر کرده و از آن حمایت کنند. عفو بین الملل گفته که جامعه بین المللی باید بدون درنگ از چنین خدمات حفاظتی در درازمدت حمایت کند. به گزارش سازمان ملل متحد، در أفغانستان از هر ۱۰ زن، ۹ تن در زندگی خانوادگی شان قربانی خشونت می شوند.

قبل از این که طالبان قدرت را به دست بگیرند، سالانه هزاران زن به یک شبکه سراسری خانه های امن زنان و عرضه کنندگان خدمات دسترسی داشتند که از آن ها با مشاوره حقوقی، ارائه وکیل، کمک های طبی و روانشناسی حمایت می کردند.

یک زن أفغان که در ماه نهم حامله بود، گفت، شوهرش هر آن چه را که از روی زمین پیدا می کرد، برمی داشته و برای لت کردن او استفاده می کرده است. این زن گفت: «همیشه وقتی او مرا لت و کوب می کرد، خانواده اش می آمد و تماشا می کرد. این اتفاق تقریبا هر روز رخ می داد».

به گزارش عفو بین الملل، این زن به دنبال یک محل امن بود که بتواند آن جا زندگی کند. وقتی که او به یک خانه امن زنان مراجعه کرد، به او گفته شد که این جا بسته شده است و دیگر هیچ کس پذیرفته نمی شود.

بنفشه عفاف از سازمان حامی حقوق زنان «Women for Afghan Women» یا «WAW» (زنان برای زنان افغان) به خبرگزاری آلمان (دی پی ای) گفت، از طرف حکومت پیشین هم مخالفت های زیادی در برابر خانه های زنان وجود داشته است. او گفت: «اما ما در آن زمان توسط وزارت زنان و بسیاری از ریش سفیدان حمایت می شدیم. ما از روابطی استفاده می کردیم که در طول سال ها ایجاد شده بود». «WAW» یکی از شش سازمانی است که در گذشته در افغانستان خانه های امن زنان را ایجاد کرده بودند.

وزارت زنان دراین میان توسط طالبان منحل شده است. سازمان «WAW» خانه های زنان را مسدود کرده است.

(به گفته خانم عفاف) نخست آن ها بیش از ۳۰۰ زن و ده ها کودک را سرپرستی می کردند. وقتی که وضعیت امنیتی به صورت فزاینده ای بدتر شد، آن ها یک برنامه جامع تخلیه (زنان) را به اجرا درآوردند.

برخی از زنان طی یک روند سریع به نزد خانواده های شان بازگردانده شده و در آن جا دوباره ادغام شدند. هرگاه که این امکان وجود نداشته، زنان را از ولایات به کابل انتقال داده اند. 

خانم عفاف گفت، فقط در کابل یک خانه امن زنان باقی مانده است که حدود ۱۵ زن و چهار کودک آن جا زندگی می کنند. او افزود که خاطرات وحشتناک سراسیمگی زنان را در روزی که سقوط کابل را تجربه کردند، هیچگاه فراموش نمی کند. او در ادامه گفت: «آن ها نه تنها از این می ترسیدند که توسط طالبان به قتل رسانده شوند، بلکه از این هم هراس داشتند که آن ها شوهران، پدران و کاکاهای شان را از زندان آزاد کنند».

بیشتر بخوانید: فوتبال پنهانی دختران تحت حاکمیت طالبان

به گفته خانم عفاف، یک زن به خواست خود به نزد خانواده اش بازگشت. اما همسر سابقش او را حدود یک و نیم ماه بعد پیدا کرد و در یکی از قریه های ولایت بدخشان به قتل رساند.

عفاف به خاطر آینده بسیار نگران است. او گفت: «۲۰ سال گذشته سال های طلایی برای زنان افغانستان بودند. ما پیشرفت های زیادی داشتیم». اما اکنون برنامه های اطلاع رسانی، آموزش زنان و برنامه های دیگر حمایت از آن ها متوقف شده اند. به گفته خانم عفاف زنانی که در این تاسیسات مانده اند و به خصوص وکیلانی که از آن ها دفاع کرده اند، در خطر هستند. او گفت، ما با زنانی که دوباره در خانواده های شان ادغام شده اند، در ارتباط هستیم. اما نمی توانیم فرد جدیدی را قبول کنیم. خانم عفاف افزود: «کار مراکزمان را نمی توانیم به این زودی از سر بگیریم».

یک خانم روانشناس که قبلا در یک خانه امن زنان به کار مشغول بود، به عفو بین الملل گفت، در دولت طالبان هیچ پروسه ای برای برخورد با چنین مواردی وجود ندارد.

سهیل شاهین، یکی از مقام های طالبان به عفو بین الملل گفت که در اسلام جایی برای خشونت علیه دختران و زنان وجود ندارد. به گفته او زنانی که در معرض خشونت خانگی هستند، می توانند به محکمه ها مراجعه کنند.

Me, na (dpa)