کلاوس لوهمن، رئیس پروژه های سازمان کمک به گرسنگان جهان در برابر خبرنگاران در برلین از تصحیح برخی کلیشه ها در مورد افغانستان شروع می کند. او که از سال 2007 به این سو در کابل کار می کند، شرح می دهد که افغانستان صرفاً "بمب، برقع، خشونت و جنگ" نیست، بلکه تغییرات مثبت زیادی در این کشور دیده می شود.

ماتیاس موگه، رئیس برنامه های سازمان آلمانی کمک به گرسنگان جهان با تکان دادن سر صحبت های همکارش را تایید می کند. او می گوید هرچند کشت کوکنار در افغانستان افزایش یافته است، اما در ده سال گذشته پیشرفت هایی در بخش های تهیه آب آشامیدنی، مصونیت غذایی، خدمات صحی و آموزشی وجود داشته است. سازمان غیردولتی کمک غذایی جهان از سال 1992 به این طرف در افغانستان دفتر دارد و تصمیم دارد که فعالیت هایش را در این کشور ادامه دهد.

سازمان کمک به گرسنگان جهان روز پنج شنبه (26 جدی/ 16 جنوری) در یک کنفرانس خبری خواستار ادامه کمک های توسعه یی به افغانستان بعد از خروج نیروهای ناتو در پایان سال جاری شد. به گفته ماتیاس موگه، این سازمان برای سال 2014 و بخشی از 2015 پول در دسترس دارد. با توجه به کاهش شدید کمک های توسعه یی ایالات متحده امریکا و دیگر کشورها، مسئولان سازمان کمک به گرسنگان جهان نگران اند که مبادا حکومت آلمان نیز کمک هایش به افغانستان را کاهش دهد. به گفته آنها، «برای تامین ثبات در افغانستان به تلاش ها و منابع بزرگی نیاز است». ماتیاس موگه خواستار تعهد به کمک به افغانستان برای ده سال دیگر است.

"شبح شبکه امنیتی"

به گفته موگه، در کنار کمک های ملکی نیاز به تلاش های حکومت افغانستان است تا سازمان کمک به گرسنگان جهان بتواند به فعالیت های خود در این کشور ادامه دهد. پیش از همه او نیازهای بزرگی در بخش های تامین حاکمیت قانون و مبارزه با فساد می بیند. رئیس برنامه های این سازمان کمکی می گوید که حتی اگر وضعیت امنیتی خطیر هم باشد، بعد از خروج نیروهای بین المللی در فعالیت های این سازمان در ابتدا تغییری به وجود نمی آید. به گفته او، مهم این است که از سوی نیروهای داخلی افغانستان حمایت شود. او اطمینان می دهد که در حال حاضر هیچ خطری متوجه کارمندان این سازمان که در شرق و شمال افغانستان و همچنان کابل کار می کنند، وجود ندارد.

ماتیاس موگه به این باور است که زمینه فعالیت این سازمان امدادی در آینده نیز چنین می باشد. دلیل اطمینان او روش کار این سازمان است که به نام "استراتژی پذیرش" یاد می شود. براساس این روش، کارمندان این سازمان تطبیق پروژه های کمکی را با توافق همه جوانب محلی به شمول سیاستمداران، جنگ سالاران یا سردسته های طالبان به پیش می برند. بخش های اصلی کار این سازمان را پروژه های آب رسانی، توسعه روستایی و کمک های عاجل تشکیل می دهد.

با وجود این، کلاوس لوهمن می گوید برای آن سازمان های غیردولتی که برای بهبودی حقوق زنان کار می کنند، تهدیدهای دیگری وجود دارد. همچنان کارمندان زن سازمان کمک به گرسنگان جهان نیز در برخی ولایت ها به ندرت می توانند دفتر را ترک کنند، زیرا با وجود همه بهبودی ها، تهدیدها علیه کارمندان زن موسسات هنوز زیاد است.

سازمان کمک به گرسنگان جهان با چشمداشت از گیرد مولر، وزیر جدید کمک های توسعه یی آلمان، خواستار استقرار یک "امنیت شبکه یی" است که براساس آن، سازمان های کمکی فعالیت های خود در کشورهای در حال منازعه و بحران را با نیروهای نظامی و دیپلوماتیک هماهنگ می سازند. موگه در عین زمان انتقاد می کند که در سال های گذشته سازمان های امدادی تلاش کرده اند در همکاری نزدیک با نیروهای نظامی کار کنند. او به این باور است که همکاری میان نظامیان و سازمان های کمکی هرگز وجود نداشته باشد، زیرا چنین چیزی کارمندان امدادی را با خطر مواجه می سازد. موگه می افزاید که به این دلیل، در مورد "شبح شبکه امنیتی" باید تجدید نظر شود.