جاش ویتن، کارشناس نظامی ایالات متحده از برج ترصد در منطقه شورش زده شرق افغانستان به بیرون نگاه می کند. او چیز زیادی برای گفتن در مورد همکاران افغان اش ندارد: «آن ها دیگر به اینجا نمی آیند، زیرا کاری به کار ما ندارند.»
اعلانات بازرگانی
به پایگاه عملیات کونیلی خوش آمدید، جایی که نیروهای ایالات متحده امریکا برای قطعه 21 ام اردوی افغانستان در هنگام مقابله با طالبان در میدان جنگ، مشورت های آموزشی و تاکتیکی فراهم می کند.
در هفت ماه بعد پس از پایان رسمی عملیات جنگی ناتو در افغانستان، نیروهای ایالات متحده امریکا، با آمیزه ای از غرور، سردرگمی و شک و تردید، همکاران افغان شان را از کنار یا جنب رهبری کرده است.
این مسأله واضحاً در نقشه این پایگاه موقتی در ولایت ننگرهار دیده می شود که دیوار متشکل از سیم خاردار مارپیچ، اردوهای دو کشور را از همدیگر جدا می گرداند.
برای "عملیات مثلث آهنی" که روز شنبه پایان یافت، نیروهای ایالات متحده امریکا بسیار زیاد به خود شان توجه کرده اند، یک جوقه سگ های محافظ و ماشیندار با کالیبر 7.62 را در نقطه ورودی گذاشته اند، تا این پیام را به نیروهای افغان تقویت کنند که "داخل نشوید".
ویتن تنباکویش را می جود و تُف می کند. به مثابه یک علامت عدم اعتماد که در نتیجه "حملات درونی" از سال ها به اینسو به صفوف سربازان امریکایی رسوخ کرده است، او می گوید: «برخی اوقات آن ها شلیک هوایی می کنند. ما واقعاً نمی دانیم که چرا این کار را می کنند.» در همین "حملات داخلی" بود که یک سال پیش جنرال هرالد گرین، توسط سربازی که تندرو شده بود کشته شد.
روز دوبار، حدود ده مشاور نظامی در حالی که توسط محافظان نظامی شان به شدت حفاظت می شوند، به سمت افغان ها می روند تا دیدگاه های شان را به آن ها بگویند که چگونه می توان سه ولسوالی را نزدیک به مرز پاکستان از همه بقایای مقاومت طالبان پاکسازی کرد.
حدود 2000 سرباز، پولیس و عناصر استخباراتی افغانستان که در عملیات مثلث آهنی شرکت داشتند، در عملیات به تنگنا و مخمصه انداختن طالبان در ولسوالی حصارک واقع در غرب این پایگاه نقش داشتند.
به دنبال تعیین مناقشه برانگیز ملا اختر منصور به حیث رهبر طالبان، در حال حاضر آن ها با یک دوره عدم اطمینان روبه رو اند و اخیراً کارزار بمب گذاری شان را در کابل افزایش داده اند.
محمد زمان وزیری قوماندان منطقه یی نیروهای افغانستان در شرق مدعی است که نشانهای از کاهش جنگهای چریکی طالبان دیده نمی شود و پیکارجویان اکنون در دو سوی مرز پناه گرفته اند.
او می گوید: «دشمن از پاکستان می آید.» در حقیقت او پیام هفته گذشته رئیس جمهور غنی را تکرار می کند که کشور همسایه اش را به فرستادن «پیام جنگ» به افغانستان متهم کرد.
پاکستان که بین سال های 1996 تا 2001 یکی از سه کشوری بود که طالبان را به رسمیت شناخته بود، غالباً متهم به حمایت از شورشگری پیکارجویان برای رسیدن به اهداف استراتژیک خودش می باشد. این اتهامی است که پاکستان رد می کند.
آلبوم عکس: نیروهای افغانستان و دشواری های فراوان
ماموریت جنگی ناتو در اخیر سال 2014 به پایان رسید و نیروهای افغان جنگ علیه شورشیان را به تنهایی به پیش می برند. تنها شمار محدود سربازان خارجی برای آموزش این نیروها باقی مانده اند، اما نیروهای افغان دشواری های زیادی دارند.
عکس: Aref Karimi/AFP/Getty Images
در این وقت ها بیشتر از گذشته به آموزش و تجهیز نیروهای افغان تاکید می شود؛ چرا که جامعه جهانی درک کرده است که این نیروها شدیدا نیازمند حمایت بیشتر اند. قبل از خروج نیروهای ناتو مقامات افغان بارها بر تجهیز بیشتر و حمایت طولانی تر از این نیروها تاکید کرده اند.
عکس: Aref Karimi/AFP/Getty Images
به تازگی انگلا مرکل صدراعظم آلمان در نشست امنیتی مونشن تاکید کرد که نیروهای افغان بعد از سال 2016 که قرار است همه نیروهای ناتو افغانستان را ترک می کنند نیز به حمایت نیاز دارند. وی گفت: «سکتور امنیتی افغانستان بعد از سال 2016 نیز نه تنها به کمکهای مالی بلکه به حمایتهای اساسی بین المللی نیاز خواهد داشت».
عکس: Javed Tanveer/AFP/Getty Images
یک مشکل اساسی، تامین بودجه امنیتی افغانستان است که براساس تخمین ها، سالانه به چهار میلیارد دالر می رسد. چند ماه پیش شماری از منسوبان پولیس در اعتراض به عدم پرداخت چندماه معاش شان در این کشور تظاهرات کردند.
عکس: REUTERS/M. Ismail
نیروهای امنیتی افغانستان از کمبود تجهیزات شاکی اند و بارها فرماندهان شان به صورت آشکار در رسانه ها گفته اند که شورشیان سلاح هایی به مراتب قوی تر و پیش رفته تر نسبت به آنان در دست دارند. مقام های افغان شکایت دارند که خواست شان برای تجهیز نیروها با سلاح های سنگین و هوایی پاسخ مثبت نیافته است.
عکس: Aref Karimi/AFP/Getty Images
پس از خروج نیروهای جنگی ناتو شورشیان طالبان به حملات شان شدت بخشیدند و گزارش هایی نشر شد که گویا گروه تروریستی "داعش" یا "دولت اسلامی" که به مراتب تندروتر از طالبان است در این کشور سربازگیری می کند. اما مقام های امنیتی تا حالا این گزارش ها را تایید نکرده اند.
عکس: Aref Karimi/AFP/Getty Images
به تازگی چاگ هیگل، وزیر دفاع ایالات متحده امریکا که زمان کارش رو به پایان است، در نشست وزیران دفاع کشورهای عضو ناتو در بروسل گفت که نیروهای افغان توانمندی این را دارند که از کشورشان دفاع کنند. وی افزود: «زمان این را به اثبات خواهند رساند که نیروهای امنیتی افغان این توانایی را دارند».
عکس: DW/H. Hashami
نیروهای امنیتی افغان در جبهه جنگ از خود شایستگی نشان داده اند، تا جایی که شماری از نیروها ناتو پس از برگشت به کشورهای شان در خاطرات شان از این نیروها به عنوان نیروهای دلیر بومی یاد کرده اند که در جریان چندین سال جنگ همانند فولاد آبدیده شده اند. این نیروها در جریان برگزاری هر دو دور انتخابات نشان دادند که توانایی تامین امنیت را دارند.
عکس: picture-alliance/AP Photo
همه روزه چندین تن از نیروهای امنیتی افغان در جریان جنگ های رودرو یا حملات تروریستی کشته و زخمی می شوند، اما امکاناتی که برای معلول شده ها و زخمی های این نیروها داده می شود بسیار ناچیز است. شماری از مردم افغانستان خواهان آن هستند که برای تشویق و دلگرمی این نیروها، این امتیازات افزایش یابند.
عکس: Reuters/Mustafa Andaleb
هرچند میزان تلفات نیروهای افغان زیاد است، اما با آن هم همواره جوانان زیادی برای ثبت نام به مراکز جلب و جذب این نیروها مراجعه می کنند. در تازه ترین مورد بیش از 1200 سرباز اردوی ملی پس از گذراندن یک دوره آموزشی 12 هفته ای فارغ شدند.
عکس: Shah Marai/AFP/Getty Images
حالا مراکز آموزشی نیروهای امنیتی نیز به وزارت های مسئول افغانستان سپرده شده است و نیروهای خارجی به آموزگاران افغان مشوره می دهند.
عکس: Aref Karimi/AFP/Getty Images
هرچند نیروهای زمینی افغان از نظر جامعه جهانی کارکشته اند، اما این واضح است که در بسیار از مواقع به حمایت هوایی نیازمند اند. افغانستان اکنون نیروی هوایی قوی ندارد و با کمبود امکانات و پرسونل مواجه است. جامعه جهانی در سال های اخیر بارها از ایجاد یک نیروی هوایی قوی برای افغانستان خبر داده است. اخیرا تاسیسات جدید این نیروها در هرات به ارزش 18 میلیون دالر افتتاح شد.
عکس: DW/H. Hashimi
ماین گذاری، بمب های کنترولی کنار جاده و بمب های دست ساز بزرگترین مشکلاتی هستند که نیروهای خارجی با آن مواجه بودند و اکثر تلفات شان هم به همین خاطر بود. حالا نیروهای افغان این دشواری را به دوش می کشند. به تازگی نیروهای ناتو آموزش نیروهای ماین پاکی و تیم های خنثی سازی مواد منفجره را شدت بخشیده اند و آنان را با روبات های ختثی سازی مجهز کرده اند.
عکس: Noorullah Shirzada/AFP/Getty Images
جنگ علیه تروریزم تنها مسئولیت نیروهای امنیتی افغانستان نیست، بلکه مبارزه با کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر نیز یکی از وظایف مهم آنان به شمار می رود؛ صنعتی که گفته می شود یکی از راه های اصلی تمویل تروریستان است. این نیروها دست آوردهای بزرگی در این زمینه داشته، اما موفق نبوده اند. افغانستان هنوز هم بزرگترین تولید کننده مواد مخدر است. در تازه ترین مورد پولیس 228 کیلو تریاک را در غزنی توقیف کرده است.
عکس: Noorullah Shirzada/AFP/Getty Images
در سال های اخیر حمایت مردمی از نیروهای امنیتی افغانستان بیشتر شده است. مقامات حالا از همکاری های گسترده مردم با این نیروها خرسند اند. در تازه ترین اقدام شماری از جوانان که عضویت نهاد "جوانان برای تغییر" را دارند، به زخمی های این نیروها خون اهدا کرده اند. مردم افغانستان خواهان وقایه حملات تروریستی و تمرکز بیشتر بالای تقویت و تجهیز اداره استخبارات کشورشان اند.
عکس: DW/H. Hashimi
حتی در مواردی هم برخی از جوانان افغان برای ابراز حمایت، همدردی و روحیه بخشیدن به نیروهای ملی امنیتی کشورشان دست به اقدامات نادری زده اند. از جمله در چندین ولایت مختلف افغانستان و در چند نوبت، مردم به خصوص جوانان با شاخه های گل از نیروهای امنیتی افغانستان در شهرها و محلات وظیفه شان استقبال کرده اند. امری که بر نیروهای امنیتی این کشور و ایجاد رابطه ای خوب با مردم تاثیر مثبتی داشته است.
عکس: DW/H. Hashemi
15 عکس1 | 15
از پایان دسمبر به اینسو، 13 هزار نیروی خارجی در افغانستان حضور دارند که کار آن ها محدود به آموزش دادن نیروهای افغانستان می باشد.
جگرن ادوارد بنکستون، سرمشاور امریکایی پایگاه می گوید: «قسمت زیاد کار صرف تبادل نظر می باشد. این تبادل نظر در مورد آن است که ما چطور این کار را انجام می دهیم. برای من فرق نمی کند که آن ها این کار را مثل ما می انجام می دهند یا نه. ما فقط سفارش می کنیم.»
بریدمن الین گروسز، مسئول حمایت هوایی در مقر قوماندانی عملیات مثلث آهنی که به جگرن رسول افغان کمک می کند، نظر بسیار مثبتی در مورد آموزش دارد و مدعی است که این امر همآهنگ سازی بین نیروهای هوایی و زمینی را تغییر داده است.
او با اشتیاق می گوید: «این یک موفقیت نهایت بزرگ است. پیش از این، آن ها بعد از بمباران و فرود آمدن می گفتند: کارم چطور بود؟»
با اینهم جگرن رسول دچار توهم نیست و می گوید که ما تجهیزات کافی نداریم.
از سرنگونی رژیم طالبان در سال 2001 به اینسو تجهیزات برای اردوی افغانستان یک مسأله کلیدی بوده است.
یک افسر افغان که نخواست از او نام برده شود، گفت که یک مشکل دیگر این است که سربازان افغان سلاح شان را به طور درستی نگهداری نمی کنند.
او گفت: «به طور مثال من سلاح خود، مسلسل "ام 16" را هر روزه پاک می کنم، اما هیچ کس دیگر این کار را نمی کند، نگهداری از سلاح در اینجا بسیار خراب است.»
اردوی افغانستان در میدان جنگ تلفات نهایت زیادی دارد. طبق گزارش ناتو، بین شروع ماه جنوری و پایان ماه جولای اردوی افغانستان 4302 سربازش را از دست داده است. این در حالیست که در عین دوره در سال گذشته میزان تلفات 3337 نفر بود.
بنا به اظهار یک افسر افغان، عملیات مثلث آهنی در رسیدن به هدفش جهت «پاکسازی» سه ولسوالی نزدیک به مرز پاکستان از نیروهای دشمن موفق بوده است و حتا منجر به کشف 150 ماده انفجاری شده است که از دور انفلاق داده می شوند.
دگروال جی بی واویل که ریاست مشاوران امریکایی را به عهده دارد، گفت که نیروهای افغانستان در بخش توپخانه، پیلوتی و استخبارات درس های شان را به خوبی یاد می گیرند. اما او هشدار داد که هر دست آوردی تنها در صورتی می تواند ماندگار باشد که با یک راه حل سیاسی درازمدت منطبق به نیاز های مردم محل انطباق داشته باشد.
او گفت: «در این جا موفقیت را می توان چنین تعریف کرد که حکومت مرکزی و ادارات ولسوالی ها بتوانند بیشتر به مردم برسند و امنیت بتواند ادامه یابد.»