دختر سریال کاملاً در حجاب پوشیده است. تنها چشمان و انگشتان دست هایش دیده می شوند. بقیه همه بدنش زیر برقع یا چادری سیاه پوشیده شده است. قهرمان این سریال که "جیا" نام دارد، برقع اش را در هنگام صحنه های جنگی می پوشد. او قدرت های فوق العاده ای را که در خود نهفته دارد تنها در هنگام جنگیدن با شر در پاکستان به کار می گیرد. او سلاحی ندارد اما به جای آن از کتاب و پنسل استفاده می کند.

هارون رشید، سازنده این سریال کارتونی می گوید: «این مانند وجیزه ای است که می گویند "قلم از شمشیر قوی تر است"». رشید ادامه می دهد: «ما می خواهیم نشان دهیم که تعلیم و تربیت می تواند مشکلات بسیاری را حل کند».

این سریال تلویزیونی متشکل از 13 قسمت 22 دقیقه یی است. سریال به قصه زندگی یک زن قهرمان که روزانه معلم است و همچنان سه طفل مکتب از شهر خیالی "هول پور" متمرکز می باشد.

سمبول ستم نیست

این تصمیم که شخصیت اصلی این سریال کارتونی برقع معمول در جامعه محافظه کار افغانستان و پاکستان را بپوشد، به درستی درک نشده است. برخی این سازوبرگ را سمبول ستم بر زنان می شمارند.

زبینه شیفر که در "بنیاد مسوولیت رسانه ها" در شهر ارلانگن آلمان کار می کند، می گوید: «در غرب، برقع به عنوان پوششی با ارزش سمبولیک بسیار قوی نگریسته می شود. در نگاه اول مردم با دیدن آن به یک چیز قهقرایی فکر می کنند. اما قهرمان زن این داستان با این کلیشه ها سازگاری نشان نمی دهد. او هنگام جنگیدن برای عدالت، توانایی عظیمی از خود نشان می دهد».

هارون رشید می گوید چادری در این انیمیشن بیشتر از آن که وجهه سنتی داشته باشد، به سازوبرگ "ننجا" یا طبقه جنگجوی جاپانی در قرن 14 شباهت دارد که به عملیات مخفی برای قتل و خرابکاری می پرداختند: « این زن برقع را صرفاً برای پنهان کردن هویت اش می پوشد. درست مانند سایر ابر قهرمان ها». برعلاوه، او می گوید که چادری به کارتون هایش آب و رنگ محلی می دهد.

رشید می گوید که نمی خواهد شخصیت اصلی این سریال کارتونی لباس هایی مانند "کت وومن" ( زن گربه یی) و یا "ووندر وومن" ( زن اعجوبه) بپوشد. زیرا این جنس قهرمانان برای زنان شئی شده و سکسی شده مناسب اند.

قصه اخلاقی

عناوین این سریال متنوع اند. گاهی به حراست از محیط زیست متمرکز است و زمانی در مورد حقوق اقلیت ها می باشد. این سریال در قالب سریال های تفریحی برای کودکان تهیه شده، اما از جامعه پاکستان انتقاد می کند. این سریال صحنه های جنگی بیرحمانه ندارد. بیشتر بر مبنای گفت و شنود و دیالوگ ساخته شده است. به طور مثال در یک قسمت سریال یک جادوگر روباتی می سازد که قرار است دنیا را کنترول کند. جادوگر برای این منظور روبات را می بایست به دور دنیا بفرستد. اما برنامه اش به این دلیل ناکام می شود که نمی تواند ویزای اتحادیه اروپا را به دست بیاورد.

نخستین قسمت این سریال که یک شنبه 28 جولای پخش شد، مکتبی را در یک قریه نشان می دهد که در حال بسته شدن است. اما برقع پوش انتقامجو می تواند از این کار جلوگیری کند. این همان منازعه ای است که همه پاکستانی ها با آن آشنا می باشند. در گذشته طالبان صدها مکتب را برای آن تخریب کرده اند که خود شان مخالف تعلیم و تربیت زنان و دختران می باشند. این نمایش ملاله یوسفزی دختر پاکستانی را نشان می دهد که در ماه اکتوبر 2012 به دلیل آنکه علناً علیه طالبان سخن می گفت، نزدیک بود توسط شلیک افراط گرایان در راه مکتب کشته شود. او (دختر برقع پوش) نیز برای تقویت تعلیم و تربیت دختران فعال شده است.

مخاطبان

این سریال عمدتاً به اطفال مکتب در پاکستان توجه دارد. در حال حاضر این سریال در شبکه اردو زبان تلویزیون پاکستان پخش می شود که یک رسانه پربیننده است. همچنان سریال به زبان پشتو نیز تهیه شده است که برای پاکستانی ها در ایالت شمال غربی این کشور و افغان های پشتو زبان می باشد.

رشید می گوید که دیدن این سریال در تیلفون های هوشمند نیز ممکن می باشد. سه سال پیش او و شمار اندکی از کارشناسان فن آوری اطلاعاتی یک app تیلفونی برای زن برقع پوش درست کردند. او ابتدا برای اعلانات این کار را انجام داد، سپس تصمیم گرفت که این انیمیشن را بسازد.

این پروژه را عمدتاً خود هارون رشید تمویل کرده است. او برای این سریال موسیقی و متن نیز تهیه کرده است. او که قبلاً عضو یک گروه موسیقی جوانان «بای بند» بوده است، توانایی تولید آهنگ هایی برای این سریال را داشته است. هر قسمت قصه، آهنگ هایی دارد که توسط خود وی نوشته شده و همراه با دیگر ستاره های موسیقی راک پاکستانی اجرا شده اند.

نگاهی به سایر عوامل

نخستین هدف رشید از نمایش این سریال خنداندن و رساندن این پیام است که انسان ها برابر اند و تعلیم و تربیت کیفیت زندگی را بهبود می بخشد.

با این هم زبینه شیفر، کارشناس رسانه یی می گوید که هنوز چیزهای زیادی باید تغییر کند تا این پیام در جامعه پاکستان واقعیت یابد: «ایده اصلی این نمایش مبنی بر این که از طریق تعلیم و تربیت می توان به هر چیزی رسید، درست نیست». به گفته او، سایر عوامل مانند نظام کاستی (که امکان نمی دهد از یک طبقه اجتماعی مردود به طبقه دیگر رفت) غالباً نقش بزرگی حتا امروز در مورد آینده یک فرد بازی می کند.