گرهارد ویل، کارشناس امور کشورهای آسیایی تصور می کند که «برای تین سین این دیدار به معنای به رسمیت شناختن رسمی است که تاکنون صورت نگرفته بود». این همچنان بیانگر کاربرد عنوان رسمی «رئیس جمهور میانمار» می باشد که تاکنون واشنگتن از آن خودداری کرده بود و به جای نام "میانمار"، که توسط دیکتاتوری نظامی انتخاب شده بود، ایالات متحده امریکا نام قدیمی «برما» را، که در زمان استعمار بریتانیا به کار می رفت، مورد استفاده قرار می داد. پ

به گفته زیا تو، معاون سر دبیر روزنامه خصوصی "دی وایس" ولو ایالات متحده امریکا این نام را به طور گزینشی به کار گیرد، همانطوری که یک سخنگوی کاخ سفید بدان اشارت کرده است، اما این یک علامت آشکار به رسمیت شناختن این کشور می باشد.

روند آزاد سازی در معرض خطر است

اما ایالات متحده امریکا صرفاً نمی خواهد که به رسمیت شناختنش را از تین سین اظهار دارد، بلکه همچنان می خواهد روند اصلاحات را در این کشور تقویت کند که در سال 2010 شروع شد. رئیس دولت میانمار به مثابه علامتی جهت ابراز حسن نیت، فقط چند روز پیش از دیدارش از ایالات متحده امریکا 23 زندانی سیاسی را رها ساخت. گرهارد ویل از "بنیاد علوم و سیاست در برلین" می گوید: «البته که هنوز مشکلاتی وجود دارد زیرا تین سین با ترازنامه دشواری به ایالات متحده امریکا سفر می کند. شاید روند اصلاحات قطع نشده باشد، اما خطرات بزرگی به عقب انداخته شده اند. به عنوان مثال منازعات قومی که با خشونت های دارای انگیزه دینی همراه می باشند».

روند اصلاحات در میانمار قبل از همه با منازعات دوامدار قومی که به خشونت مشروعیت دینی می دهد، به مخاطره می افتد. در حال حاضر در ایالت های "کاچین" و "شان" در شمال برما جنگ وجود دارد. در سایر مناطق نیز همواره بین اردوی برما و تعداد بیشمار گروه های شورشی برمایی جنگ جریان دارد. تِم شرویدر از "ابتکار حمایت از صلح در میانمار"، ضمن دو صحبت از "یانگون" گزارش می دهد که "مذاکرات در مورد عقد موافقتنامه ها برای آتش بس بسیار دشوار شده است".

خشونت هایی که انگیزه های دینی دارند، همچنان به عنوان یک خطر جدی وجود دارند. بر اثر زد وخورد بین اکثریت بودایی و اقلیت مسلمان در "روهینگیا" تنها در سال 2012 نزدیک به 180 انسان کشته شدند و بیش از 100 هزار نفر دیگر محل سکونت شان را ترک کردند و بیجا شدند.

یکی از عوامل این رخدادها در آن است که مردم بسیار کم از این اصلاحات سود برده اند. تون لین، یک عکاس مقیم "یانگون" به دویچه وله گفت: «من طرفدار روند آزاد سازی هستم، اما این روند تنها تغییری که برای من به وجود آورده است، افزایش سه چند کرایه خانه ام در مرکز شهر یانگون می باشد».

منافع جئو استراتژی ایالات متحده امریکا

چنانکه ویل معتقد است، در کنار به رسمیت شناختن و گوشزد کردن برای ایالات متحده امریکا، موضع گیری در برابر چین مطرح می باشد. او می گوید: «ایالات متحده امریکا در میانمار منافع جئو استراتژیک در رقابت با چین دارد». در این ارتباط "انجمن کشورهای حوزه جنوب شرق آسیا" یا "اسین" پیوسته نقش مهمتری کسب می کند. ایالات متحده امریکا سه یا چهار سال پیش کشف نمود که این اتحادیه می تواند ضد وزنه ای علیه چین باشد. مهم آنکه در سال 2014 میانمار ریاست انجمن کشورهای حوزه جنوب شرق آسیا را بر عهده دارد.

ویل بر این باور است که برای ایالات متحده امریکا ملاحظات اقتصادی کمتر مورد توجه می باشد؛ یا به عبارتی هنوز به "کیک" میانمار بسیار کوچک است. ویل اما می افزاید: «با اینهم طبعاً از جانب اقتصاد امریکا نیز فشار قابل ملاحظه ای وجود دارد».

انتظارات میانمار

برای میانمار اقتصاد یک نقش تعیین کننده دارد. مانند خانم اونگ سان سو شی سیاستمدار اپوزسیون که درسال 2012 از اروپا و ایالات متحده امریکا بازدید نمود، رئیس جمهور تین سین نیز دعوت به سرمایه گذاری در میانمار می کند. علاوه بر این، می بایست ایالات متحده امریکا باز هم تحریم هایش علیه این کشور را رفع کند. زیا تو، از روزنامه "دی وایس" مطمئن است که «یک بخش جامعه آرزو دارد تا این تحریم ها بر طرف گردند. به هر صورت تجار وسیاستمداران خواهان آن می باشند».

در کل مردم میانمار از این سفر انتظارات بسیار بلندی دارند. مردم انتظار دارند که ایالات متحده امریکا از میانمار در بخش اصلاحات، اقتصاد ومناسبات تجارتی وهمچنان برگشت جامعه بین المللی به این کشور حمایت کند. علاوه براین، امریکا در گذشته به طور خاصی منتقدانه علیه حکومت میانمار قرار می گرفت؛ از این جهت بسیاری مردم معتقدند که «موقف کاخ سفید به خودی خود بیانگر آن است که حکومت میانمار در طریق درست است».