دویچه وله: آقای ایشینگر، در واشنگتن از یک ناکامی بزرگ در سیاست آلمان در قبال روسیه سخن گفته می شود. برخی این را آغاز یک جنگ سرد جدید می دانند. این وضعیت چه فشار و چه چالش های را در مناسبات امریکا و آلمان با خود دارد، به خصوص پس از آنکه در نتیجۀ قضیۀ جاسوسی "ان اس ای" اعتماد آلمان به امریکا کمتر شده و همکاری دو کشور در رابطه با وضع تعزیرات علیه روسیه نیز صد درصد همنوایی ندارد؟

ولفگنگ ایشینگر: من بیشتر چنین تصور میکنم که بحران اوکرایین با بحران بعدی سیاست ما در قبال روسیه مناسبات آلمان و امریکا را برعکس قویتر میسازد، نه ضعیفتر. اگر این بحران حالا تا این حد ما را مشغول نمی ساخت، ما هنوز هم در مسایل ناکامی در معضلۀ سوریه و افشاءگری های ادوارد سنودن، همدیگر را مورد انتقاد قرار می دادیم. از یک جهت، البته آنقدر جدی نمیگویم، میتوانیم بگوییم که تشکر رئیس جمهور پوتین، شما به ما آلمانی ها و امریکایی ها خاطر نشان کردید که ناتو هنوز نقشی دارد. شما به یاد ما دادید که همنظر بودن اروپا مهم است و اینکه اروپا برای تأمین انرژی اش تنها به یک منبع وابسته نماند، یک هدف مهم استراتیژیک است.

دویچه وله: در امریکا بسیار پیگیرانه در مورد فورمولبندی جدید امنیت جهانی و همچنان در مورد سیاست خارجی در برابر روسیه فکر میشود. اما ناگهان کلمۀ "سیاست مهار سازی" دوباره به زبان آورده می شود. ایالات متحدۀ امریکا در این زمینه از آلمان چه انتظاراتی دارد؟

ولفگنگ ایشینگر: میتوان گفت که در قدم اول اتحادیۀ اروپا به آقای پوتین اجازه نداد که میان اعضای این اتحادیه درز ایجاد کند. واشنگتن این مسأله را مثبت ارزیابی میکند. نه در سطح اروپا یک وحدت نظر وجود دارد، بلکه یک همآهنگی خوب و کارآ میان متحدان فراسوی اتلانتیک نیز موجود است. دوم اینکه تعزیرات طبعاً جایگزین سیاست شده نمیتواند. ما خواهیم دید که آیا تعزیرات بر برخورد رهبری روسیه اثر میگذارد، یا خیر. در این رابطه تردید مجاز است. به این معنی که ما به یک استراتیژی نیاز داریم. اولین هدف این استراتیژی نباید مجازات پوتین باشد. در برخی از تبصره های امریکاییان چنین میخوانیم که گویا هیچ چیزی مهمتر از مجازات پوتین و در مضیقه قرار دادن وی نیست. این کاملاً نادرست است. ما در آینده نیز، در بسیاری از مسایل بین المللی به رئیس جمهور پوتین و رهبری روسیه نیاز خواهیم داشت. پس ما باید اولویت ها را درست تعریف کنیم

دویچه وله: این اولویت ها کدام اند؟

ولفگنگ ایشینگر: نخستین اولویت اینست که ایالات متحدۀ امریکا و شرکای اروپایی اش روی یک استراتیژی در قبال اوکرایین به تفاهم برسند. با این استراتیژی باید دیده شود که چگونه میتوانیم از یک دولت ناکارآمد سال اخیر در اوکرایین، یک دولت کارآ بسازیم، و با نیروی نظامی نه، بلکه با عملکرد غیر نظامی و یک "قدرت نرم" بر ولادیمیر پوتین پیروز گردیم.

دویچه وله: آلمانی ها تا چه حد میتوانند در این راستا سهیم باشند؟ به نظر می آید که واشنگتن انتظارات بسیاری از آن ها دارد. ولی همزمان انتقاد میشود که آلمانی ها در مشارکت در وضع تعزیرات علیه روسیه میل چندانی ندارند. همچنان انگلا مرکل، که از یکسو یک سیاستمدار قوی پنداشته میشود، از سوی دیگر متهم میگردد که در برابر روسیه از یک سیاست دلجویانه کار میگیرد.

ولفگنگ ایشینگر: این یقیناً نادرست است. علیه این اتهام باید شدیداً کار صورت بگیرد. وقتی دقیق نگریسته شود دیده میشود که هر اقدامی برای وضع تعزیرات از سوی ایالات متحده تقریبا هیچگونه پیامدی ندارد، زیرا تجارت روسیه برای امریکا بی مفهوم است. اما این تجارت برای اروپا، به ویژه برای آلمان آنقدر بی مفهوم نیست. هر اقدام تعزیراتی از جانب ما برای روسیه ده بار تأثیر بیشتر دارد تا هرگونه تعزیرات امریکایی ها. ...

ولفگنگ ایشینگر از سال 2006 تا سال 2011 میلادی سفیر آلمان در ایالات متحدۀ امریکا بود. او در حال حاضر رئیس کنفرانس امنیتی مونشن در آلمان است.