تانک اصلی میدان نبرد «بهترین واسطه نقلیه زرهی» در میدان جنگ است و از قدرت بالای شلیک برخوردار است. لئوپارد ۲ به عنوان تانکی با قدرت بالای تحرک و تفنگ بسیار نیرومند با قابلیت چرخش ۳۶۰ درجه شناخته می‌شود. علاوه بر این، این تانک دست کم یک تفنگ ماشینی نیز دارد. تانک‌های ابرامز امریکا، چلنجر ۲ بریتانیا و لکلر فرانسه مثال‌های این نوع تانک‌‌ها است.

«تانک هوایتزر ۲۰۰۰» یک سیستم توپخانه‌ای است. این تانک مجهز به توپ‌اندازی است که می‌تواند گلوله را تا فاصله ۶۰ کیلومتری شلیک کند. این سیستم قادر به میزان بالایی از شلیک‌های متواتر است و گلوله‌ها به صورت خودکار پر می‌شوند.

از این واسطه نقلیه در خطوط اول جنگ استفاده می‌شود و می‌تواند در برابر اسلحه کوچک محافظت کند و تقریباً مانند تانک‌های اصلی میدان نبرد کارکرد محافظتی دارد. کاربرد اصلی این تانک انتقال سربازان پیاده‌نظام به میدان نبرد است. واسطه‌های جنگی پیاده‌نظام تانک‌های اصلی جنگی را در میدان نبرد همراهی کرده و از آن‌ها محافظت می‌کنند. این تانک‌ها با توپ سبک و غالباً با گلوله‌های هدایت‌شونده ضد زره مجهز اند.

تانک پوما به مراتب پیشرفته‌تر از تانک ماردر است و ساحه جنگی بیشتری دارد. این تانک یک توپ کاملاً باثبات ۳۰ ملی‌متری دارد. در برج رهنمای این تانک هیچ سربازی وجود ندارد، بلکه توپ آن از راه دور کنترول می‌شود.

نفربرهای زرهی فوکس و بوکسر به هدف انتقال سربازان، تلفات یا اسلحه ساخته شده است و با سلاح سبک مجهز است. به این معنی که این تانک‌ها می‌توانند تنها در برابر سلاح‌های پیاده نظام سبک و متوسط مقاومت کنند.

فینیک یک واسطه زرهی کوچک، سریع، کم‌صدا و مجهز با اسلحه خفیف است. این تانک چرخدار جانشین تانک‌های لکس شده و واسطه نقلیه اصلی اکتشافی اردوی آلمان است. این واسطه زرهی هم‌طراز «تانک‌های اکتشافی» نوع «ای ام اکس - ۱۰ ار سی» نیست که فرانسه می‌خواهد به اوکرایین بدهند و تفنگ طولانی‌تر دارد.

اردوی آلمان از واسطه زرهی بوفالو برای بازیابی و انتقال تانک‌ها و تجهیزات سنگین شکسته شده در میدان جنگ استفاده می‌کند.

«بیبر» تانکی است که در جاهای مورد نیاز به حیث یک پل کاربرد دارد تا سربازان بتوانند به سادگی از رودخانه‌ها، نهرها و خندق‌ها عبور کنند.

تانک ضد هوایی گپارد یک تانک خودران و مناسب همه فصول است که در دهه ۱۹۶۰ توسعه داده شد، در دهه ۱۹۷۰ وارد میدان شد و از آن زمان به بعد چندین بار تجدید شده است. این تانک زیربنای سیستم‌های دفاع هوایی اردوی آلمان و چندین کشور دیگر عضو ناتو است. این تانک در اواخر ۲۰۱۰ از رده خارج شد و تانک ضد هوایی (Wiesel 2 Ozelot) جایگزین آن گردید.

کوریای شمالی یک نوع راکت "اسکاد-بی" شوروی با برد تقریباً ۳۰۰ کیلومتر را ساخت.

پس از یک آزمایش موشکی در سال ۱۹۸۴، برنامه پیونگ یانگ انکشاف یافت. کوریای شمالی پس از آن دارای راکت های "تایپودونگ-۲" با برد چندین هزار کیلومتری گردید.

در سپتمبر ۱۹۹۹ کوریای شمالی برای بهتر ساختن روابطش با ایالات متحده امریکا، آزمایش های موشک های دوربرد خود را متوقف ساخت. مذاکرات میان واشنگتن و پیونگ یانگ بالاخره به ناکامی انجامید، زیرا کوریای شمالی در بدل انصراف از صادرات راکت، سالانه یک میلیارد دالر تاضا می‌کرد. در سال ۲۰۰۵ کوریای شمالی وقفه انکشاف برنامه موشکی خود را پایان بخشید.

پیونگ یانگ، به قول خودش، اولین آزمایش زیرزمینی بمب اتومی را انجام داد.

کوریای شمالی یک راکت را شلیک کرد که از فراز جاپان گذشته و به اوقیانوس آرام افتاد. پیونگ یانگ توضیح داد که این آزمایش موشکی برای فرستادن یک ماهواره به فضا انجام یافته است. ایالات متحده امریکا، کوریای جنوبی و جاپان برعکس از یک آزمایش مخفی راکت "تایپودونگ-۲" سخن گفتند. به تاریخ ۱۲ دسمبر ۲۰۱۲ یک راکت کوریای شمالی یک ماهواره را به فضا انتقال داد.

کوریای شمالی دومین آزمایش بمب اتومی را انجام داد که قدرت انفجار آن چندین برابر یشتر از بمب اولی بود.

کوریای شمالی از ششمین آزمایش بمب اتومی خبر داد و ادعا کرد که این یک بمب هایدروجنی بود. چنین انفجارهای هسته یی دارای نیروی بسیار بزرگ مخرب می باشند. اما اکثر کارشناسان در مورد اینکه این یک بمب هایدروجنی بوده باشد، تردید دارند.

سومین آزمایش بمب اتومی از سوی پیونگ یانگ انجام یافت.

کوریای شمالی موشک های را از یک کشتی زیردریایی شلیک کرد. در پی آن ایالات متحده امریکا و کوریای جنوبی، در هشتم جولای ۲۰۱۶، اعلام کردند که مشترکاَ سیستم دفاع راکتی "تاد" را در کوریایی جنوبی نصب می‌کنند.

کوریای شمالی پنجمین بمب اتومی خود را انفجار داد. شدت انفجار این بمب تا آن زمان سابقه نداشت.

کوریای شمالی در تمرینات نظامی خود، با شلیک راکت ها یک حمله بر پایگاه های ایالات متحده امریکا در جاپان را شبیه سازی کرد. این راکت ها به بحر فرود آمدند. یک روز پس از آن ایالات متحده نصب سیستم دفاع راکتی "تاد" در کوریای جنوبی را، که در این میان از سوی سئول متوقف گردیده بود، دوباره آغاز کرد.

کوریای جنوبی از یک آزمایش ناکام موشکی کوریای شمالی خبر داد. واشنگتن نیز این آزمایش ناکام را تأیید کرد. این راکت گویا اندکی پس از پرتاب انفجار کرد.

کوریای شمالی با پرتاب راکت دیگری از منطقه شمال پایتخت این کشور، بازهم از فیصله نامه شورای امنیت سازمان ملل متحد تخطی کرد. این راکت نیز چند ثانیه پس از پرتاب انفجار کرد.

کوریای شمالی با پرتاب راک نوع "هواسونگ-۱۲" اعلام کرد که این عالی ترین سلاح بوده و می تواند کلاهک های بزرگ هسته یی را حمل کند.

رهبری کشور کمونیستی کوریای شمالی بازهم یک موشک میان برد را آزمایش کرد. این راکت پس از طی فاصله تقریباً ۵۰۰ کیلومتر، به بحیره جاپان افتاد.

کوریای شمالی در روز استقلال ایالات متحده امریکا راکت دیگری را آزمایش کرد. پیونگ یانگ از اولین آزمایش موفقانه یک راکت قاره پیما از نوع "هواسونگ-۱۴" سخن گفت. کارشناسان معتقدند که این راکت دارای برد ۶۷۰۰ کیلومتر بوده و توانایی رسیدن به قلمرو ایالات متحده امریکا را دارد.

پس از وضع تعزیرات از سوی ایالات متحده امریکا، کوریای شمالی برای دومین بار یک راکت قاره پیما را شلیک کرد. کیم جونگ اون رهبر این کشور با افتخار ادعا کرد که این راکت قادر است به سراسر خاک ایالات متحده برسد. ایالات متحده در واکنش به آن به تاریخ ۲ آگست راکت قاره پیمای "مینیتمن ۳" با برد تقریباً ۶۷۰۰ کیلومتر را شلیک کرد، که به جنوب اوقیاونس آرام افتاد.

کوریای شمالی، که قبلاً در واکنش با تهدیدهای رئیس جمهور ترامپ گفته بود جزیره گوام متعلق به ایالات متحده در اوقیانوس آرام را هدف راکت قرار می‌دهد، سه راکت با برد کوتاه را شلیک کرد. به قول اردوی ایالات متحده، این راکت ها به آب های سواحل شرقی کوریای شمالی سقوط کرده و هیچ خطری را برای جزیره گوام به بار نیاوردند.

یک راکت کوریای شمالی از فراز جاپان گذشت. به قول سئول این راکت در ارتفاع ۵۵۰ کیلومتر و فاصله ۲۷۰۰ کیلومتر پرواز کرده است.

کوریای شمالی برای ششمین بار یک بمب اتومی را آزمایش کرد. قدرت این بمب چندین برابر بیشتر از همه بمب های بود که تا حال این کشور آزمایش کرده است. خود پیونگ یانگ از یک آزمایش "موفقانه" یک بمب هایدروجنی سخن گفته است.