سگ جنگی یکی از سرگرمی های معمول در افغانستان است. در بسیاری از ولایت های افغانستان در روزهای رخصتی، مردم برای تفریح به میدان های سگ جنگی می روند. سگ های آموزش دیده و قوی هیکل آن قدر با یکدیگر می جنگند که بالاخره میدان را زخمی و خون آلود ترک می کنند.

قوچ جنگی هم در این کشور برای خیلی ها لذت بخش است. برخی از مردم افغانستان این حیوان را نه به خاطر گوشتش بلکه برای میدان جنگ پرورش می دهند. به خاطر قیمت زیاد قوچ، جنگ قوچ ها کمتر برگزار می شود. دو قوچ رقیب آن قدر با شاخ به یکدیگر می کوبند تا یکی از آنها میدان را ترک کند.

خروس جنگی در سطح بیشتر برگزار می گردد و تماشاچیان زیادی هم دارد. تقریبا می توان گفت که جنگ خروس ها در هر محله ای اتفاق می افتد. خروس های جنگی نسبتا گران قیمت هستند. گاهی یکی از خروس ها در جنگ چشمانش را از دست می دهد و یا پس از شکست توسط صاحبش سر بریده می شود.

کبک پرنده آرام و زیبایی است که به دلیل زندگی در کوه، کمتر با انسان خو می گیرد. اما برخی از مردم در افغانستان این پرنده را نیز برای جنگیدن آماده می کنند. آنها این پرنده را چندین هفته در قفسی تاریکی که با تکه پوشانده شده، نگه می دارند تا برای جنگیدن آماده شود.

بودنه بازی هم برای برخی از مردم سرگرمی است. این پرنده در کشتزارهای افغانستان به وفور پیدا می شود و جنگ انداختن آن معمول است. بودنه بازان سر این پرنده کوچک را در دست خود می گیرند و با تکان دادنش او را تحریک به جنگ با بودنه حریف می کنند.

شتر جنگی بیشتر در سمت شمال افغانستان معمول است؛ اما در دیگر نقاط افغانستان هم انجام می شود. شتر حیوانی کینه ورز است؛ اما معمولا جنگ نمی کند. برای جنگ انداختن شترها صاحبانشان ترفندهایی دارند. جنگ دو شتر تا جایی ادامه پیدا می کند که یکی از حریفان از پای درآید.

قیمت حیوانات و پرندگانی که برای جنگ و سرگرمی استفاده می شوند، نسبتا زیاد است. صاحبان این حیوانات جنگی همچنان بر روی برد و باخت این حیوانات شرط بندی می کنند؛ شرط بندی هایی که گاه زندگی یک خانواده را تباه می کنند.

کسانی که حیوانات و پرندگان را جنگ می اندازند، برای پیروزی آنان نیز تلاش می کنند. مثلا سگ بازان به سگشان خون می دهند تا به گفته آنان، خشن شوند. پرنده بازان هم پاهای کبک شان را چرب می کنند و یا نوک و ناخن های خروس شان را تیز می نمایند. ترفندهای زیادی برای آماده کردن حیوان برای جنگ وجود دارند.

نه تنها پرندگان نگونبخت جنگ انداخته می شوند که تخم آنان نیز جنگ داده می شود! در ایام رخصتی، مخصوصا در روزهای عید همه جا گروه هایی از مردم گردهم می آیند و تخم مرغ جوش داده را جنگ می دهند. تخم مرغی که بشکند باید به حریف داده شود.

ادامه جنگ و ترویج فرهنگ جنگ به اندازه ای در این کشور همه گیر شده که کودکان عیدی خود را تفنگ اسباب بازی می خرند و به کوچه جنگی می پردازند. برخی از این تفنگ ها ساچمه هایی شلیک می کنند که واقعا خطرناک هستند. برخی از کودکانی هم که پولی برای خرید اسباب بازی ندارند، مورچه ها را جنگ می اندازند!

بزکشی در افغانستان نوعی ورزش است و علاقمندان و تماشاچیان زیادی دارد. این بازی هر جمعه به خصوص در هوای معتدل خزان، در ولایت های مختلف برگزار می شود. بزکش ها یا چاپ اندازان برای آن که جسد یک گوساله یا گوسفند را در بازی به دست بیاورند، از هیچ گونه خشونتی بر یکدیگر دریغ نمی کنند.