طالبان در هفته‌های اخیر در ولایت‌های لوگر، لغمان، بامیان، غزنی و تخار ده‌ها مرد و زن را به اتهام‌های چون «سرقت، عمل نامشروع و فرار از منزل» شلاق زده اند. 

ملا هبت‌الله آخندزاده رهبر طالبان به تاریخ ۱۴ نوامبر به قاضی‌ها و محاکم دستور داد تا «حدود و قصاص» را عملی کنند.

تصویرهایی که در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود نشان می‌دهد که صدها نفر روز چهارشنبه، ۲۳ نوامبر ۲۰۲۲، در میدان ورزشی در پل علم مرکز ولایت گردهم آمده اند تا مراسم اجرای شلاق را تماشا کنند.

مرتبط: طالبان ۱۴ زن و مرد را در لوگر و لغمان در محضرعام شلاق زدند

در وسط استدیوم جنگجویان طالبان ۳ زن و ۹ مرد را شلاق می‌زنند و مردم نیز این صحنه را تماشا می‌کنند. به خبرنگاران اجازه تصویربرداری از اجرای این مجازات‌ها داده نمی‌شود. 

سخنگوی والی طالبان در لوگر گفته است که این حکم در میدان ورزشی این ولایت تطبیق شده و بیشترین مجازات ۳۹ شلاق و کمترین آن ۱۲ شلاق بوده است.

رینا امیری، نماینده ویژه ایالات متحده برای زنان افغان در مورد اجرای مجازات شلاق واکنش نشان داده و در توییترش نوشت: «این هم وحشتناک است و هم نشانه خطرناکی است که طالبان به جهان نشان می‌دهند که از سیاست‌های گذشته خود پیروی می‌کنند. این در گذشته انجام خوبی نداشت و این گروه یک بار دیگر کشور را به سمت خطرناک می‌برد.»

«مجازات ظالمانه»

شاهدان عینی می‌گویند که نحوه اجرای شلاق زدن طالبان «ظالمانه» است.

یک تن از شاهدان که نخواست نامش در گزارش ذکر شود و شاهد مراسم اجرای شلاق به تاریخ دوم اکتوبر در ولایت غزنی بود، به دویچه وله گفت که طالبان در سراسر شهر با بلندگو از مردم خواستند تا به تماشای این مراسم بروند. او گفت طالبان به مردم هشدار می‌دادند که اگر در هنگام اجرای شلاق دکان کسی باز باشد، مجازات خواهد شد.

مرتبط: طالبان ۱۹ مرد و زن را در تخار دره زدند

این شاهد عینی گفت که طالبان شلاق مخصوص در دست داشتند و این شلاق از چرم ساخته شده و داخل آن با سکه‌های فلزی پر شده بود. به گفته این شاهد، قربانیان شلاق به دلیل دردآور بودن ضربات پیهم ناله می‌کردند.

«طالبان تغییر نکرده اند»

تحلیلگران می‌گویند برخلاف ادعاهایی که در اوایل برگشت طالبان در سال ۲۰۲۱ وجود داشت و گفته می‌شد که این گروه تغییر کرده و قوانین سخت گیرانه گذشته را تطبیق نخواهد کرد، عملکردهای طالبان ثابت کرده که این گروه تغییری نکرده است.

احمد سعیدی، تحلیلگر مسایل سیاسی در این مورد به دویچه وله گفت: «طالبان تغییر نکرده اند و با گذشت یک و نیم سال شرورانه‌تر، مشکل‌زاتر و عوام‌فریب‌تر شده اند.» او افزود: «طالبان هیچ نوع مقررات و اصل انسانی را نمی‌پذیرند و هیچ ارزشی به درخواست‌های جهان قایل نیستند.»

مرتبط: طالبان دو جوان را به اتهام «عمل نامشروع» در بامیان شلاق زدند

طالبان سال گذشته پس از آن به قدرت رسیدند که در نتیجه توافقنامه دوحه نیروهای خارجی افغانستان را ترک کردند. سعیدی با اشاره به این تحولات و همچنین فرستادن هفتگی ده‌ها میلیون دالر به افغانستان از سوی جامعه بین‌المللی، گفت که «غرب نیز در جنایت‌هایی که طالبان انجام می‌دهند مسئول است.» هفته‌وار حدود ۴۰ میلیون دالر به هدف کمک‌های بشردوستانه به افغانستان انتقال داده می‌شود و مقام‌های غربی گفته اند که این پول‌ها به دست طالبان نمی‌افتد.

طارق فرهادی، تحلیلگر مسایل سیاسی به این نظر است که انتظار قوانین معتدل از سوی طالبان بی‌مفهوم است، چون طالبان در مدارس دینی پاکستان آموزش دیده و براساس همان آموزش‌های افراط‌گرایانه حالا تلاش دارند تا قوانین سخت‌گیرانه بیشتری را بر مردم تحمیل کنند. او گفت: «در ابتدا هم انتظار نمی‌رفت که طالبان تغییر کرده باشند.»

تطبیق شریعت یا محاکمه صحرایی؟

در حالی که طالبان اجرای این مجازات‌ها را تطبیق شریعت اسلامی می‌خوانند، فعالان حقوق بشر می‌گویند این گروه از شریعت به عنوان ابزاری برای تحقق اهداف سیاسی خود استفاده می‌کند.

عبدالاحد فرزام، معین وزارت دولت در امور حقوق بشر در حکومت پیشین به دویچه وله گفت مجازات‌های فعلی طالبان عادلانه نیست و اصول دادرسی عادلانه وجود ندارد، به این دلیل «این مجازات‌ها خودسرانه و صحرایی است. این مجازات‌ها مصداق نقض جدی حقوق بشر، ظالمانه و خلاف کرامت و شأن انسانی است.»

فرزام می‌گوید هیچ یک از مجازات‌های طالبان مشروع نیست زیرا «یکی از حقوق بشری مسلم متهمان دسترسی به دادگاه مستقل و قانونی است، چیزی که در افغانستان در عمل وجود ندارد و نظام قضایی در آنجا از هم پاشیده است.» او می‌گوید دسترسی به وکیل مدافع حق دیگر یک فرد متهم است ولی در محاکم طالبان چنین چیزی وجود ندارد.

مرتبط: طالبان شش تن را در ولسوالی جاغوری شلاق زدند

شهرزاد اکبر، رئیس پیشین کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان نیز در مورد شلاق زدن طالبان واکنش نشان داد. او در صفحه توییترش نوشت که «با خواندن این خبر درد در بدنم منتشر شد.»

اکبر از گسترش خشونت در افغانستان ابراز نگرانی کرده و نوشته است: «به همه کودکانی فکر کردم که در کشوری بزرگ می‌شوند که حاکمانش شلاق زدن انسان‌ها را تأمین عدالت می‌دانند.»