بلندترین قله رشته کوه های بابا «شاه فولادی» نام دارد که بیش از پنج هزار متر از سطح بحر ارتفاع دارد. در سال ۱۳۹۴ خورشیدی سلسله کوه های بابا به خاطر داشتن مناظر زیبای طبیعی، حیوانات وحشی مانند پلنک، گرگ، آهو، روباه و پرندگان مختلف مانند باز، کوک و نبابات طبی اش از سوی اداره ملی محیط زیست افغانستان به عنوان ساحه حفاظت شده اعلام شد.

سلسله کوه های بابا از ساحات بی نظیر و کم یاب افغانستان خوانده می شود که در قسمت جلب توجه گردشگران به آن زیاد تلاش نشده است. مسئولین محلی بامیان می گویند که این ساحات ظرفیت آن را دارد که در سال های آینده به یکی از ساحات توریستی افغانستان تبدیل شود.

به گفته مسئولین محلی در حوض های طبیعی سلسله کوه های بابا در حدود ۲۴ حوض و حوضچه خورد و کلان بنام های ( آووت، سر آهنگران، شاه فولادی، قاضان،‌ بین دو کوه...) وجود دارد که بسیار جذاب و هیجان انگیز اند.

در سلسله کوه های بابا و مخصوصآ در شاه فولادی، در زمستان‌ها انبوهی از برف ها ذخیره می شود. به همین دلیل اکثر اوقات سال این کوه ها پوشیده از برف و یخ است.

در سلسله کوه های بابا یخچال های جالب و طبیعی وجود دارد که توجه هر بیننده را به خود جلب می کند. این یخچال های طبیعی بسیار زیبا و هیجان انگیزند و علاوه بر آن بر زیبایی حوض های طبیعی نیز افزوده اند.

گردشگرانی که در تابستان به کوه های بابا سفر می کنند باید لباس گرم، غذای کافی و وسایل کوهنوردی با خود داشته باشند چون هوای اینجا همواره سرد است و بالا رفتن از کوه ها نیز چندان آسان به نظر نمی رسد.

کوه های بلند، صخره های بزرگ و جذاب، جویبار های آب، یخچال های طبیعی، موجودیت برف و حوض های طبیعی سبب می شود که انسان در سفر به این منطقه کمتر احساس خستگی کرده و بیشتر از زیبایی های طبیعی آن لذت ببرد.

برف ویخ های کوههای بابا منابع خوب آبی برای دریاچه ها و حوضچه ها اند. همه ساله صدها جریب زمین زراعتی توسط آب های سرازیر شده از کوه بابا آبیاری می شود.

جویبارهای کوچکی در کوه پایه های قله های مرتفع و سر به فلک کشیده کوه های بابا وجود دارد که در آن آب های شفاف و بلورین جاری است.

کارشناسان می گویند که صنعت توریسم و گردشگری در بامیان، پس از زراعت و مالداری، سومین منبع عایداتی این ولایت است. اما اگر جاهای دیدنی و توریستی بامیان بیشتر معرفی شود، امکان این وجود دارد که در آینده گردشگری به اولین منبع عایداتی این ولایت تبدیل شود.

برای فقیرترین افغان‌ها، نان خشک تنها غذای اصلی است. زنان در بیرون نانوایی‌های شهر صف می‌کشند، پسران خردسال قبل از طلوع آفتاب برای گرفتن نان می‌آیند. بسیاری‌ها برای یافتن نان و مواد سوخت تقلا می‌کنند. آماری که توسط ملل متحد تهیه شده، ترسناک است: حدود ۲۴ میلیون نفر در افغانستان یعنی ۶۰ درصد جمعیت این کشور از گرسنگی شدید رنج می‌برند. ۸.۷ میلیون افغان با قحطی دست و پنجه نرم می‌کنند.

از زمان تصرف کابل توسط طالبان در پانزدهم اگست، اقتصاد صدمه دیده از جنگ که زمانی با کمک‌های بین المللی فعال نگهداشته می‌شد، اکنون در آستانه سقوط قرار دارد و پول کافی برای شفاخانه‌ها وجود ندارد. در هنگام توزیع کمک، صف‌های طولانی ایجاد می‌شود.

سازمان جهانی صحت هشدار داده که میلیون‌ها کودک با سوءتغذیه مواجه اند و ملل متحد گفته است که ۹۷ درصد افغان‌ها به زودی زیر خط فقر زندگی خواهند کرد.

برعلاوه فقر و بیکاری، زنان از محدودیت‌های وضع شده توسط طالبان نیز به ستوه آمده اند. آن‌ها با وجود تلاش طالبان به جلوگیری از برگزاری تظاهرات، در کابل تظاهرات کردند.

برای میلیون‌ها نفری که در کمپ‌های بیجاشدگان زندگی می‌کنند، کمک‌های بین‌المللی یگانه امید شان است. شمار گداهای روی جاده افزایش یافته است.

مکاتب دخترانه تحت حاکمیت طالبان نامنظم است و در بسیاری ولایت‌ها به دختران بالاتر از صنف ششم اجازه مکتب رفتن داده نشده؛ اما در بیشتر از ۱۰ ولایت مکتب‌ها باز هستند. جامعه جهانی تلاش دارد تا راه‌هایی را بیابد که به مکتب‌های فعال کمک کند، از طرف دیگر طالبان را تشویق می کند تا تمام مکاتب را باز کنند.