منظره ای شبیه یک فیلم آخر زمانی. این تنگه نمکی در منطقه عفار در اتیوپیا است. «فرورفتگی داناکیل» در قلب شاخ افریقا، یکی از گرم ترین و لم یزرع ترین مکان روی زمین است. درینجا هرگز باران نمی‌بارد و دمای هوا تا ۵۰ درجه سانتی گرید می‌رسد.

اگر شما به عنوان یک گردشگر بخواهید از فرورفتگی داناکیل یا دالول، یکی از غیرمعمول ترین مناطق زمین گرمایی جهان دیدن کنید، باید با یک جیپ چندین کیلومتر از صحراهای نمک عبور کنید. مردم محلی بیشتر با اشتر اینجا را می پیمایند. واژه دالول در زبان عفاری به مفهوم «انحلال» است که می‌توان آن را «مکان بازنگشتنی» نیز ترجمه کرد.

فرورفتگی داناکیل معدن بزرگی از «طلای سفید» یا نمک است. این نمک منبع پر اهمیت درآمد مردمان قوم عفار به شمار می‌رود. آنها صبح زود با ابزار خود به راه می افتند و با مشقت زیاد در گرمای سوزان تخته های نمک را از زمین جدا می‌کنند و بعداً در بازار های محلی می فروشند.

به اصطلاح «ماهی تابه دالول» پدیده عجیبی است که پس از فعال شدن آتشفشان دالول در سال ۱۹۶۲ ایجاد شد. این ساحه حدود ۳۰ متر از صحرای نمک سر بیرون کرده است. هنوز هم درینجا فعالیت های زمین لرزه یی وجود دارد. این را می‌توان در بسیاری از چشمه های آب گرمی که دریاچه های سلفر جوشان را پر می‌کنند، مشاهده کرد. بوی سلفر، شبیه بوی تخم مرغ گندیده، همه جا را فرا گرفته است.

آب داغ، برای رسیدن به سطح، باید از لایه های مختلف سنگ عبور کند. در این روند سلفر، آهن و نمک را حل می‌کند. این مواد معدنی سبب تشکیل ساختار های عجیب و غریب به رنگ های زرد، سرخ و سفید می‌گردند - یک ترکیب زیبا از رنگ ها.

دانشمندان در سال ۲۰۱۹ مقاله ای را زیر عنوان Nature Ecology and Evolution (اکولوژی و تکامل طبیعت) به نشر رساندند. آنها به این نتیجه رسیدند که در حوضچه های دالول هیچ نشانه ای از حیات وجود ندارد. حتی مقاوم ترین میکروب ها نیز در آنجا شانسی برای زنده ماندن ندارند، زیرا آنها در برابر میزان شدیداً بلند «پی اچ» یا اسیدی بودن، محتوای بیشتر از ۳۵ درصد نمک و گرمای بیشتر از ۱۰۸ درجه سانتی گرید، ایمن نیستند.

آتشفشان «ارتا الی» در فرورفتگی داناکیل موقعیت دارد. این یکی از شش آتشفشانی در سراسر جهان است که در دهانه خود دریاچه ای از گدازه دارند. این آتشفشان با ارتفاع ۶۱۳ متر به طور چشمگیری از فرورفتگی داناکیل به بالا سر کشیده است. گردشگران شجاع می‌توانند تا لبه دهانه آن بالا بروند، البته با مسئولیت خودی.

اگر کسی به دنبال داغ ترین هوا در تابستان باشد، منطقه عفار مقصد مطلوبی برای سفر است. اینجا، با میانگین دمای سالانه ۳۵،۶ درجه سانتی گرید، گرمترین محل در سیاره ما است. بخش بزرگی از این منطقه همین اکنون ۱۲۵ متر پایین تر از سطح بحر قرار دارد.

باور به این است که مهاجران عرب شهر هرر را در میان قرون دهم و سیزدهم کشف کردند. شهر کهنه به نام «هرر جوگو» پنج دروازه باستانی دارد. این شهر پایتخت کوچک‌ترین ایالت این کشور است و خانه اکثریت مردم قوم «اوروموس» است. این شهر در شرق اتیوپیا در سال ۲۰۰۶ وارد لیست میراث‌های جهانی یونسکو شد.

هرر ۸۲ مسجد و بیش از ۱۰ معبد دارد. مسجد جامع بزرگ‌ترین آن‌هاست. یک سوم جمعیت اتیوپیا مسلمان اند، اما در این شهر اکثریت را مسلمانان تشکیل می‌دهند.

مسجد جامع تنها مسجد در اتیوپیا است که در آن زنان و مردان اجازه دارند در یک محل نماز بخوانند. زنان از این دروازه در سمت راست ساختمان وارد مسجد می‌شوند، اما معمول است که در بیرون از مسجد نیز اقامه نماز می‌کنند. بسیاری مساجد این شهر بسیار کوچک اند و برای مردان اختصاص یافته اند.

در داخل دیوارهای این شهر دو کلیسا وجود دارد. باشندگان هرر افتخار می‌کنند که از پیروان همه ادیان در این شهر استقبال می‌شود. این شهر به خاطر همزیستی گروه‌های متفاوت قومی و دینی در سال ۲۰۰۳ جایزه صلح یونسکو را به دست آورد. با وجود این، در سال‌های اخیر بر سر ملکیت زمین و مشارکت در قدرت تنش‌هایی در این شهر وجود داشته است.

این شهر با ۱۲۰ هزار جمعیت‌اش روحیه عرفانی دارد. یک دلیل آن، نفوذ فرقه صوفیه اسلام بر این شهر است. یکی از مقدس‌ترین مکان‌های این شهر، آرامگاه شیخ ادابیر می‌باشد که یکی از موسسان این شهر بوده است. مردم ساعت‌ها در این آرامگاه می‌نشینند و برگ گیاه مخدر به نام «خات» را می‌جوند.

در حالی که گیاه خات در گذشته تنها برای مقاصد معنوی استفاده می‌شد، حالا به صورت گسترده در اتیوپیا مورد استفاده قرار می‌گیرد. منطقه اطراف هرر مرکز استفاده و تجارت این گیاه است. ۷۰ درصد درآمد زراعتی این منطقه از همین گیاه به دست می‌آید و اکثریت مردان و شمار زیادی از زنان آن را می‌جوند. مردم می‌گویند که این برگ خستگی و شهوت را کاهش می‌دهد. هرگاه کسی به تکرار و مرتب آن را بجود، اعتیادآور است.

مارکیت لباس نیز به اقتصاد شهر هرر کمک کرده است. حتی یک جاده به دلیل صدای ماشین خیاطی به «جاده گیر گیر» مشهور است. این سرک مملو از زنان مناطق روستایی است. آن‌ها لباس جدید خریداری می‌کنند و آن را به خیاط می‌دهند تا لباس‌های رنگی بدوزند.

مردم قوم «اورومو» صبح زود برای فروش اجناس از مناطق اطراف وارد شهر می‌شوند. آن‌ها معمولاَ با مرکب‌های خود ساعت‌ها راه طی می‌کنند تا به این بازار برسند. آن‌ها با پول به دست آمده از محصولات شان، مواد مورد نیاز خود را خریداری می‌کنند. بازار قاچاقبران، بازار مسلمانان، بازار غذاهای تازه، بازار مصاله جات از مشهوترین بازارهای این شهر است.

در حدود ۴۰ کیلومتری این شهر، یک بازار زنانه شترفروشی هر دو هفته یک بار برگزار می‌شود. برخی وقت‌ها در صبح یک روز تا ۲۰۰ شتر خرید و فروش می‌شوند که قیمت آن‌ها از ۵۰۰ یورو گرفته تا ۵۶۵ یورو می‌رسد. خریداران شترها معمولاَ کوچی‌های سومالیا هستند. از شتر هم برای انتقال اموال استفاده می‌شود و گوشت شان به مصرف می‌رسد.