سومین شهر بزرگ سوریه از ساعات اول صبح هدف آتشباری سنگین، شلیک راکت ها و مرمی های قوای توپخانه قرار داشت. تلویزیون دولتی این حمله را رد کرده و گلوله باری را کار "تروریست های مسلح" خواند. این در حالی است که مخالفان از 50 کشته و یا بیشتر از آن سخن می گویند. رقم دقیق کشته شدگان معلوم نیست. باشندگان شهر حمص که می توانند تلیفونی تماس بگیرند، و یا ویدیوهایی را در صفحه انترنت بگذارند، از جزئیات وحشتناکی سخن می زنند. در یکی از تصاویر مردی در کنار جسد یک کودک دو ساله ایستاده و به گلوله ای اشاره می کند که گویا کودک با آن کشته شده است. او می گوید: "آیا خواست سازمان ملل متحد همین است که زنان و کودکان باید کشته شوند؟"

از حمص تنها اطلاعات پراکنده به دست می رسد. تانک ها و سربازان رژیم این شهر یک و نیم میلیونی را محاصره کرده اند. به ویژه باشندگان نواحی باب عمر و خالدیه که به گفتۀ حکومت لانۀ مقاومت هستند، از آمادگی حکومت برای یک حملۀ زمینی هراس دارند. گفته می شود که روز چهارشنبه در سراسر سوریه جمعاً 73 تن جان باختند.

علی الحضوری، یک داکتر این شهر تلاش می کند این بدبختی و فاجعۀ بشری را در کلمات بگنجاند: "از سه روز به این طرف برق و تلیفون قطع شده است. شهر پیوسته هدف شلیک راکت قرار دارد. در ناحیۀ باب عمر هیچ خانه ای نیست که سالم مانده باشد. ساختمان شفاخانه هم دیروز هدف دو راکت قرار گرفت. ما به دوا، برق و وسیلۀ فعال ارتباط نیاز داریم. شمار ما داکتران در اینجا بسیار کم است. افرادی وجود دارند که حاضرند ما را کمک کنند، اما نمی توانیم با آنها ارتباط بگیریم. این ناحیه در محاصرۀ کامل قرار دارد. برای ما نه داکتر و نه دوا می رسد".

پیلی، رئیس ادارۀ حقوق بشر سازمان ملل متحد جهانیان را به کمک فراخوانده و گفته است جهان باید مردم سوریه را محافظت کند. ویتوی روسیه و چین در شورای امنیت سازمان ملل متحد در حقیقت مجوزی است برای تداوم سرکوب بشار اسد. عمر شاکر یکی از جنگجویان جنبش مقاومت دیگر نمی خواهد به کسی امید ببندد. او می گوید: "ما را تنها می گذارند. هیچ کسی به فکر ما نیست. سازمان ملل متحد به اسد دست باز می دهد که با زرهپوش های روسی ما را هدف قرار بدهد. ما نمی توانیم ناظر کشته شدن خود از سوی اسد باشیم. ما با هر امکان دست داشتۀ خود، حتی با کارد آشپزخانه هم، از خود دفاع خواهیم کرد. ما حق دفاع از خود را داریم".

"مردم سوریه باید خودشان سرنوشت خود را تعیین کنند" این جمله را مخالفان نه، بلکه ولادیمیر پوتین نخست وزیر روسیه گفته است. اما دیدار وزیر خارجۀ روسیه با اسد تنها پیشنهادهای غیر ضروری را برای حل معضله در برداشت و بیشتر از اسد پشتیبانی می کرد، نه از مقاومت در سوریه.

توفیق رحیم، کارشناس امور خاور میانه مشکل مخالفان را چنین شرح می دهد: "در سوریه شورای ملی، گروه های محلی، ارتش آزاد سوریه و گروه های دیگر مسلح وجود دارند. شاید هنوز هم 20 درصد مردم طرفدار اسد باشند. اگر اپوزیسیون بیشتر از این با هم متحد گردد، این رقم هنوز هم کمتر خواهد شد. در هر صورت شمار طرفداران اسد به وضاحت کمتر می شود".

اما بسیاری از باشندگان شهر حمص نمی خواهند تا آن زمان انتظار بکشند، زیرا به باور آنها آنگاه برایشان بسیار دیر خواهد بود.

دویچه وله / صفی الله ابراهیم خیل

ویراستار: عاصف حسینی