بزرگترین مسابقه مشت زنی یا بوکس: در 30 اکتوبر 1974 میلادی در کینشاسا، پایتخت زئیر سابق، جورج فورمن قهرمان سنگین وزن و قهرمان سابق محمد علی در برابر همدیگر قرار گرفتند.

این مسابقه یک رویداد رسانه‌ای در جهان و بزرگترین رویداد ورزشی در قاره افریقا بود. دان کینگ، مشوق ورزش بوکس و موبوتو، دیکتاتور زئیر این مسابقه را راه اندازی کرده بودند. دیکتاتور موبوتو از این مسابقه هدف تبلیغاتی برای کشورش در سر داشت.

هر دو مشت‌زن همراه با مربیان و همراهان شان و همچنین مقامات و روزنامه نگاران هفته ها در زئیر به دلیل آسیبی که به فورمن رسیده بود، باید انتظار می‌ماندند. یک ماه مسابقه به تعویق افتاده بود.

علی مردم زئیر را مجذوب خود کرد. او قهرمان پذیرفته شده و تحسین شده مردم بود و فورمن مورد نفرت قرار داشت، زیرا او با یک سگ آلمانی روی صحنه ظاهر شده بود، دقیقاً مثل اشغال گران بلجیمی کانگو. "علی او را بکش!" شعار هوداران محمد علی بود.

قبل از آغاز مسابقه هیچ یک از متخصصان رشته بوکس شانس پیروزی برای علی نمی دیدند. فورمن که 40 مسابقه را پی هم برده بود، برای همه برنده محسوب می شد. اما تاکتیک علی دست آورد داشت. او به طناب میدان بوکس تکیه داده و خود را تا حد امکان به عقب کشیده بود. از این طریق خود را از مشت های فورمن نجات می داد.

یکی دیگر از تاکتیک های علی این بود که دایماً در جریان مسابقه به فورمن می گفت: "بیا نه!"، "نمی توانی ضربه سخت‌تر بزنی؟". با وجودی که فورمن همواره به علی ضربه وارد می‌کرد، علی بار بار این جملات را به فورمن زمزمه می‌کرد. ظاهراً ضربات فورمن بر علی بی اثر بودند.

پس از ختم دور هشتم مسابقه و رسیدن مرحله نهایی، فورمن خسته شده بود. علی با یک ضربه ماهرانه بر سر فورمن او را روی زمین انداخت. فورمن ده ثانیه بعد توانست از زمین بلند شود و آن زمان وقت مسابقه به پایان رسیده بود و دیگر شانسی نداشت.

فورمن، قهرمان طولانی مدذت جهان شکست داده شد. اما فورمن مانند یک ورزشکار واقعی باخت اش را با افتخار پذیرفت. او بعد از مسابقه گفت: «محمد علی بر من ضربه محکمی از سمت راست وارد کرد. او عادلانه بازی کرد و با شایستگی پیروز شد. من فعلاً فقط افتخار می کنم که بخشی از اسطوره علی هستم».

برای محمد علی این مسابقه بازگشت دوباره به مقام قهرمانی جهان بود. او به دلیل خودداری از شرکت در جنگ ویتنام، برای هفت سال مقام قهرمانی را از دست داد. با این مسابقه او دوباره قهرمان جهان شد. تا امروز او "بزرگترین قهرمان جهان" باقی مانده است.

علی و فورمن به همان اندازه که در میدان مسابقه در سال 1974 بر همدیگر شان ضربه وارد می کردند، به همان اندازه بعدها همدیگر را درک می کردند و حتی بعضاً به صورت مشترک روی صحنه می آمدند. مثلاً در سال 1997 در مراسم اهدای جوایز اوسکار.