نیش مار جعفری آنقدر خطرناک نیست. زیرا 90 درصد از انسان هایی که این مار به آن ها نیش زده و معالجه نشده اند، زنده می مانند. با این وجود مار جعفری، که یک نوع افعی است، مرگبارترین مار در دنیا به شمار می آید، زیرا بسیار تهاجمی عمل می کند و به سرعت نیش می زند. به این خاطر زیاد پیش می آید که انسان ها به خاطر نیش این مار مسموم شده و جان شان را از دست بدهند.

تایپان که سمی ترین مار در جهان است، در آسترالیا زندگی می کند. طبق برآورد محققان، سمی که این مار با یک بار نیش زدن تراوش می کند برای کشتن یک صد مرد بزرگسال کافی است. ترکیب این سم برای کشتن موجودات خونگرم مانند انسان ها بسیار مناسب است. سم این مار به سیستم عصبی، خون و ماهیچه های قربانی صدمه می زند.

اناکوندای سبز جزو خانواده مارهای بوآ است. این مار در آب های تاریک و عمیق جنگل های امریکای جنوبی زندگی می کند. گفته می شود که طول برخی از انواع آن به 8.8 متر و وزن آن ها تا به 200 کیلوگرم می رسد. اما معمولا طول این مار از 4 متر وزنش از 30 کیلوگرم بیشتر نمی شود. اناکوندای سبز به دور قربانی اش می پیچد و او را به آهستگی می بلعد.

طول مار تیتانوبوآ که در دوران ماقبل تاریخ زندگی می کرده احتمالا به 13 متر و وزنش به یک هزار و 135 کیلوگرم می رسیده که به این ترتیب یک مار غول پیکر بوده است. دراین تصویر یک مار پایتون را می توان دید که بر روی یکی از مهره های بدن مار تیتانوبوآ قرار دارد. باقی مانده های مار غولآسای تیتانوبوآ در کشور کلمبیا کشف شده است. این مار احتمالا 40 میلیون سال پیش در نزدیکی آب زندگی می کرده است.

طول این مار از ده سانتیمتر بیشتر نمی شود و قطرش – به گفته کاشف اش – به اندازه یک رشته اسپاگتی است». این نوع مار از موریانه و لارو مورچه ها تغذیه می کند و در جزیره باربیدوس واقع در منطقه کارائیب زندگی می کند. اس بلیر هجز از دانشگاه ایالت پنیسلوانیای امریکا این نوع مار را در سال 2008 کشف کرد.

این مارها می توانند حیواناتی را ببلعند که جثه شان دوبرابر آن ها است. برخی اوقات این لقمه برای گلوی آن ها هم بزرگ است. در سال 2005 یک پایتون هندی در پارک ملی اِوِرگلیدس واقع در ایالت فلوریدا سعی کرد یک الیگاتور (نوعی تمساح) را به طور کامل قورت بدهد. اما موفق نشد و ترکید. در این عکس می توان دم الیگاتور را دید که از بدن این مار بیرون آمده است.

این تصویر شاخ و برگ درخت نیست، بلکه یک مار زهرافکن است. شکل و رنگ سرش به شاخ و برگ خشک شده شباهت دارد و این مار می تواند اینگونه خود را در جنگل های بارانی افریقا مخفی کند. مار زهرافکن بلندترین نیش های سمی در میان همه انواع مارها را دارد و درازای دندان هایش تا به 5 سانتیمتر می رسد. زهر این مار نیز بسیار قوی است. البته مارزهرافکن به هیچ صورت خشن نیست و به ندرت انسان ها را نیش می زند.

این مار کوچک، که شه مار سرخ نام دارد، سمی نیست. اما او نمی خواهد دیگران این را بدانند و سعی می کند خطرناک به نظر بیاید. رنگ سرخ – سفید و سیاه بدنش باعث می شود که حیوانات دیگر او را با نوعی مار سمی اشتباه بگیرند.

این نوع مار در فواصل منظم برای پیداکردن غذا و جفت گیری به خشکی برمی گردد. برخی از این نوع دریاماران جزو سمی ترین مارها به شمار می آیند. در مقایسه با ماهی ها آن ها آب شُش ندارند و باید در فواصل منظم برای تنفس به سطح آب بیایند.

این نوع مارهای درختی در هوا شناور می شوند و به این خاطر به آن ها «مارهای پرنده» می گویند. به این منظور این مار بدنش را با تمام قدرت از درخت جدا می کند و سپس خودش را به شکل فریزبی درمی آورد. این مار می تواند تا 30 متر فاصله را از طریق شناورشدن در هوا بپیماید. او غذای خود را با مصرف چلپاسه، جوندگان، پرندگان و حتی خفاشان تامین می کند و برای انسان ها خطری ندارد.

این حیوان حدود 80 سانتی متر طول دارد و تقریبا تمام دریاهای جهان می تواند خانه آن باشد. این مار دشمنان طبیعی ندارد و مقدار بسیار ناچیز زهر آن نیز کشنده است. خوشبختانه این مار مهاجم نیست و در واقع دور از ساحل زندگی می کند.

در آب های آسترالیا زنبور دریایی (sea wasp) نیز پیدا می شود. این زنبور عمدتاً در دریاهای مناطق گرمسیر استوایی و نیمه استوایی یافت می شود. چتر این حیوان حدود 20 سانتی متر و شاخک های آن تا سه متر طول دارند. زهر این زنبور قلب، سیستم عصبی و سلول های جلد را هدف قرار می دهد. در بیش از 5500 مورد مرگبار، حالت شوک و یا حمله قلبی ناشی از گزیدن این زنبور منجر به غرق شدن در آب شده است.

زنبور ماندرینیا بیشتر با نام زنبور بزرگ آسیایی شناخته می شود. این زنبور در شرق و جنوب آسیا یافت می شود و از گیاهان و یا حشرات خورد و ریزه تغذیه می کند. این زنبور سرخ رنگ کلان تا 5.5 سانتی متر طول دارد. نیش 6 ملی متری این زنبور بسیار دردناک است. زهر این زنبور منجر به تجزیه گوشت می شود.

این یکی از سمی ترین نوع عنکبوت ها در جهان است. البته فقط نوع مونث آن خطرناک است. زهر عنکبوت پشت سرخ منجر به گرفتگی عضلات و درد می شود. زهر این عنکبوت زمانی خطر حیاتی دارد که به سیستم تنفسی برسد. غذای اصلی این عنکبوت حشرات بالدار می باشد. در آغاز این عنکبوت تنها در آسترالیا یافت می شد اما اکنون ساحه زندگی آن تا جاپان گسترش یافته است.

زیستگاه گژدم زرد مدیترانه ای از شمال افریقا تا خاور میانه است. این حیوان با ده سانتی متر طول، سنگ های خشک بیابان ها را ترجیح می دهد و در زیر سنگ ها و یا در درز دیوارها زندگی می کند. این گژدم تهاجمی و سریع می باشد. زهر آن مرکز سیستم عصب را متاثر می کند و 18 مرتبه قوی تر از پتاسیم سیانید است.

این حیوان کوچک سمی ترین بقه در جهان محسوب می شود. سرخ پوستان امریکایی در کلمبیا از سم آن در تیرهای پیچکاری مانند برای شکار استفاده می کنند. این بقه سم را دقیقا مانند یکی از معدود پرندگان سمی در جهان از طریق غذا جذب می کند. محققان حدس می زنند که غذای آن سوسک بالدار است که حامل مواد سمی است.

این حیوان دریایی در سطح کم عمق و یا هموار دریاها زندگی می کند. این سنگ ماهی از دریای سرخ تا آسترالیا یافت می شود. به خوبی در میان مرجان ها پنهان می شود و با داشتن 40 سانتی متر طول در کمین شکار خود انتظار می کشد. گاهی انسان ها نیز هدف این ماهی قرار می گیرند، وقتی که مثلاً غواصان به طور تصادفی با نیش زهری آن برخورد کنند. عواقب آن درد غیر قابل تحمل، اختلال در ضربان قلب و یا ایست تنفسی می باشد.

این هشت پا تا 20 سانتی متر طول دارد. به خصوص حقله هایی در پوست این حیوان خیلی نمایان است که در صورت احساس خطر، رنگ آبی به خود می گیرند. نیش آن زهری را ترشح می کند که خیلی به زودی روی سیستم عصبی کارگر می افتد. کسی که قربانی حمله این حیوان شود، قادر به حرکت نیست اما هنوز به طور کامل همه چیز را می فهمد.

حلزون مخروطی در آب های گرمسیر دیده می شود. این حیوان دریایی تا 15 سانتی متر طول دارد و به خاطر زیبایی اش مورد علاقه کسانی است که کلکسیون جمع آوری می کنند. با این حال مواجهه با این حیوان می تواند کشنده باشد زیرا آنها می توانند به سرعت تیر سمی خود را شلیک کنند.

این شامل خاندان مرجان ها می شود. مرجان ها از گیاهان آبزی شمرده نمی شود، بلکه یک حیوان محسوب می شود. این نیز مورد علاقه صاحبان آکواریم است. البته باید مراقب بود، برخی گونه های آن یکی از خطرناکترین سم های طبیعی را دارد. برای سم کشنده آن تا کنون پاد زهری وجود ندارد.