باشندگان بامیان روز یک شنبه (22 اسد 1391/ 12 آگست 2012) در اعتراض به بی توجهی مقام های حکومتی برای تامین امنیت راه های بامیان، دست به اعتراض زدند. آنها در این تظاهرات از حکومت و سازمان ملل متحد خواستند که به تامین امنیت آنها توجه شود.

داوود صداقت، یکی از باشندگان ولایت بامیان گفت: «هرچند دولت جهت تامین امنیت جان و مال مردم مسوولیت دارد، اما متاسفانه باشندگان این ولایت، به دلیل نبود امنیت راه های منتهی به بامیان تلفات سنگینی را متحمل شده اند».

به گفته صداقت، در یک ماه اخیر 24 تن در مسیر میدان وردک که یکی از راه های کابل به بامیان است، به قتل رسیده اند. شش تن دیگر در مسیر غوربند کشته شده و همچنان ده ها وسیله نقلیه مردم به آتش کشیده شده اند.

از سوی دیگر، نیروهای امینتی بامیان شکایت دارند که با سلاح های کهنه کاری از پیش برده نمی توانند و نگران اند که در آینده، این ولایت بیشتر ناامن گردد. احمد علیار، مسوول بخش مطبوعاتی فرماندهی پولیس بامیان گفت دلیل اصلی تلفات پولیس در ولسوالی های بامیان، نبود تجهیزات است.

اخیرا چهار مامور پولیس، چهار تن از سربازان واکنش سریع امنیت ملی و دو سرباز زیلاند جدید در درگیری با شورشیان کشته شدند. در این حادثه شماری از نیروهای امنیتی افغانستان زخمی گردیدند که در نوع خود، بدترین حادثه امنیتی در بامیان در چند سال گذشته است.

در ده سال گذشته بامیان امن ترین ولایت افغانستان بوده است و برای تقویت نیروهای امنیتی این ولایت نیز توجه جدی نشده است. ضامن علی، یک تن از افسران پولیس در بامیان می گوید: «سلاح ام در زمان استفاده، گیر می کند».

ولسوالی های سیغان، کهمرد، شیبر و یکاولنگ اخیراً شاهد مواردی از ناامنی بوده است. مقام ها می گویند که ناامنی ها در یکاولنگ بیشتر ناشی از حضور افراد مسلح ناشناس است. عبدالحمد مبارز، ولسوال یکاولنگ به دویچه وله گفت: «این هیاهو از سوی چند نفر دزد است که دست به سرقت رمه ها و گاوهای مرم می زنند».

مقام های محلی بامیان شکایت های مردم را می پذیرند، اما می گویند که مقام ها از کابل توجهی به این خواست ها ندارند. حیدر علی احمدی، عضو شورای ولایتی بامیان گفت: «با این که ما از حکومت مرکزی مکرراً جهت تامین امنیت شاهراه بامیان خواهان اقدام های جدی شده ایم، اما متاسفانه تاکنون گام عملی برداشته نشده است».

گزارشگر: کریم جاوید، بامیان

ویراستار: عارف فرهمند