سیری، الکسا و یا اسیستانت گوگل، همه این نرم افزار ها امروزه بخش جداناپذیر زندگی روزانه ما اند. آرزو و اراده برای موثر بودن و سهولت های کاری، انسان ها را همواره به اختراع های ماشین های جدید تشویق می کند. به همین منظور کوشش می شود که این دستگاه ها به طور فزاینده هوشمند تر گردند. طور مثال ما از سیستم های رهیاب کار می گیریم که ما را در سرک ها و جستجوی آدرس ها راهنمایی می کند؛ یا روبوت های پاک کن که در غیاب ما، سطح اتاق های مان را جاروب می کنند، و یا هواپیما های بدون سرنشین که دولت ها آن را در جنگ ها به کار می گیرند.

همه این ها بخشی از پیشرفت های فن آوری بسیار سریع است که رمان ها و فیلم های علمی تخیلی در دهه های پیشین، پیشگویی کرده بودند.

این برای انسان ها بسیار جذاب و حیرت آور است که زندگی در روی زمین در آینده به کدام سو در حرکت است.

"صنعت 4.0" به عنوان مقطع زمانی میان حال و آینده

نمایشگاه امسال شهر هانوفر آلمان با عنوان "صنعت 4.0" نشان می دهد که تاچه حدی، در اختراع ماشین های هوشمند پیشرفت صورت می گیرد. مفهوم "صنعت 4.0" به این معنا است که روبوت های شبکه سازی شده در این میان در موقعیتی اند که می توانند به صورت خودکار در برابر وضعیت های تغییر یافته در فابریکه ها واکنش نشان دهند.

مثلاً اگر کمبودی یک پرزه از روبوت ها به دلیل مشکلات در رسیدن آنها به میان آید، در این صورت روبوت ها جریان کاری را از نو تنظیم می کنند و به این وسیله جریان تولیدات را بهتر و موثر تر می سازند، بدون اینکه به کمک انسان نیاز باشد.

خطرات هوش مصنوعی؟

این پیشرفت ها از یک جانب موجب ایجاد حیرت می شود و ازجانب دیگر انسان ها را در برابر مشکلات مهم اخلاقی قرار می دهد. طور مثال این پرسش های مطرح می شود که تاچه اندازه باید یک ماشین خودکار را باید مجهز ساخت؟ تاچه اندازه ای باید یک کمپیوتر به صورت هوشمند برنامه ریزی شود تا به این وسیله در موقعیت های حساس خودش تصمامیم معقول بگیرد؟ چه کسی ضمانت می کند که اگر یک بس خودرو، برای این که با انسانی در سرک تصادم نکند، مسیرش را تغییر دهد و به این وسیله با انسان دیگری تصادم کند؟ چه کسی اطلاعات در مورد یک فرد را حفظ می کند؟ و یا آیا هواپیما های بدون سرنشین اصلاً اجازه دارد که انسان ها را بکشد؟

چنین موارد شک و تردید ها در مورد هوش مصنوعی، از ده ها سال در فیلم ها مطرح شده است. به خصوص ترس از تسلط یافتن روبوت های ساخت انسان ها، موضوع فیلم های تخیلی- علمی را در شهرهای ویران شده تشکیل می دهد. مثلاً در فیلم های "وست ورلد"، ماتریکس و "اکس مشینا"، که از سال های ۱۹۷۰ به این طرف تولید شده اند، سناریو های باختن کنترول انسان ها در برابر روبوت ها به نمایش گذاشته شده است. همه این فیلم ها به فقدان آگاهی هوش مصنوعی و خطر هایی که با آن همراه است، اشاره دارد.

واکنش کانگره ایالات متحده امریکا در برابر سوء استفاده از داده ها در فیسبوک نیز نشان می دهد که ممکن است از مرز های اعتماد به بخش های دیجیتالی نیز تخطی شود.

Keßel/si/hm