همزمان با این، خانم فیروزی که ۲۶ سال دارد با پیلوت دیگری ازدواج نموده است که درعین واحد به نیروهای زمینی افغانستان کمک رسانی می کنند. این ها بخشی از نیروی هوائی کوچک افغانستان اند که می کوشند نقش بزرگ تری در جنگ علیه شورشیان طالب ادا کنند.

فیروزی که در پایگاه نیروی هوائی در کابل پایتخت افغانستان برای پرواز آمادگی می گرفت گفت: «هنگامی که من یونیفورم نظامی ام را می پوشم، به حیث یک زن واقعاً احساس افتخار می کنم.»

نزدیک به ۱۶ سال پس از سقوط رژیم طالبان در اثر تهاجم نظامی به رهبری ایالات متحد امریکا در سال ۲۰۰۱، زنان افغان گام هائی به سوی حضور شان در جامعه بر می دارند که این شامل حضور در پارلمان، حکومت و اردوی افغانستان می شود. در جامعه عمیقاً محافظه کار افغانستان که از زنان بیشتر انتظار برده می شود که در خانه بمانند و در کشوری که خشونت علیه زنان یک مشکل فراگیر است، آنان هنوز با مقامت مواجه اند.

در سال های ۱۹۹۰، در جریان جنگ داخلی در بین جنگسالاران افغانستان، خانواده خانم فیروزی هنگامی که وی طفل بود به پاکستان مهاجرت کردند و درست پس از سقوط طالبان به وطن برگشتند.

فیروزی در زمانی که دانش آموز مکتب عالی بود یک اعلان تلویزیونی را دید که از زنان دعوت به پیوستن به اردو را می نمود. بنابراین پس از فراغت مکتب او در اکادمی نظامی به تحصیل پرداخت و افسر مخابره شد. پس از آن در اکادمی اعلان شد که نیروی هوائی در جستجوی زنی است که پیلوت گردد.

فیروزی و ۱۲ خانم دیگر در خواستی دادند و او تنها کسی بود در امتحانات موفق گردید و به دوره کار آموزی شروع کرد.

هنگامی که وی دوره کار آموزی را در میدان هوائی هرات در غرب افغانستان می گذشتاند، با کاپیتان محمد جواد نجفی ملاقات کرد که بعداً شوهر وی می شود. آن ها قریب دو سال پیش ازدواج کرده اند و همسرش از آن زمان تاکنون از تلاش های وی برای پیشرفت در وظیفه اش حمایت کرده است.

او در سال ۲۰۱۵دوره کارآموزی اش را به پایان رساند. نخستین دخترش نرگس چشم به دنیا گشود که اکنون ۸ ماهه است و دوباره ماموریت پروازش را از سر گرفته است.

فیروزی یکی از تنها دو پیلوت زن در نیروی هوائی افغانستان است، اما پنج خانم دیگر نیز دوره کارآموزی را از سر می گذرانند.

در سال ۲۰۱۳ کاپیتان نیلوفر رحمانی که اکنون ۳۰ سال دارد، نخستین پیلوت طیاره های بال ثابت کشور گردید. در سال های ۱۹۸۰ به هنگام رژیم مورد حمایت شوروی فقط چند پیلوت زن برای هیلیکوپترها (بالگرد) وجود داشت. او اکنون در ایالات متحد امریکا برای کار آموزی در قسمت پیلوتی طیاره های نظامی  ترانسپورتی بسیار بزرگ نوع "سی- ۱۳۰" است.

فیروزی میگوید که می خواهد زنان دیگر را ترغیب کند.او گفت که "به مثابه یک زن شما با چالش های متعددی رو به رو می شوید، اما شما باید به نحوی با آن مشکلات مقابله کنید."

طبق گفته جنرال محمد رادمنش معاون سخنگوی وزارت دفاع افغانستان حدود ۱۸۰۰ زن در اردوی قریب ۱۹۵هزار نفری افغانستان کار می کنند. این اردو که از حمایت زیاد ایالات متحد امریکا و ناتو برخوردار است، می کوشد که سهم زنان در صفوفش را در هفت سال آینده  تا ۱۰ درصد بالا ببرد.

نیروی هوائی کوچک افغانستان فقط ۱۰۰ طیاره دارد که برای سال ها آن قدر مورد توجه نبود. اما در سال ۲۰۱۵ ناتو و ایالات متحد امریکا آغاز به تمرکز روی توسعه آن از طریق آموزش دادن و تجهیزات نمودند. این نیروی هوائی هلیکوپترهای تهاجمی و هواپیماهای سبک جنگی دارد که در سال جاری برای عملیات جنگی پرواز کرده اند، با آنکه اکثریت عملیات هوائی علیه شورشیان را نیروهای هوائی ناتو انجام می دهد.

یکی از وظایف دیگر نیروی هوائی افغانستان در ماموریت های هوائی بشر دوستانه در حالات اضطراری جهت کمک به سیل زدگان، برفکوچ ها، رانش زمین و فاجعه ها می باشد.

rr, nka (ap)