مسئولان این وزرات می گویند در سال های اخیر برنامه های وسیع انکشافی در سکتور زراعت انجام شده اند که باعث به میان آمدن تغییرات چشمگیری در رشد تولیدات زراعتی و باغداری این کشور گردیده است.

محمد آصف رحیمی، وزیر زراعت افغانستان می گوید در سال روان خورشیدی در 23 ولایت در مساحتی بیش از 16 هزار جریب، باغ های جدید احداث شده اند و در چهار سال گذشته در حدود 40 هزار جریب باغ در سطح کشور تاسیس گردیده که محصولات دور آغازین این باغ ها به مارکیت های داخلی و خارجی رسیده اند.

آقای رحیمی می افزاید این وزارت برنامه ای را طرح کرده است تا سبز خانه ها را نیز در سطح کشور افزایش دهد، چرا که سبزخانه هایی که تاکنون ایجاد شده اند موفق بوده اند. وی علاوه می دارد: «در مساحتی به وسعت 1200 جریب زمین تنها در ولایت فراه سبزخانه ها ایجاد شده است و تنها در ولایت ننگرهار 130 سبزخانه یا "گرین هاوز" ساخته شده اند که هر کدام شان 4 بسوه است. شاید شما باور نکنید، در یک سال محصول از 4 بسوه زمین بیش از 5 هزار دالر بوده است».

وزیر زراعت تصریح می دارد که تلاش ها جریان دارند تا صندوق انکشاف زراعتی به بانک انکشاف زراعتی تبدیل گردد. تا اکنون از این صندوق 45 میلیون دالر قرضه به دهقانان داده شده است. براساس اظهارات رحیمی تلاش های وسیعی جریان دارند که فناوری های عصری زراعتی به مردم افغانستان معرفی و در حوزه زراعت کشور ترویج گردند.

آقای رحیمی اضافه می دارد که مدیریت آبی یکی از برنامه های مهم این وزارت است: «در همکاری با وزارت انکشاف دهات و وزارت انرژی و آب، آنچه در صلاحیت کاری وزارت زراعت است روی پروژه های عام المنفعه به خصوی ذخیره سازی آب، تنظیم آبریزه ها و ذخیره آب در دره ها و شیله ها کار می کنیم تا آب های جاری کشورمان ضایع نگردد».

قربان حقجو، رییس هیات عامل اطاق های تجارت و صنایع افغانستان انکشاف و صنعتی سازی زراعت کشور را پیش شرطی برای توسعه اقتصادی تعریف می کند.

به گفته وی مارکیت های خوبی در منطقه وجود دارند که محصولات زراعتی افغانستان را تقاضا دارند، اما باید شیوه انکشاف زراعتی در کشور تغییر یابد: «داشتن دخیره گاه آب، ذخیره گاه محصولات و ذخیره گاه پول در واقع پیش شرط هایی اند برای زراعت که فراتر از قریه و ولسوالی باید صورت بگیرند. امنیت نیز بسیار مهم است؛ ولی از همه مهمتر ساختن زیربناهایی چون سرک ها، بندهای آبگردان برای توسعه زمین های زراعتی و تولید برق می باشند».

به گفته وی در روند کشت، تولید و مصرف برخی افراد هستند که مفاد بیشتری را نسبت به دهقانان از مارکت به دست می آورند، بنابراین فراهم ساختن مارکیت های پروسس و معامله در ولایت های مهم کشور از جمله نیازهای زراعتی کشور برای رسیدن دهقانان زحمت کش به مفاد بیشتر می باشد.

افغانستان کشوری است که بیش از 60 درصد مردمش به زراعت و مالداری مشغول اند و هر اقدامی برای بهتر شدن وضعیت این دو سکتور می تواند اقتصاد این کشور را بهتر بسازد.