در ۲۴ ساعت گذشته شمار زیادی تصاویر در شبکه‌های اجتماعی نشر شده که نشان می‌دهند زنان کارمند وزارت زنان در بیرون از ساختمان این وزارت تظاهرات می‌کنند و می‌گویند کار خود را از دست داده اند.

هیچ مقام طالبان روز جمعه به درخواست اظهار نظر در این مورد به رسانه‌ها پاسخ نداد. با وجود اصرار طالبان مبنی بر این که در این دور معتدل‌تر حکومت خواهند کرد، اما این گروه تاهنوز به زنان اجازه بازگشت به کار را نداده و قواعد سختی را برای پوشیدن لباس در دانشگاه وضع کرده است.

در حکومت سرپرست طالبان هیچ زنی حضور ندارد و وزارت زنان نیز از فهرست حذف شده است. زنان افغان اگرچه اکنون به حاشیه رانده شده اند، اما در ۲۰ سال گذشته برای حقوق اولیه خود مبارزه کرده و به عنوان قانونگذار، قاضی، پیلوت و افسران نظامی و در دیگر بخش‌ها اجرای و‌ظیفه کرده اند.

صدها هزار زن همچنین وارد نیروی کار شدند. این امر در برخی موارد ضروری عنوان می‌گردد، زیرا بسیاری از زنان در نتیجه دو دهه درگیری یا شوهران‌شان از از دست داده اند و یا هم شوهران شان معلول شده اند و باید از خانواده‌های‌شان حمایت اقتصادی کنند. اما از زمان بازگشت طالبان به قدرت در ۱۵ آگست آنان ظاهراً تمایلی به احترام به این حقوق نشان ندادند.

مقامات طالبان هنگامی که تحت فشار قرار می‌گیرند می‌گویند به زنان گفته شده است که برای امنیت خود در خانه بمانند، اما با اجرای »جداسازی مناسب« به آنها اجازه کار داده می‌شود.

در دوره اول حکومت طالبان از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱، زنان عمدتاً از زندگی عمومی محروم شدند، از جمله با ممنوعیت خروج از خانه‌ها مواجه شدند، مگر اینکه توسط یک مرد به عنوان «محرم» همراه می شدند.

وزارت امر به معروف و نهی از منکر که حالا گفته می‌شود جایگزین وزارت امور زنان شده است، در زمان حاکمیت پیشین طالبان، مسئول اجرای تعبیر سختگیرانه از اسلام بود، مانند حضور اجباری در نماز، کنترول پوشش زنان و عدم کوتاه کردن ریش مردان.

شمار زیادی از کاربران شبکه‌های اجتماعی روز جمعه در حمایت از گروهی از زنان که در بیرون وزارت امور زنان در حال اعتراض بودند، با عصبانیت واکنش نشان دادند. سومیه یکی از کاربران توییتر نوشته: «هیچ کس صدای ما را نمی‌شنود.»