بند امیر به فاصله ۷۵ کیلومتری غرب مرکز بامیان و با ارتفاع ۳ هزار متر از سطح بحر و در بین کوه های هندوکش و بابا موقعیت دارد که دارای طبعیت زیبا و دیدنی است. این محل در سال ۱۳۸۷ به عنوان نخستین پارک ملی افغانستان انتخاب و معرفی شد.

سیاحان می‌توانند در موسم گرمی با پای پیاده و یا هم با وسایط نقلیه از نقاط مختلف بند امیر دیدن کرده و یا هم به کوپروک، سبزایل، قلعه جعفر، جاروب‌کشان و دیگر مناطق دیدنی در اطراف بند امیر رفته و از مناظر شگفت انگیز آن لذت ببرند. اما در فصل زمستان گردش در این منطقه دشوار به نظر می رسد.

در این اواخر متوقف شدن پروازها، مسدود بودن راه های مواصلاتی به دلیل بارش برف، طوفان های شدید، برف کوچ، نا امنی و خرابی جاده ها، مانع رفتن شماری از گردشگران در ولایت تاریخی بامیان و مخصوصآ بند امیر شده است.

با آنهم شماری به دلیل عشق و علاقه ای که به بامیان دارند، راه های پر خطر را پشت سر گذاشته و از طریق کوتل شیبر خود را به بند امیر می رسانند.

وجود برف و سرما مانع از گردش این افراد در بند امیر نشده است. آنها با احتیاط راه می روند. اما به هر صورت می خواهند از دیدن این منطقه لذت ببرند.

اشعه نور خورشید که تازه از پشت کوه های سر به فلک کشیده و پر از برف بامیان سر بر می‌آورد یا در هنگام غروب، زیبایی این منطقه را دو چندان می‌سازد.

بند امیر بامیان دارای شش دریاچه طبیعی و جذاب می باشد که بزرگترین آن بند ذوالفقار است. بنابر بر آوردها این بند حدود ۴۹۰ هکتار مساحت دارد.

دریاچه های آبی رنگ بند امیر که پیش از این چشم هر گردشگر را به خود خیره می کرد، اکنون از برف پوشیده شده و آب آن نیز یخ زده است. باشنده های محل توسط اسب از این محل رفت و آمد می کنند و همچنان شماری از گردشگران بالای یخبندان توپ بازی کرده و جوانان تمرین ورزش کرلینگ را بالای این محل انجام می دهند.

در بند امیر جانوران و پرندگان زیادی نیز وجود دارند. در این منطقه بر علاوه موش های کوهی جانواران وحشی مانند بزکوهی، آهو، گرگ و روباه زندگی می کنند.

قایق های رنگارنگی که در دیگر فصل های سال لحظات شاد و مفرحی را برای گردشگران و مردم به ارمغان می آورند، اکنون در زیر برف پوشیده شده اند و برای آمدن بهار لحظه شماری می کنند.

بند امیر یکی از مهمترین جذبه های توریستی ولایت بامیان محسوب می شود. آب نیلگون این منطقه در جهان مشهور است.

در این منطقه چندین سد آبگردان به شکل طبیعی در امتداد هم واقع شده اند و منظره ای دل انگیر را ایجاد کرده اند.

آبی که در این بندها ذخیره می شود، منظره زیبایی را در دل کوه های خشک ایجاد کرده است. نمایی از یکی از چندین آبشار در بند امیر بامیان.

بند امیر در 75 کیلومتری شمال غرب ولایت بامیان و در 34 کیلومتری ولسوالی یکاولنگ قرار دارد؛ اما با آن هم خانواده های زیادی برای تفریح به این منطقه زیبا می روند.

این مکان به تاریخ 20 جوزای سال 1388 به عنوان اولین پارک ملی افغانستان معرفی شد و توسط کریم خلیلی معاون رییس جمهور افغانستان افتتاح گردید.

ساحه پارک ملی بند امیر 75000 هکتار زمین را شامل می شود. پس از آن که این محل به عنوان اولین پارک ملی معرفی شد، شکار هم در آنجا ممنوع گردید. اما هنوز هم به صورت پراکنده شکار و صید ماهی در آنجا صورت می گیرد.

ارتفاع بند امیر از سطح دریا 2909 متر است. این پارک ملی دارای هفت بند آبی بنام های بند هیبت، بند غلامان، بند ذولفقار، بند قنبر و بند پودینه می باشد. این بندها جای مناسبی برای آب بازی مردم در فصل گرما می باشد.

در بند امیر قایق های کوچک برای سرگرمی بازدید کنندگان به کرایه داده می شود؛ قیمت کرایه یک قایق برای یک ساعت، نسبت به بزرگی اش تا پنج صد افغانی می باشد.

بند امیر از عجایب طبیعت نیز به شمار می رود ، این بند با آنکه آب زیاد دارد اما دیوار نازک و ساختمان خاکی اش مقاومت زیادی دارد. خیمه گردشگران در بند امیر بامیان.

سالانه توریست های زیاد داخلی و خارجی از بند امیر دیدن می کنند؛ توریزم یکی از منابع عایداتی مهم ولایت و مردم بومی در بند امیر می باشد.

مردمی که برای تفریح به این مکان می آیند برای تهیه غذای شان از مردم بومی خرید می کنند. مردم این منطقه خودشان به خوبی می دانند که صنعت گردشگری برای آنان مهم است.

خانواده های افغان نیز به دلیل امنیت خوبی که بامیان دارد ترجیح می دهند در ایام رخصتی به بند امیر بروند و از طبیعت زیبای آن لذت ببرند. جوانان دسته دسته در روز های جمعه و رخصتی برای تفریح به بند امیر می روند و در هر گوشه اش به رقص و پایکوبی می پردازند.