سازمان امدادی «شورای مهاجران ناروی» از مقام‌های طالبان خواسته است تا زمانی که بیجا شدگان بدیل‌های دایمی پیدا نکرده اند، اخراج بیشتر آنان از سرپناه‌های موقت را متوقف سازند.

این شورا گفته که ماه‌ها گفتگو با طالبان برای کند ساختن روند بازگشت بیجاشدگان نتیجه یی به دنبال نداشت و خانواده‌های بیجا شده مجبور به ترک شهرک مهاجران شدند.

نیل تورنر، رئیس بخش افغانستان شورای مهاجران ناوری گفت: «در آستانه یک زمستان سخت دیگر حدود ۲۰ هزار بیجا شده در ولایت بادغیس از سوی طالبان از خانه‌های شان بیرون رانده شده اند.»

او از مقام‌های طالبان خواسته است که پیش از اقدام به اخراج افراد بیشتر خود شان را مطمئن بسازند که این افراد سرپناه دارند و می‌توانند از خودشان حمایت کنند.

نیل تورنر افزود: «اکنون بسیاری از این بیجا شدگان نه غذایی برای تغذیه فرزندان شان دارند و نه امکاناتی برای گرم نگهداشتن آنان در سرمای زیر صفر.»

تورنر گفته است که مقام‌های طالبان در باغیس باید بدانند که در برابر مردم مسئولیت دارند.

بیشتر بخوانید: روزگار سخت بیجاشدگان داخلی افغانستان در فصل سرما

ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد برای افغانستان نیز گفته که از خواست شورای مهاجران ناوری برای توقف اخراج بیجاشدگان داخلی از کمپ‌ها در این سرمای سخت پشتیبانی می‌کند.

نبردها در سال‌های گذشته و اخیراً خشکسالی‌ها هزاران خانواده را مجبور ساخته تا خانه‌های شان را در روستاهای بادغیس ترک کنند و به قلعه نو مرکز این ولایت پناه ببرند.

زندگی آنان متکی به کمک‌های بشردوستانه احتمالی و کارهای روزمزد در حومه شهر قلعه نو است.

مقام‌های طالبان اصرار دارند که این خانواده‌ها به مناطق اصلی شان برگردند تا سرپناه‌های موقتی که در حومه شهر ایجاد شده اند برداشته شوند.

بیشتر بخوانید: سازمان ملل: طالبان افغانستان را به وضعیت «وخیم» کشانده اند

اما بسیاری از این بیجا شدگان در روستاهای شان خانه ندارند و در اوضاع اقتصادی کنونی، یافتن کار و تامین مخارج زندگی برای شان دشوار است.

یک خانم بیوه که از سرپناه اش در شهر قلعه نو بیرون کشیده شده و به روستای اصلی‌اش در باغیس رفته است، به شورای مهاجران ناروی گفت: «ما همه دار و ندار خود را بر دو الاغ بار کردیم و کل مسیر را تا این جا پیاده آمدیم. ما نیمه شب اینجا رسیدیم. هوا بسیار سرد بود. ما پنج تا شش سال را در آن کمپ سپری کردیم و حالا به اینجا آمده ایم. ما هیچ جایی برای زندگی کردن نداریم. تقریبا تمامی شش کودکم مریض شدند. ما هیچ چیز برای خوردن نداریم.»

شورای مهاجران ناروی گفته است که در یک اقدام اضطراری به خانواده‌های که در حال رفتن به روستاهای شان بودند، کمک‌های نقدی و کالاهای ضروری را فراهم کرده است.