عبید الله عبید، وزیر تحصیلات عالی افغانستان می گوید اداره اش در یازده سال گذشته تلاش های زیادی در جهت تامین روابط و وصل شدن دانشگاه های افغانستان با دانشگاه معتبرجهان به خرج داده است.

به گفته وی، اکنون تقریبا تمام رشته های مسلکی مثل طب، انجینیری، زراعت، فارمسی، تعلیم و تربیت، اقتصاد، کمپیوتر ساینس و سایر رشته های دیگر علوم طبیعی به شمول برخی از رشته های علوم بشری، دارای روابط علمی و آکادمیک با دانشگاه های معتبر آسیایی و غربی هستند.

آقای عبید در نشست خبری مشترک با رییس "آی.سی.یو"عضویت دانشگاه های افغانستان در این انجمن را یک گام مثبت تلقی کرده افزود: «26 کشور عضو این شورای بین المللی هستند که از ین کشورها 150 دانشگاه عضویت این انجمن را دارا هستند. 11 دانشگاه افغانستان که عضویت انجمن بین المللی دانشگاه ها را دارند عبارت از دانشگاه مرکزی کابل، دانشگاه پولی تکنیک کابل، دانشگاه تعلیم تربیه برهان الدین ربانی در کابل، دانشگاه طبی کابل، دانشگاه هرات، دانشگاه مزار، دانشگاه قندهار، دانشگاه خوست، دانشگاه پکتیا، دانشگاه ننگرهار و دانشگاه کنر می باشند.»

آقای عبید گفت که در سفری که به ترکیه داشت، از ریاست واعضای انجمن بین المللی دانشگاه ها دعوت کرده بود که به افغانستان بیایند. از این رو با آمدن 15 عضو این انجمنبه کابل و پس از دو روز ارزیابی و رایزنی، سرانجام تصمیم بر آن شد که 11 دانشگاه افغانستان شامل این انجمن گردند.

به باور آقای عبید: گمان می رود که این گزینش به استثنای دانشگاه های مرکزی کابل به دور از معیار های آکادمیک صورت گرفته باشد.

دکتر عزیز اوغلو، رییس انجمن بین المللی دانشگاه ها که در راس یک هیات آکادمیک به افغانستان آمده بود، تلاش های وزارت تحصیلات عالی افغانستان را در یازده سال گذشته درخور ستایش خوانده و عضویت 11 دانشگاه افغانستان را درانجمن بین المللی دانشگاه ها تایید کرد.

اوغلو کمبودی های تکنالوژیکی و تخنیکی در دانشگاه های افغانستان را عمده ترین مشکل توصیف کرده گفت که "آی.سی.یو" این مشکلات را رفع خواهد کرد.

وی افزود: «انجمن بین المللی دانشگاه ها یک موسسه علمی معتبر است، از دیروز به این سو تعداد اعضای ما به 161 دانشگاه رسید. با اشتراک 11 دانشگاه افغانستان این شورا بزرگتر شد و ما به کمک همدیگر کارهای خوبی را انجام خواهیم داد.»

هر چند تحصیلات عالی در افغانستان بر اساس قانون اساسی جدید این کشور رایگان است، ولی دانشگاه های دولتی مشکلات خاص خود را دارند. یکی از دانشجویان دانشگاه قندهار می گوید: «من نجیب الرحمان، دانشجوی اقتصاد دانشگاه قندهار هستم، درس های ما خوب هستند، استادان ما هم لایق هستند ولی عمده ترین مشکل ما ظرفیت پایین لیلیه است که قبلا بلاک ها کم بودند حالا در حال ساخت هستند و مشکل دیگر ما نبود آب است.»

این ها کوچکترین مشکلاتی هستند که یک دانشجوی دانشگاه های دولتی می تواند آزادانه در مورد آنها صحبت کند. به گفته دانشجویان مشکلات حادتری هم در دانشگاه های افغانستان وجود دارند که صحبت کردن در مورد آنها می تواند برایشان مشکل ساز باشد.

به گفته وزیر تحصلات عالی افغانستان، هم اکنون در حدود 5 هزار تن از دانشجویان افغانستان در مقاطع مختلف در کشور هند مشغول ادامه تحصیل هستند و در حدود 15 هزار تن دیگر در سایر کشورهای آسیایی وغربی از امتیاز بورسیه های تحصیلی استفاده می کنند.