این سازمان بین المللی براساس یک تحقیق سه ساله گفته است که روزانه حدود 400 تن در سراسر افغانستان به سرپناه های موقتی روی می آورند. نتیجه این تحقیق روز پنج شنبه نشر شد.

حوریه مصدق، پژوهشگر سازمان عفو بین الملل گفت که حکومت افغانستان نه تنها برای حل این مشکلات اقدام نمی کند، بلکه حتا مانع دسترسی آنها به کمک می شود تا به این ترتیب از دایمی شدن سکونت بیجاشدگان در این محلات جلوگیری کند.

مصدق گفت مقام های محلی حتا تلاش های کمک رسانی به بیجاشدگان را محدود می کنند تا وانمود کنند که این افراد از این جاهای موقتی می روند. او از این مشکل به عنوان «بحران ناگوار حقوق بشری» یاد کرد.

این سازمان حقوق بشری از حکومت افغانستان خواسته است شرایطی را که برای کمک های بشری وضع کرده لغو کند. عفو بین الملل از سازمان های امدادی بین المللی نیز خواسته مطمین سازند که کمک های بشری به ضرورت های بیجاشدگان داخلی پاسخ بگوید.

براساس این گزارش، تنها در کابل 350 هزار تن از بیجاشدگان داخلی در 30 محله زندگی می کنند. حکومت افغانستان گفته است که در زمستان امسال بیش از 40 تن در اثر سرما جان داده اند که 28 تن آنها از بیجاشدگانی اند که در کابل زندگی می کنند.

بیجاشدگانی که در کابل زندگی می کنند به سازمان عفو بین الملل گفته اند که آنها برای فرار از جنگ مناطق شان را ترک کرده اند. جنگ در افغانستان از مردم ملکی به صورت فزاینده قربانی می گیرد، به طوری که به گزارش ملل متحد، در سال 2011 بیش از سه هزار فرد ملکی کشته شدند.

بیجاشدگانی که در کمپ ها زندگی می کنند مواد غذایی کافی ندارند، به آب آشامیدنی صحی دسترسی ندارند و همچنان کودکان آنها از تعلیم و تربیت باز می مانند. زرین، یکی از این کمپ نشین ها به عفو بین الملل گفته است: «از وقتی که ما این جا آمدیم، هیچ کمکی به ما نشده. اعضای خانواده ما دو روز است که هیچ چیز نخورده اند».

به گزارش سازمان عفو بین الملل، زنان در کمپ های بیجا شدگان در وضعیت دشوار و غیربهداشتی وضع حمل می کنند و قابله های مسلکی نیز در آنجا وجود ندارند. به این ترتیب است که آمار مرگ و میر مادران و کودکان در افغانستان افزایش می یابد.

عارف فرهمند (فرانس پرس)

ویراستار: پروانه علی زاده