این نشست روز دوشنبه 19 حمل 1392 زیر عنوان «سومین کنفرانس همکاری های اسلامی برای آینده صلح آمیز در افغانستان» در کابل برگزار شد.

عالمان دینی از کشورهای هند، ترکیه، عربستان سعودی، پاکستان، لبنان، فلسطین، مصر، عراق، ایران و اندونیزیا یک ماه پیش طی کنفرانسی در ترکیه فیصله کرده اند که «افغانستان یک کشور اسلامیست و نمی توان به آن دارالحرب خطاب کرد و یا شهروندان آن را مباح الدم خواند».

نعمت الله نجومی عالم دین و پژوهشگر علوم اسلامی در رابطه قطع نامه ای که از سوی علمای کشورهای اسلامی در رابطه به افغانستان منتشر شده گفت: «ما از تمام جوانب درگیر تقاضا می کنیم، تا اختلافات خودرا در فضای احترام متقابل و عدالت پسندانه از طریق گفتگو، حل و فصل نموده و از به کار گیری قوت و خشونت دست بکشند».

استفاده طالبان از دین

این در حالیست که طالبان نظام کنونی افغانستان را اسلامی نمی دانند. طالبان جنگ در افغانستان را جهاد می خوانند و اسلام و شریعت را بزرگترین حربه تبلیغاتی ساخته اند.

اما تمام کشورهای اسلامی در رابطه به جنگ افغانستان هم نظر نیستند. طاهر اشرفی رییس شورای علمای پاکستان گفته است که جهاد و انتحار در افغانستان جایز است.

محمد یوسف نیازی وزیر حج و اوقاف خطاب به علمای سراسر افغانستان گفت سکوت شان را بشکنند و برای بهبود امنیت در این کشور تلاش کنند.

آقای نیازی گفت علما باید بدانند که تبلیغ برای امنیت افغانستان مانند نماز بر آن ها فرض است: «مثلی که نماز بر ما و شما پنج وقت فرض است امروز مساله امنیت از مهمترین اولویت های این کشور است. در این عرصه از کسی فتوا نگیرید.»

پیش از این شورای علمای افغانستان انتحار را حرام اعلام کرده است. این شورا گفته است جنگی که در افغانستان ادامه دارد جهاد نیست.

از سوی دیگر شورای عالی صلح می گوید جنگ زمانی به پایان می رسد که دوطرف درگیر دست صلح به سوی همدیگر دراز کنند.

معصوم استانکزی رییس دارالانشای شورای عالی صلح گفت: «آیا طرف های دیگر و مخالفان مسلح به این فکر رسیده اند که ما ضرورت به این داریم که مردم را از این بدبختی نجات دهیم؟».

قطعنامه علمای اسلامی از نهادهای مدنی، ملاامامان و اقشار مختلف جامعه خواسته است تا جهت تامین صلح در افغانستان تلاش کنند.