از بدخشان تا کنر، هلمند، هرات، غور و بلخ و ... روز تا روز زنان بیشتری در افغانستان به زنبورداری و تولید عسل می پردازند.

موسسات و سازمان های بیشتری نیز تشویق شده اند که این صنعت را به زنان افغان آموزش دهند تا منبعی عایداتی برای آنان فراهم گردد.

زنبورداری و تولید عسل به آسانی قابل فراگیری است و هر کسی می تواند آن را فراگرفته و به آن بپردازد.

مخصوصا برای زنان افغان زنبورداری می تواند کار مناسبی باشد، زیرا با درنظرداشت جامعه سنتی افغانستان، در این عرصه زنان با چالش های کمتر اجتماعی روبرو اند.

حالا افغانستان زنان زیاد حرفه یی در صنعت زنبورداری و تولید عسل دارد که بتوانند به دیگر زنان علاقمند آموزش بدهند.

در سال های گذشته شماری از سازمان های بین المللی که برای رشد توانمندی زنان و رشد اقتصادی جامعه افغانستان کار می کردند، زنبورداری را در ولایت های مختلف این کشور ترویج کرده اند.

براساس آمار ارائه شده از سوی دولت افغانستان تولید عسل در این کشور از ۲۰۰۰ تُن در سال افزایش یافته است.

عسل تولیدی افغانستان در بازارهای داخلی به مصرف می رسد. این ماده خوراکی و دارویی شیرین و چسبناک باعث شده که زنان زیادی در این کشور بتوانند طعم شیرین خودکفایی اقتصادی را نیز بچشند. البته از فیض زنبورهای عسل. نویسنده: رضا شیرمحمدی

مرضیه امیری اولین زنی است که در بخش تحقیق و بازرسی محل حادثات جنایی در فرماندهی پولیس هرات ایفای وظیفه می کند. وظیفه ای که هنوز هم خیلی از افغان ها آن را یک شغل مردانه می خوانند و یک زن را برای آن مناسب نمی دانند.

یک بار دیگر مرضیه امیری باید به محل حادثه برود. پولیس جنایی هرات اطلاع یافته است که یک جسد کشف گردیده که به قتل رسیده است. مرضیه باید هرچه زودتر خودش را به محل حادثه برساند و تحقیقات را آغاز کند.

این بار محل حادثه در ولسوالی کرخ ولایت هرات است. هرچند کرخ آنقدر هم ناامن نیست، اما بازهم در وضعیت فعلی افغانستان هیچ چیزی را نمی توان تضمین کرد؛ به این دلیل مرضیه با گروهی از همکاران مردش راهی محل حادثه می شود.

این بانو موارد مختفلی از جرایم را مورد تحقیق و بازرسی قرار می دهد. مواردی چون آدم ربایی، سرقت و قتل که دیدن چنین صحنه هایی حتی برای برخی از مردان آسان نیست. مرضیه می گوید چند سال است که در اداره پولیس افغانستان خدمت می کند؛ چرا که باور دارد حضور پولیس زن ضروریست.

مرضیه امیری در مصاحبه با تلویزیون ناتو در مورد کارش می گوید: «مدت شش سال است که در صفوف پولیس افغانستان ایفای وظیفه می کنم. قبلا در بخش پلان اوپراسیون قوماندانی امنیه هرات کار می کردم. حالا چهار سال است که در مدیریت جنایی کار می کنم و تنها زنی هستم که در بخش تحقیق و بررسی محل حادثه فعالیت می کند».

این بانو می داند که کارش خطرناک است، اما بازهم می گوید به وظیفه اش افتخار می کند. خانم امیری می گوید یکی از آرزوهایش این بود که زمانی پولیس شود و به مردم و کشورش خدمت کند. افغانستان در حال حاضر براساس آمار رسمی افغانستان چهار هزار پولیس زن دارد و قرار است شش هزار زن دیگر نیز در پولیس استخدام شوند.

هرچند خیلی وقت پیش قرار بود پولیس افغانستان ۱۰ هزار نیروی زن داشته باشد، اما نگاه مردسالارانه و سنت های اجتماعی باعث شده است که هنوز هم فرا راه استخدام زنان در چهارچوب نیروهای امنیتی این کشور مشکلات زیادی وجود داشته باشد. با این هم زنانی مثل مرضیه امیری ثابت کرده اند این امر بالاخره ممکن خواهد شد.

خانم امیری هم می پذیرد که مشکلاتی وجود دارد. عدم باورمندی به توانایی های زنان یکی از مشکلات زنان در صفوف پولیس است و چنین برداشتی باعث شده تا آنان به مقام های بلند و اجرایی پولیس ارتقا نکنند. مرضیه می گوید: «از روزی که به پولیس آمدم مشکلات بسیار زیاد بود؛ چراکه برای فرهنگ مان پذیرفتنش سخت است. ولی خوب افتخار می کنم از جمله مادرانی باشم که به فرزندان این کشور خدمت می کند».

وزارت داخله افغانستان بارها از شدت نیازمندی به پولیس زن خبر داده و گفته است در جریان کار پولیس، به خاطر سنت های اجتماعی حاکم بر جامعه، زنان می توانند فعالیت هایی داشته باشند که از عهده مردان برنمی آید. این وزارت بارها گفته هرچه پولیس زن در افغانستان بیشتر شود، به همان اندازه زنان قدرمندتر می شوند.