نیل ارمسترانگ پس از گام برداشتن بر روی کره ماه گفت: «این یک قدم کوچک برای (یک) مرد است و یک پرش بزرگ برای بشریت». بحث ها تا به امروز راجع به این که این جمله چگونه و چه زمانی به ذهن او رسیده و آیا او حرف صدادار «a» به معنای یک را (که نسبتا مهم) است، فراموش کرده، ادامه دارد.

ساموئل سی فیلیپس، مدیر برنامه اپولو در مرکز فضایی کندی «کی اس سی» پیش از پرتاب فضاپیما، بر فعالیت ها نظارت می کند. اپولو ۱۱، نخستین فضاپیمایی که برای فرود بر کره ماه ساخته شده بود به تاریخ ۱۶ جولای سال ۱۹۶۹ به کره ماه پرتاب شد. سه فضانورد به نام های نیل ارمسترانگ، ادوین «باز» الدرین و مایکل کالینز سرنشینان این سفینه فضایی بودند.

در این روز هزاران تن در سواحل و سرک های نزدیک به «مرکز فضایی کندی» که پایگاه فضایی ناسا در فلوریدا است، خیمه زده بودند تا پرتاب اپولو را در یک محدوده نزدیک تعقیب کنند. حدود یک میلیون تن برای تماشای این پرواز تاریخی به این جا آمده بودند.

اما فقط هزاران تن از مردم هیجان زده نبودند که آن جا حضور داشتند. هزاران خبرنگار راجع به پرتاب اپولو ۱۱ گزارش دادند. مجموعا ۳۴۹۷ خبرنگار به طور رسمی ثبت شده بودند، همه آن ها در محوطه ویژه نمایندگان رسانه ها و مطبوعات گردهم آمده بودند. راکت به تاریخ ۱۶ جولای سال ۱۹۶۹ به هوا پرتاب شد.

این عکس را مایکل کالینز گرفته است. سفینه اپولو در این تصویر دیده می شود و در پشت آن ماه را می توان دید. در حالی که ارمسترانگ و الدرین نخستین انسان هایی هستند که پا برکره ماه گذاشته اند، کالینز در سفینه ماند و ۲۱.۵ ساعت به دور ماه چرخید.

در بیانیه ناسا (اداره ملی فضایی ایالات متحده) که در سال ۲۰۰۹ نشر شد به نقل از کالینز آمده است: «... من می دانم که اگر بگویم بهترین جایگاه را در ماموریت سه نفره اپولوی ۱۱ داشته ام، دروغ گفته ام. اما می توانم با کمال صداقت و آرامش بگویم که از این جایگاهی که داشته ام، کاملا راضی هستم».

ارمسترانگ به تاریخ۲۰ جولای سال ۱۹۶۹ پیامی فرستاد: «سفینه اپولو فرود آمده است». اما اندکی طول کشید تا دو تن از آن ها توانستند بر روی ماه فرود بیایند. نخست آن ها باید پرواز برگشت را آماده می کردند. به تاریخ ۲۱ جولای نیل ارمسترونگ بر روی سطح ماه قدم گذاشت.

ارمسترونگ و الدرین در طول ۲.۵ ساعت اکتشاف و تفحص بر روی کره ماه، ۴۷ پوند سنگ از سطح کره ماه جمع آوری کرده و به زمین آوردند. این تکه کوچک بخشی از آن است. در شش بار سفر به ماه، مجموعا ۲۴۱۵ نمونه جمع آوری شد که وزن آن به حدود ۴۰۰ کیلوگرم می رسد. این آثار جمع آوری شده و توضیحات راجع به آن در فهرستی به نام «کاتالوگ عکس و نمونه هایی از کره ماه» درج شده است.

فضانوردان فقط نمونه هایی از ماه به روی کره زمین نیاوردند، بلکه چیزهایی را در کره ماه باقی گذاشتند. این قطعه زینتی که به شکل شاخه درخت زیتون است و توسط نیل ارمسترانگ باقی گذاشته شده، بیشتر جنبه نمادین دارد. شاخه درخت زیتون نمادی برای صلح است. اما توپ های بازی گلف، عکس خانوادگی با کمره، آثاری از اندی وارهول و پر یک عقاب نیز در کره ماه باقی گذاشته شده اند.

این گروه بدون هیچ خطری در اقیانوس آرام فرودآمد. این فضانوردان پس از رسیدن باید یک فرم گمرکی را پر می کردند و راجع به سنگ هایی که از کره ماه آوردند و تعداد آن توضیح می دادند. آن ها در پاسخ به این سوال که چه بیماری هایی دارند، نوشتند: «باید تشخیص داده شود». سپس این گروه سه نفره برای ۲۱ روز قرنطینه شدند.

البته در این جا (مکسیکو سیتی) فضانوردان ماموریت اپولوی ۱۱ لباس فضانوردی بر تن ندارند، بلکه کلاه سمبررو بر سر و پانچو بر تن کرده اند. این سه فضانورد پس از پایان ماموریت شان در طول ۴۵ روز به ۲۴ کشور و ۲۷ شهر سفر کردند. ایالات متحده می خواست نشان دهد که حاضر است دانش فضایی اش را در اختیار کشورهای دیگر بگذارد. از این فضانوردان (در همه جا) مانند سوپراستارها استقبال می شد.