براساس اظهارات رسمی مقام‌های حکومت افغانستان، این حمله شش ساعته بر شفاخانه ۴۰۰ بستر سردار محمد داوود خان در روز چهار شنبه گذشته زمانی شروع شد که یک مهاجم انتحاری مواد انفجاری همراه خود را در دروازه عقبی شفاخانه انفجار داد و راه‌را برای ورود مهاجمان دیگری که لباس داکتران را پوشیده بودند، باز نمود.

اما چندین تن از نجات یافتگان این حادثه از «کشتار همزمان» صحبت کرده و افشا کرده اند که عاملان این حمله از قبل در شفاخانه جا گرفته بودند و برخی از آن‌ها کارمندان این شفاخانه بودند. به گفته این شاهدان، مهاجمان با استفاده از تفنگ‌، نارنجک و چاقو فوراَ بعد از وقوع انفجار دست به کشتار زدند.

یکی از مسئولان این شفاخانه که نیروی ویژه افغانستان را برای نجات قربانیان راهنمایی کرده بود، به فرانس پرس گفت دو ستاژری که ماه‌ها در این شفاخانه کار می‌کردند، نیز در میان مهاجمان بودند.

او که نخواست نامش فاش شود چون اجازه ندارد با خبرنگاران صحبت کند، افزود: «همه ما آن‌ها را می‌شناختیم. یکی از آن‌ها خود را انفجار داد و دیگرش توسط نیروی ویژه کشته شد.»

یک داکتر دیگر که در این حمله زخمی شده است، گفت که یکی از ستاژران زیر دست او کار می‌کرد: «او شاگرد من بود، چهره آشنا بود... خیلی دردآور بود که می‌دیدم او بر همه کس شلیک می‌کند.»

یک مقام امنیتی افغانستان نیز شمولیت دو ستاژر در این حمله را تایید کرده است.

این کشتار در شفاخانه‌ای که به شدت تحت تدابیر امنیتی قرار دارد، یک ناکامی استخباراتی عنوان شده و نشان می‌دهد که چگونه شورشیان موفق به نفوذ در تاسیسات نظامی دولت شده اند.

محمد رادمنش، سخنگوی وزارت دفاع افغانستان اعتراف کرد که «این حمله هم از داخل و هم از خارج شفاخانه صورت گرفته بود.» او به فرانس پرس گفت: «این حمله بدون کمک افرادی از داخل ممکن نبود. برخی افراد زیر بازجویی قرار دارند.»

گروه موسوم به «دولت اسلامی» یا داعش ساعاتی بعد از آن که طالبان شمولیت در این حمله را رد کردند، مسئولیت آن را از طریق دستگاه تبلیغاتی خود، خبرگزاری اعماق، به عهده گرفت.

اما نجات یافتگان این حمله گفتند که مهاجمان به زبان پشتو فریاد «الله اکبر» و «زنده باد طالبان» سر می‌دادند.

مقام‌های افغانستان نیز در مورد این که داعش در عقب این حمله قرار داشته باشد، تردید دارند. یک مقام امنیتی به فرانس پرس گفت: «ما مدارک و سرنخ‌هایی داریم که در تناقض با ادعای داعش قرار دارد. این گروه قابلیت انجام چنین حمله پیچیده را ندارد. دلالت‌هایی وجود دارد که شبکه حقانی در عقب این حمله باشد.»

نجات یافتگان گفتند که آنچه این ادعا را تقویت می‌کند، این است که مهاجمان مسلحی که با نقشه شفاخانه آگاهی داشتند و تقریباَ در همه طبقه‌ها دست به کشتار زدند، از حمله بر آن‌بخش‌‌های طبقه اول که زخمیان طالبان بستری بودند، خودداری کردند.

به گفته این شاهدان، هدف خاص این مهاجمان بخش «وی آی پی» یا رجال برجسته شفاخانه بود و مهاجمان در جستجوی جنرالان اردو و عضو خانواده یک وزیر قبلی با گرفتن نام ‌آن‌ها بودند.

گزارش‌های رسمی تا حالا از کشته شدن ۴۹ تن توسط چهار یا پنج حمله کننده حکایت داشت، اما منابع غربی، برخی مقام‌های امنیتی و نجات یافتگانی که برخی شان اجساد را شمارش کرده اند، گفتند که تعداد مهاجمان بیشتر از این بودند و کشته شده‌ها نیز از ۱۰۰ تن بیشتر بودند.

حکایت‌های نجات یافتگان این حمله بازگوکننده این است که مهاجمان چگونه با قساوت بر مریضانی که روی بستر خوابیده بودند توسط شلیک از مسافت نزدیک و با انداختن نارنجک حمله می‌کردند.

یک کارمند این شفاخانه به فرانس پرس گفت که مهاجمان بر سر قربانیان شلیک می‌کردند: «برخی از آن‌ها در حال صحبت کردن تیلفونی با شخصی بودند که او را ملا صاحب خطاب می‌کردند و می‌گفتند که ما این بی‌‌دین‌ها را می‌کشیم.»

Af/si (AFP)