روزه گرفتن در ماه رمضان برای مسلمانان یک وظیفه دینی است. آنها از آغاز تا آخر ماه رمضان از طلوع تا غروب خورشید اجازه ندارند بخورند و بیاشامند. اما در هنگام افطار غذای های خوشمزه و خوش طعم صرف می شود. کمک به فقرا و مساکین نیز یکی از مشخصه های این ماه است.

این یک سنت است که مسلمانان افطار را با خرما آغاز می کنند. خرما سرشار از ویتامین و مواد معدنی و انرژی زا است. البته بعضی ها هم با آب و یا نمک افطار می کنند. به هر حال افطار با خرما فواید زیادی دارد.

هریرا در آغاز غذای قومی به نام موروهای اسپانیا بود و حالا در مراکش و غرب الجزایر به طور سنتی به عنوان یک وعده غذای گرم در هنگام بعد از غروب خورشید خورده می شود. مواد اصلی تشکیل دهنده آن نخود، عدس، گوشت گاو یا گوسفند، بادنجان رومی و گشنیز تازه است که از یک منطقه تا منطقه دیگر مواد آن نیز تفاوت دارد. همچنان ترکیبی از مصاله دیگ برای آن استفاده می شود.

این غذای مخصوص از آشپزخانه عثمانی ها، تحت نام غذای ترکی به نام بورک شناخته می شود. بودن بورک در سفره افطار در مناطق شرق الجزایر و تونس در هنگام افطار حتمی است. فرد با استفاده از یک خمیر نازک شده که با کچالو، گوشت کوفته، پنیر وتخم مرغ پر شده، می تواند این بورک مزه دار را تهیه کند و سپس آن را در داخل روغن سرخ کرده و نوش جان کند.

این سالاد سنتی پیش غذا که از بادرنگ، بادنجان رومی، و گشنیز تهیه می شود. در سرزمین های شام امروزی یعنی در سوریه، لبنان، ترکیه و... نه تنها در هنگام افطار بلکه همیشه محبوب و پر طرفدار است. برای تهیه این سالاد همچنان از توته های کوچک نان بریان شده، نعنا، سیر، آب لیمو و روغن زیتون و... نیز استفاده می شود.

هریسه یا شله ظاهرا جذاب و مزه دار به نظر نمی رسد، اما در کشورهای عربی، خلیج فارس و در ارمنستان و هند شناخته شده است. قدامت این نوع غذای تهیه شده از گندم نرم شده، مسکه و گوشت گوسفند به قرن دهم میلادی می رسد. همچنان اکثرا به آن هل و دارچینی و مقداری سبزی اضافه می کنند.

این نوع خوراکه از زردآلوی خشک شده، انجیر و کشمش تهیه می شود. این نوع خوراکه از شرق مدیترانه و ایران است. همچنان در کشور مصر در سفره رمضان وجود دارد. بعضی ها در داخل ترکیبات آن میوه های خشک مانند خسته باب نیز اضافه می کنند. باور براین است که این نوع خوراکه باعث تقویت انرژی در بدن فرد روزه دار می شود.

این تعجب آور نیست که بسیاری از مسلمانان بعد از رمضان رژیم می گیرند. از شمال افریقا تا شبه قاره هند نام آن را با مقداری تفاوت در تلفظ جلبی و زولیبا می خوانند. این خوراکی گرد و خوشرنگ بنا بر دستور پخت از آرد، بوره، جوهر یا زعفران، هل و گلاب و... تهیه می شود. سپس در روغن سرخ شده و در داخل شربت عسل قرار داده می شود. این شیرینی مزه دارد معمولا در سفره های افطار ماه رمضان در افغانستان نیز وجود دارد.

عرب‌ ها با تمر یا خرمای هندی یک نوشیدنی درست می‌ کنند که به سبب غنی بودن از انتی‌ اکسیدان‌ ها برای هضم بسیار خوب است. برای درست کردن این نوشیدنی باید تمر هندی را در آب جوشاند و سپس شربت به دست آمده را با گلاب و شکر زیاد ترکیب کرد. لیمو، رنجبیل و عسل نیز اگر به آن اضافه شود بهتر است. نوش جان!